Het lijkt alsof we alleen maar met de motor perikelen bezig zijn, maar gelukkig nemen we ook de tijd om wat leuke dingen te doen. Maar eerst even wat nuttige informatie.
 
Algemene informatie
Tegenwoordig halen wij als zeilers overal informatie vandaan, zo ook van Facebook. We worden lid van de ‘Trinidad Cruisers’ (https://www.facebook.com/groups/138065706283722/). Ook op de website: https://www.trinidad-cruisers.com/.
Elke dag om 8:00 uur is er een ‘netje’ op marifoon kanaal 68. Naast allerlei informatie kun je hier altijd je vragen kwijt over van alles en nog wat. Tandarts nodig of onderdelen voor de boot? Zeilers zijn altijd onderling bereidt m je te helpen. Er zijn worden allerlei activiteiten georganiseerd voor en door zeilers, zoals de BBQ en Dominospelen (hier later meer over). Vele zeilers komen hier al jaren en kunnen je voorzien van een hoop informatie. De, bij zeilers, bekende ‘Jesse James’ van ‘Members Only en Maxi Taxi’ (mobiel: 6835202) is hier ook een onderdeel van. Hij organiseert de nodige toertjes rondom het eiland, maar ook de busjes naar de grote supermarkten e.d. Deze informatie komt elke dag aan bod tijdens het ‘netje’.
 
Supermarkten
In de Chaguaramas zitten een tweetal kleine supermarkten. De grosserie bij de kade van Power Boats, die het kleinst is, maar waar je wel je dagelijkse dingen kan krijgen en ze hebben hele lekkere gebraden kippetjes. De andere is de ‘Massy-Store Express’ die achter Crews Inn gevestigd is. Maar wil je nog grotere supermarkten, dan kun je op vrijdagen mee met het maxi taxi busje van Jesse James naar ‘Price Smart’ (soort Makro), hiervoor moet je officieel lid zijn, maar wanneer je aangeeft dat je bij de groep van Jesse James hoort. Dan krijg je toegang en ook de kortingen. Het is een grote winkel die in bulk verkoopt. Verder gaat het busje naar de grote Massy Store bij ‘Westfalls’. Je betaald 75 TTD per persoon (€ 10,00 pp) wat best aan de prijs is, maar hiervoor wordt je vervoerd en alle boodschappen afgeleverd bij de dinghy dock van Power Boats. Je hoeft dus haast niet te sjouwen.
Apotheek
Er is een apotheek (Shazan+1 868 738-8500) vlakbij Crews Inn, op het terrein achter de douane. Heb je medicatie nodig. Dan kun je via whatsap een berichtje sturen met wat je nodig hebt en dan zorgt hij er voor dat hij het in huis heeft. Zo heb ik weer voor twee maanden medicatie in de boot.
Tandarts
Er zit een goede tandarts in POS (Port of Spain), Dr. Bartholimew (tel. 6221010). Wanneer je uitlegt dat je een zeiler bent en in Chaguaramas met je boot ligt kun je redelijk snel een afspraak maken. Hier later meer over.
Watersportzaken
Eén van de grootste is: ‘Budget Marine’, dit is een zaak die je overal in de Carieb tegen komt. Deze heeft een eigen dingy dock. Wat ze niet hebben, kan altijd besteld worden…  Ook op het terrein van Peaks bevinden zich enkele zaakjes.
Mobiel
We hebben beide een duo simkaart mobiel. Wat erg handig is, want zo behouden we ons Nederlands nummer. Daarnaast kopen we in elk land weer een nieuw simkaartje waardoor we lokaal bereikbaar zijn. Simkaartjes kopen we van zowel B Mobile als van Digicel, zodat we zeker weten dat in ieder geval één van ons internet heeft. Opladen van je tegoed kun je bij een klein zaakje doen op het terrein van Coral Cove en Digicel gaat via internet.
Restaurants
Dan zijn er nog diverse restaurantjes in de buurt. Bij Crews Inn een luxe en duur restaurant op de 1e verdieping, waar we niet echt van onder de indruk waren. Bij ‘Cafe del Mare’ hebben ze lekkere soorten koffie, kun je uitgebreid ontbijten en ze hebben ook heerlijke pizza’s (ook om mee te nemen).

Bij ‘Sails’ hebben ze ook redelijk goed eten en (met wat moeite) kun je er met de dinghy komen.

En natuurlijk niet te vergeten de ‘Rotihut’ een lokaal tentje, op het terrein van PowerBoats, waar je roti’s kunt krijgen. Natuurlijk hebben we dit ook geprobeerd, maar helaas hebben ze hier in Trinidad de gewoonte om een vlees in stukken te hakken en dan te bakken, zodat je vreselijk goed moet uitkijken met al die versplinterde botjes. Niet echt ons ding dus.
 
