Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 26-11-2022    Carieb - Bonaire, Maart – November 2022
 

Vanaf maart tot eind november liggen we dus met de boot bij Bonaire. In dit blog zal ik een beetje beschrijven wat we zoal hebben gedaan in deze 9 maanden.

Vrienden bezoeken Bonaire

Een stel oud collega’s/vrienden, Bep en Cor uit Leiden, die ik al sinds 2005 ken, zijn op vakantie op Bonaire en natuurlijk spreken we af om een borreltje samen te drinken. Wat was het bijzonder om elkaar op deze plek weer eens te zien.

Gezondheid

Al jaren heb ik last van mijn darmen, PDS (Prikkelbare Darm Sydroom), maar kon hier redelijk goed mee omgaan. Voor ons vertrek heb ik een darmonderzoek gehad om erge dingen uit te sluiten. Gelukkig was toen alles goed. Helaas kreeg ik de laatste maanden steeds vaker last van buikkrampen en diarree. Zo erg dat dit mijn dagelijkse bezigheden behoorlijk in de weg zat. Om een lang verhaal kort te houden. Na allerlei onderzoeken bleek dat ik een maagbacterie te hebben en deze is aangepakt met een fikse antibioticakuur. Dit heeft goed geholpen, want sindsdien gaat het zoveel beter. In overleg met een internist en een diëtiste ben ik een speciaal dieet gaan proberen, waardoor ik toch anders ben gaan eten. Mijn overige medicatie heb ik ook aanzienlijk kunnen verminderen, wat alleen maar gunstiger is. Eind april hebben we een zelftest voor Corona gedaan omdat we ons beide niet zo lekker voelden. Het was gelukkig niet zo erg, beetje grieperig en hoesten. Na een kleine week waren we weer op de been.

 

In oktober hebben we een 4de vaccinatie gehaald tegen Corona.

In november kregen we een oproep voor de griepprik en een vaccinatie tegen Pheumokokken. Het was aan te bevelen voor mensen boven de 60 en/of verminderde weerstand. Pneumokokkenziekte (of pneumokokkose) is een verzamelnaam van ziekten die worden veroorzaakt door een bacterie, de pneumokok. Er bestaan meer dan 90 verschillende typen pneumokokken. Pneumokokken kunnen verschillende ziekten veroorzaken, zoals: Neus-bijholte-ontsteking, oorontsteking of longontsteking. Zo we kunnen er weer tegen aan!

 

Naast het fietsen, noodelen we (oefeningen doen in het water met behulp van een drijver) nog steeds tweemaal per week. Het is goed voor de gezondheid en ook een gezellig sociaal gebeuren. Tegenwoordig is de groep gemengd met zeilers en landlubbers.

Gewone dingetjes

We fietsen overal heen om boodschappen te doen. Een aantal weken lang konden we een groentenpakket bestellen via Facebookgroep bij de kwekerij ‘Bon Terra’, die groenten kweken op het eiland. Zij brachten dit dan langs bij het dinghydock wanneer er genoeg belangstelling voor was. Dit pakket bestond dan o.a. uit een grote zak met spinazie, niet zoals in Nederland, maar met hele grote bladeren. Sla, komkommers, tuinkers, meloen, snack komkommers en pepertjes.

Om de twee weken moeten we water halen, want onze watermaker is helaas overleden. We varen met de dinghy naar het dighy dock om daar vier grote jerrycans te vullen, dit doen we dan 2 of soms 3 keer achter elkaar. Met een elektrische pomp gaat het water uit de jerrycans, deze blijven in de dinghy staan, direct in de tank van de boot. Zo zijn we weer een middagje zoet.

Een bezoekje aan de kapper was ook hoog nodig. Mijn haar was erg lang geworden en is drastisch ingekort. Lekker makkelijk in het gebruik en vooral met dit warme weer.

Ik ga een paar keer op de fiets naar de Animal Shelter, even lekker knuffelen met de vele katten en jonge hondjes. De verleiding is groot om er een katje bij te nemen, ze zijn zo lief en de shelters zitten overvol met katten en honden. Maar één kat aan boord is voorlopig wel genoeg. Er is een groot probleem op het eiland met de vele honden. Er zijn er gewoon te veel en sommige mensen zorgen niet of zeer slecht voor hun beesten. Ook komen er steeds meer incidenten voor van honden die mensen aanvallen. Erg triest.

Fred geeft nu bijles voor wiskunde en natuurkunde aan twee kinderen van het Liseo.

Natuurlijk volgen we de F1 races, maar tegenwoordig kijken we dit op de boot. Het is een stuk rustiger dan voorheen, want bij restaurant El Mundo kwamen altijd een aantal zeer luidruchtige personen, waardoor je het commentaar niet goed kunt horen.

Af en toe gaat Fred duiken met vrienden, maar ik houd het lekker bij snorkelen en zwemmen.

Er zijn een poosje geleden mooie nieuwe plantenbakken met palmboompjes geplant voor restaurant Karel’s. Ze zijn in vrolijke kleuren beschilderd.

De vissers bij het dinghy dock wegen hun gevangen vis in de opening van het hek van de steiger. Mooie grote verse tonijn.

De cruiseboten zijn ook weer terug en soms liggen er zelfs twee tegelijkertijd. Het dorp wordt dan meteen overspoeld met typische cruiseboot mensen.

 

Het weer

Bonaire heeft een tropisch savanneklimaat, waarbij de temperaturen vrij constant zijn over het hele jaar. Gemiddeld is het rond de 30-32 graden overdag en daalt de temperatuur maar weinig in de nacht. Ook tijdens de nacht blijft de temperatuur rond de 28 graden en zijn de nachten warm en zweterige doordat er veelal weinig tot geen wind is. Gelukkig is onze boot ruim voorzien van ventilatoren en die draaien dus overuren.

