| | Op de eerste dag in augustus vertrekken we met windkracht 7 uit Fowey, maar rond 11:00 uur is deze helemaal weggevallen en zetten we de motor bij. Het weer is grijs, grauw en saai. Niet echt opwindend totdat ik in de verte een soort vin boven water zie komen.
Allereerst denken we dat het weer om een school dolfijnen gaat, maar deze vin is wel erg klein. Een jonge dolfijn? Zelfs met de verrekijker is het niet goed te zien. Omdat we toch op de motor varen, draaien we er om heen om het beter te kunnen zien. We zien er steeds meer en het is duidelijk geen dolfijn. Een grote platte vis met 1 vin boven water. In ieder geval heel apart. We zien bij tijd en wijlen steeds meer scholen van deze vissen. Later horen we van een visser dat we, naar alle waarschijnlijkheid, de bekende “Sunfish” (in Nederland wordt deze vis de Maanvis genoemd). Deze vissen komen het meeste voor bij de Kanaaleilanden, daar hadden we ze vorige jaar toch echt niet gezien. Waren deze vissen een beetje verdwaald? Het weer wordt slechter, regen en ook nog mistig. Met een stevige wind varen we rond 21:00 uur, net voor zonsondergang, de haven van Torquay in.
Het is even zoeken naar een geschikte plek. We leggen aan bij de “visitors” steiger met hulp van een aardige Engelsman die ons meteen verteld waar het havenkantoor en de toiletten zich bevinden. Het is een gigantische haven, steigers vol met honderden boten. Er staat een groot complex op de kade waar zich het havenkantoor op de bovenste verdieping bevindt. Restaurants, winkels en de havenfaciliteiten zijn op de begane grond. De faciliteiten zijn overdag voor iedereen toegankelijk, alleens s’avonds kunnen alleen de gebruikers van de haven er m.b.v. een pincode in. Een vreselijk piesstank komt je tegemoet, wat een teleurstelling, een dergelijk grote moderne haven met zulke gore douches en toiletten. Hier zullen we weinig gebruik van maken, dat is duidelijk! We hadden van deze plaats een ander beeld, dan we nu ervaren. Moe duiken we ons bed in, morgen zien we wel verder.
Vrijdag worden we wakker door allerlei geluiden, het blijkt dat naast ons een Hollandse boot komt te liggen. Hierdoor moeten de zeilers van die boot, via onze boot naar de kade lopen, wat voor gebonk op onze boot zorgt.
Torquay is een typische Engelse badplaats (graafschap Devon), ligt in een grote baai. Deze baai (Tor Bay) wordt ook wel de Engelse Riviera genoemd. Plaatsen in de buurt zijn Paignton en Brixham. Warme zomers en milde winters, zelfs palmbomen schijnen hier te groeien (helaas hebben we hier niet veel van gemerkt). Op de Paignton & Dartmouth Steam Railway rijdt nog een ouderwetse stoomtrein. Vanuit Torquay zijn uitstapjes mogelijk naar de beroemde steencirkel van Stonehenge en de kathedraal van Exeter. Torquay gaf ook inspiratie aan de vele romans van Agatha Christie, die in deze plaats werd geboren in 1890. De bekende komische tv serie Fawlty Towers is hier opgenomen. TorBay is een perfecte omgeving voor diverse watersporten en er zijn twee jachthavens van wereldklasse in Torquay en Brixham. De marina ligt in het centrum van het stadje met veel winkels, pubs en restaurants en waar een gigantisch reuzenrad de skyline van deze stad domineert. We houden allebei niet van dit soort grote toeristisch plaatsen en besluiten om de volgende dag verder te zeilen. Via een buurman regelen we stroom, gelukkig had de buurman een verdeelstekker waardoor we samen van de stroomaansluiting gebruik kunnen maken. Wat een handig ding, zo’n verdeelstekker, zeker bij de