Activiteiten voor de zeilers
Bij de Rotihut staan enkele picknick tafels en er is een BBQ waar de zeilers op donderavond gebruik van maken. Er is meestal een vast persoon die de kooltjes koopt en de BBQ aanmaakt en daarvoor betaal je dan tussen de 5-10 TTD. Je neemt je eigen vlees en drank mee en maakt ook iets voor het algemeen gebruik. Het zijn gezellig bijeenkomsten waar je zo diverse zeilers leert kennen.
Verder is er op de vrijdagavond ‘open music night’ waar zeilers die muzikaal zijn (of niet) samen een beetje muziek maken.

 

Op de zondagen wordt er, bij de Rotihut, vanaf 13:30 uur ‘Mexico Train Domino’ gespeeld. Dit spel lijkt totaal niet op het dominospel wat we in Nederland kennen. Er zijn 12 cijferstenen i.p.v. 6, maar zodra we de spelregels uitgelegd hebben gekregen van Eian (zeiler uit Zuid Afrika die al een poosje op de kant staat bij PW) zijn we al gauw verslaafd aan dit spel en zijn elke zondag van de partij. We zijn best fanatiek en spelen/oefenen ‘thuis’ steeds vaker.

 

Omdat er een aantal kinderen bij zijn neem ik vouwblaadjes mee op allerlei figuren te kunnen vouwen. Dit wordt wel gewaardeerd door het jongste lid van een Canadese familie, omdat zij te jong is om mee te spelen. We winnen allebei een keer en komen in het bezit van de wekelijks roulerende domino vlag. Het zijn gezellige bijeenkomsten en ook onze mascottes Fritz en Gonny zijn een keertje van de partij. We hebben zelfs ons eigen spel gekocht en zo wordt onze spelletjes assortiment aardig uitgebreid.

Georganiseerde toertjes
We gaan samen met een aantal andere zeilers in het maxi taxi busje van Jesse James naar ‘Saint James’ toe gegaan, waar die avond een aantal steelbands hun kunnen ten gehore zouden brengen. Volgens zegge zaten er een aantal bekende bands bij. Er staan een aantal lokale eettentjes, maar niet zoveel als we hadden verwacht. Uiteindelijk halen we bij een soort Mac een hamburger en frietjes. De parade was erg leuk om naar te kijken. Bands die op wagens voort worden bewogen en daarvoor mensen die in mooie kostuums dansend over straat gaan. Ook de lokale bevolking laat hun ritme gevoel zien. Het is een bijzonder schouwspel al die verschillende mensen. Erg leuk om een keertje mee te maken, maar één avondje steelband aanhoren is voorlopig wel weer even genoeg voor ons.

Jesse James heeft op een avond een toer geregeld waar de kans groot is om een grote schildpad eieren te zien leggen en kleintjes uit te zien komen. Zal het eindelijk gebeuren? We eten onderweg en daarna rijden we naar het reservaat waar we met behulp van gidsen over het strand lopen. In vergelijk met andere plekken, vinden wij het hier nogal chaotisch toegaan. Er wordt wel enige tekst en uitleg gegeven maar de groep dendert achter de gids aan over het strand. Ik heb sterk het idee dat we gewoon over de nesten met eieren heen lopen, maar dat is niet zo volgens de gids…..Er komt een grote schildpad in beeld die een plekje zoekt om eieren te leggen, maar de gids duwt de schildpad in één richting (zodat de groep haar beter kan bekijken) waardoor ze in de stress raakt en er snel vandoor wil gaan. Gek he! Laat dat beest eerst een plekje zoeken en kijk dan op een gepaste afstand toe.
Vervolgens moeten we nog een aantal kilometers lopen om een blik om een klein schildpadje te kunnen werpen. Wij haken af en wachten totdat de groep terug keert. Dan zien we dat ze over iets heen gebogen staan en besluiten toch maar even te gaan kijken. Ja, hoor de gids heeft een klein schildpadje in zijn hand. Iedereen mag hem even vasthouden, ook de kinderen in de groep. Al gauw gaat het beest van de één naar de ander en wordt behandeld alsof het een speelgoed beest is. Ik heb een heel naar en dubbel gevoel hierbij. Als dit beest net uit een ei komt, dan moet hij toch zo snel mogelijk naar de zee gebracht worden? Maar de gids zegt dat er nog meer groepen komen en die willen natuurlijk ook even de schildpad zien. Ik vraag terloops hoe oud het beestje ben en dan antwoord de gids tot mijn verbazing: “oh, zeker een week”! Loopt hij dat al een week met dit beest in zijn zak rond? Maar dat vraag ik maar niet. Ik ben wel blij dat ik een klein schildpadje heb gezien, maar ik had me de betrokkenheid van de gidsen toch iets anders voorgesteld. Het blijkt toch alleen maar te gaan om zoveel mogelijk inkomsten te genereren en het lijkt meer op een attractie op deze manier. Met medelijden kijk ik naar het beestje, dat nu wel heel erg gestrest moet zijn en de kans op overleven wordt er zo niet groter op. Mijn wens blijft nog staan, want ik heb zi niet uit een ei zien komen en naar de zee zien gaan. Ik hoop dat we dit nog eens zien op een natuurlijke manier en op afstand, zodat we de beestjes niet storen.