bezoekerssteiger waar iedereen stroom wil hebben. Ook konden we van hem de waterslang lenen om de watertank te vullen. Vandaag is het redelijk zonnig en we wandelen door het levendige centrum van de stad met vele winkeltjes en restaurantjes, onderweg genietend op een terrasje van een overheerlijk kopje cappuccino met “home made” American Cheesecake. Bij toeval komen we een hele ouderwetse winkel tegen waar ze gereedschap, huishoudelijke artikelen e.d. verkopen. Je kijkt je ogen uit, een dergelijke overvolle winkel zie je tegenwoordig niet veel meer, maar ze hebben echt alles! We vinden hier zelfs nog wat onderdelen om enkele reparaties uit te kunnen voeren. Bij een boekhandel kon ik het toch weer niet laten om 2 nieuwe Engelse boeken aan te schaffen, super goedkoop. We vinden een supermarkt en slaan groente, fruit, brood en een overheerlijk pizza voor vanavond in. Vlakbij de haven trakteren we ons zelf nog even op een “Real English Afternoon Tea, with bread and butter, jam and little cakes”, want je moet toch op z’n minst één keer genoten hebben van een echte Engels Tea!
We worden op de foto gezet door een vriendelijk Belgisch echtpaar.
Terug bij de boot bereiden we ons voor op de volgende ochtend, onze volgende haven zal Weymouth worden. Met de zeekaarten op tafel, bakje nootjes en een glaasje wijn, raken we aan de praat met onze Hollandse buren. We nodigen ze uit om aan boord iets te komen en wisselen leuke en leerzame ervaringen uit. De vader zeilt al jaren alleen en zijn zoon zeilt deze zomer een paar weken mee. Met bewondering luisteren we naar deze man, die al aardig op leeftijd is. Hij verteld over zijn zeilreizen, de capriolen die hij uit heeft gehaald en hoe alles toch altijd weer goed afloopt! Een bijzondere ontmoeting! We eten onze pizza en duiken redelijk vroeg ons bed in.
Op zaterdag 3 augustus vertrekken we uit Torquay.
Vaarwel Torquay, hier zullen we niet gauw terug komen. Met een stevig windje verlaten we de haven en hebben een mooi zeildagje voor de boeg. We hebben windkracht 6 en gaan zo’n 22 knopen met behoorlijk hoge golven. Fantastisch zeilweer en we zijn helemaal in ons element! Heerlijk zeilen en surfen op de golven. S’middags proberen we de halfwinder uit, maar helaas wordt dit niet echt een succes. De vallijn schiet ineens los en de halfwinder valt naar beneden en overboord. Terwijl ik boot zo stuur dat het zeil en de lijnen niet in de schroef komen, haalt Fred met al zijn kracht het zeil weer binnenboord. Fred is uitgeput en neemt het roer over om bij te komen. Nu is het mijn taak op het zeil weer in de slurf te krijgen. De kuip ligt helemaal vol met zeil en ik probeer meters zeil in de hoes te krijgen. Ik sleep het zeil mee naar binnen zover dit gaat en beetje bij beetje stop ik het terug in de slurf. Alles drijfnat geworden, gelukkig gaat de zon meer schijnen en drogen we langzaam op. We naderen Portland en een paar mijl verder op ligt Weymouth.
Weymouth and Portland liggen in het Engelse graafschap Dorset. In 2012 vond hier het Olympisch zeiltoernooi van de Olympische Spelen plaats. Een centrale plaats kreeg hier de Weymouth and Portland National Sailing Academy. Rond de haven zijn tal van restaurants, bars en cafés met een verscheidenheid aan menu opties, van de traditionele fish and chips tot uitgebreid dineren. Toeristische boten varen dagelijks in en rond de baai van Weymouth, de haven van Portland en Chesil Beach. De Condor Ferries runt een snelle veerdienst naar de Kanaaleilanden en Frankrijk. En dat hebben we geweten!