Er wordt ook een toer georganiseerd naar iemand die met de hand steelbands maakt. De man verteld iets over de geschiedenis en legt uit hoe ze gemaakt worden, wat bijzonder interessant is. Daarna gaan we naar de bekende rum fabriek van ‘Angostura’, die al sinds 1824 bestaat. We krijgen een officiële rondleiding en er wordt heel veel verteld. De bitter van Angostura schijnt goed te zijn tegen allerlei kwaaltjes en het advies is dan ook om enkele druppels in een glas water op te lossen en deze elke dag tot je te nemen. Vanaf dat moment doet Fred enkele druppels in zijn havenmout, maar of het helpt? De toekomst zal het leren. Heel indrukwekkend kunnen we wel zeggen. Na afloop kopen we nog enkele bijzonder flessen rum. We mochten in de fabriek geen foto’s maken, vanwege alle ‘geheime’ ingrediënten e.d

de oprichters van de fabriek
 

Deze fabriek heeft ook privé collectie vlinders in allerlei kleuren en maten, het is een gigantische bonte verzameling.

Ontmoetingen
We maken kennis met de nodige Amerikanen die hier al jaren komen en waarvan de meeste met hun boot op de kant staan. Maar ook met Belgen, Duitsers, Canadezen en Zuid Afrikaners. We merken al gauw dat er duidelijk verschil zit is tussen de mentaliteit van Europese zeilers en b.v. de Amerikaanse.
Guus, onze Belgische vriend, die we in Tobago hadden willen ontmoeten komt ook deze kant op. Het is super gezellig om Guus weer terug te zien, want het is ondertussen alweer meer dan één jaar geleden dat we hem in Gambia voor het laatst tegen kwamen. We doen samen boodschappen en borrelen regelmatig bij elkaar. Omdat Guus erg lekker kan koken, eten we een aantal keren bij hem op de boot. Altijd gezellig en zeker geen straf!

de altijd lachende Guus

heerlijke gezonde maaltijd

Helaas bijt ik op een avond op een hard stukje wat in het gehakt zit en dan…………….splijt mijn kies in tweeën. Weer echt iets voor mij! Dus moeten we op zoek naar een tandarts. Via het radionetje kom ik bij Dr. Bartholimew terecht. Een uiterst nette en moderne praktijk waar de tandarts de tijd voor me neemt. Omdat het een zogenaamde “smiling tooth” is (kies die duidelijk te zien is wanneer je lacht) probeert hij zoveel mogelijk te redden van deze kies wat mogelijk is. Na een aantal bezoeken heeft hij de helft van de kies verwijderd, een zenuw/wortelkanaalbehandeling gegeven en de kies voorlopig afgedicht. Nu kan ik elders een kroon erop laten zetten.

'Toen kon ik nog lachen met een scheef 'bekkie

Het weer
Het is het regenseizoen en dat merken we al gauw genoeg. Er zijn dagen bij dat de regen met bakken de lucht uit valt. Soms moeten we even schuilen wanneer we terug komen van boodschappen doen voordat we de dinghy in kunnen. Maar het is soms wel een welkome afwisseling na een warme kleffe dag; Dan nemen we een ‘douche’ in de kuip tijdens één van deze buien en was ik lekker mijn haar.

Omdat de baai bij Chaguaramas erg beschut is hebben we weinig wind waardoor het behoorlijk warm in de boot wordt. Onze ventilatoren maken overuren. Nadeel is ook dat de windmolen weinig draait waardoor we minder stroom hebben. Doordat het ook behoorlijk bewolkt is leveren de zonnepanelen ook niet 100% stroom. We mogen s ’avonds graag een filmpje kijken, maar dat is dan niet mogelijk door gebrek aan voldoende stroom. We zijn noodgedwongen om veel te lezen en over te gaan op het spelen van spelletjes zoals Back Gammon en Scrabble. Alleen spelen scrabble nu met zowel Nederlands als Engelse woorden. Wat soms nog wel enige discussie oplevert of het woord wel of niet bestaat. Gelukkig hebben we internet die uitkomst biedt. We zijn beide best fanatiek en proberen zolang mogelijke woorden te leggen.

Ook zien we enkele prachtige hagedissen van ongeveer 30 cm tegen. Ze hebben een mooie groene kleur en het blijft fascinerend om naar deze bijna prehistorische beesten te kijken. Rondom de boot zwemmen lang dunne vissen, waarvan we het vermoeden hebben dat dit de zogenaamde ‘Trompet’ vissen zijn. Kit vindt het ook erg interessant en zit regelmatig aan dek gebiologeerd naar ze te staren.