Het is even goed opletten waar precies de ingang van de haven is, met deze stroming en de wind, maar net de havenmond zie je een Condor Ferrie al liggen! We waren al gewaarschuwd voor de geluidsoverlast wat deze Ferrie zou veroorzaken, maar waren nogal naïef om te denken dat we daar wel doorheen zouden slapen….. Aan stuurboord kant is de steiger voor de “visiters”, die al behoorlijk druk is. Er liggen drie rijen boten naast elkaar. De havenmeester dirigeert ons naar het begin van de steiger, waar we vooralsnog alleen liggen aan de steiger. Moe van deze enerverende dag maken we ons eten klaar en wandelen s’avonds nog even het dorpje in. Vroeger liep hier een treintje naar de haven, de rails liggen er nog steeds, opletten met lopen dus. We vinden al snel een Ierse pub, onze favoriet, en genieten binnen “no time” van een overheerlijke Irish Coffee. Rozig en warm van de alcohol nemen we samen nog even de afgelopen dagen door en komen tot de conclusie dat we steeds beter op elkaar ingespeeld raken, nooit sprake van enig paniek, we vullen elkaar goed aan. Fred is meer de theoretische man en ik doe veel meer op mijn gevoel. We leren elke dag van elkaar! Morgen zullen we weer de mast in moeten om de vallijn van de halfwinder naar beneden te halen, maar nu duiken met een goed gevoel ons bed in.
We hebben niet zo goed geslapen (geldt meer voor mij dan voor Fred), de motoren van de Ferrie maken toch wel heel veel lawaai. Het is vandaag een bewolkte regenachtige dag. Op naar het havenkantoor, waar de faciliteiten er prima uitzien. Wasmachines en drogers en heerlijke douches, geen geklungel met muntjes maar perfect voorzien van een bewegingssensor. Dat wordt weer een wasje draaien en lekker douchen! Top dus. Terwijl de was draait, wandelen we door het stadje en komen uit op het grote strand in de baai. Aan het strand staat een groot gebouw dat lijkt op het Kurhaus van Scheveningen, met aan weerskanten rijen wit gepleisterde huizen, typisch Engels badplaats dus. Al gauw is duidelijk dat het ondanks het wisselende weer, het de mensen niet weerhoudt om een dagje naar het strand te gaan. Op de terugweg kijken we of de wasmachine al klaar is. Deze is wel erg nat en nog kleverig van de zeep, dat wordt met de hand alles afspoelen en dan de droger in. We hebben maar 1 muntje (havenmeester is inmiddels afwezig) en de was wordt dus niet helemaal droog. Even later hangt de was verspreid over de hele boot aan lijnen te drogen, gelukkig is het even droog en waait het goed.
Ik raak in gesprek met de eigenaar van een Belgische boot, en verneem dat hij en zijn vrouw al 13 jaren over de wereld hebben gezeild. Er worden weer enkele ervaringen uitgewisseld, altijd leuk om verhalen aan te horen. Voor hen is de tijd gekomen om weer het vaste land op te zoeken gezien hen leeftijd. Ook krijgen we bezoek van een Nederlands gezin van de “No Doubt” die de Pegasus herkende van tv en van een lezing die de vorige eigenaren, Florian & Arjen, gaven over hun wereldreis met onze boot. Toch wel leuk om een “beroemde” boot te hebben!
Fred klimt wederom de mast in om de vallijn omlaag te halen en ik voorzie deze even later van een nieuw harpje en maakt een extra takeling. Aan het eind van de dag bepalen we de route voor de volgende stap. Ons plan is om morgen weer te vertrekken richting Poole en in Studland Bay voor anker te gaan. Ondertussen lagen er alweer 3 boten naast ons die weg moeten als we morgen vroeg weg willen. We overleggen met de buren dus over het tijdstip van vertrek, geen probleem!
---------- | |
Blogdetails