Vanaf juni is het orkaanseizoen weer begonnen, dat ongeveer tot december duurt.

Vreemde wolkenpartijen

 

In de ‘winter-maanden’ valt er veel regen op Bonaire en dit jaar viel er veel meer dan in de voorgaande jaren. Begin november viel er in één nacht 100 millimeter neerslag. Ter vergelijking: Het KNMI spreekt al vanaf 50 millimeter neerslag van ‘een dag met zware regen’. Vele straten stonden blank en werden tuinen en huizen overspoeld door het niet wegstromende regenwater. Grote delen van het eiland werden afgezet en het ziekenhuis was alleen open voor noodgevallen. Nu is het wegennet van Bonaire echt niet te vergelijken met een land als Nederland, waar bijna alles goed geasfalteerd is. Sommige wegen hier lijken meer op een Zwitserse gaten kaas. Zeker wanneer je op de fiets bent, moet je soms midden op de weg fietsen op al die gaten te kunnen ontwijken. Slechte wegen en achterstallig onderhoud van de riolering zorgen voor grote problemen voor de inwoners van Bonaire.

In de afgelopen maanden is er een begin gemaakt met het opnieuw asfalteren/bestraten van sommige wegen. Maar dat gaat in een tempo zoals je kunt verwachten in een tropisch land, traag dus. Ook blijken ze niet de slimste wegenbouwers te hebben hier, wanneer je constateert dat afvoerputten hoger liggen dan het asfalt, waardoor het water niet afgevoerd kan worden. Dat dit probleem niet nieuw is blijkt wel uit de foto’s van de jaren 50 en 60.

 

Zodra het gaat regenen stroomt het vieze water van het land de zee in. Het altijd mooie heldere water veranderd in no time in een gore bruine modderpoel. Het is natuurlijk niet alleen modder wat de zee instroomt, de regen neemt ook heel veel vuil mee van het land. Uit onderzoek blijkt dat er nu veel meer voedingsstoffen in het zeewater zitten dan enkele tientallen jaren geleden. Die voedingsstoffen zijn afkomstig van afvalwater dat we door het toilet en de gootsteen spoelen. Want beerputten lekken en septic tanks zijn helaas niet altijd waterdicht. Het afvalwater komt via de bodem en het grondwater in zee terecht. Dit is slecht voor de koraalriffen, voor de eigen gezondheid en voor de economie. Meer dan 10 jaar geleden waren er al zoveel problemen met het aanleggen van de riolen, aansluitingen en zuiveringsinstallaties en dan praten we nog niet eens over de fraude die hiermee gepaard is gegaan. Het is een groot probleem wat blijkbaar niet zomaar opgelost kan worden. Plastic flessen, bakjes drijven aan ons voorbij. Niet te vergeten resten verf, olie, diesel en poep van allerlei beesten die op het eiland leven. In deze vieze troep wil je echt niet zwemmen. Gelukkig is het water meestal na een dag wel weer normaal. 

In het orkaanseizoen komen er ook wind reversals voor. Normaal komt de wind vanaf het land, maar dan draait de wind naar het land toe. Voor ons als zeilers die aan een mooring liggen is dit een nogal woelige periode. Vaak gaat het gepaard met steeds groter wordende golven. Er zijn veel zeilers, vooral Amerikanen, die dan de Marina in vluchten. Maar of je daar nu blij van wordt om als sardientjes in een haven gepropt te liggen? Bovendien waait het er minder en zijn er veel meer muggen. Nee, wij blijven zolang als verantwoord is aan de mooring liggen en zodra dit te gevaarlijk wordt, dan besluiten we de open zee op te gaan of achter Klein Bonaire te gaan liggen.

Het klimaat is aan het veranderen en dat is goed merkbaar. Dit jaar zijn er heel wat meer reversals dan in de jaren er voor, duren ze langer (soms 3 dagen achtereen) en zijn heftiger. Het zijn heftige dagen van veel geschommel, wat erg vermoeiend is. In juni was er zelfs sprake van een orkaan, Bonnie genoemd) die onze kant op zou komen. Er was meteen sprake van paniek op het eiland en onder de zeilers. Normaal gesproken valt Bonaire buiten het gebied van de orkanen, maar deze orkaan Bonnie zou wel dicht langs gaan. Winkels die aan de boulevard zaten timmerden hun ramen dicht en er werden zandzakken voor de deuren gelegd. Nautico Marina, waar we altijd onze dinghy leggen wanneer we aan land gaan, sloot de steiger en haalde alle planken weg.

Het mooringveld was behoorlijk leeg, iedereen was weer de Marina in gevlucht. Gelukkig was het deze keer echt een storm in een glas water. Het was die dag uitgestorven op het water, geen wind en het wateroppervlakte was als een spiegeltje. Het is nog nooit zo’n rustiger dag geweest. Maar bij andere reversals ging het weer aardig te keer, hoge golven die over de boulevard spatten, waardoor de weg afgezet werd. We zien regelmatig van alles voorbij drijven tijdens deze periodes, zelfs een stoel van het restaurant Karel’s, dat zich aan de boulevard bevindt, kwam voorbij.

Tijdens twee van de reversals zijn we vertrokken van de mooring omdat het te erg werd om te blijven liggen. Eén van de keren voeren we tussen klein Bonaire en Bonaire heen en weer en later legden we aan bij een mooring achter Klein Bonaire. Hier hadden het rijk alleen, geen toeristen, geen duikers, lekker bloot zwemmen en genieten van het uitzicht. Zo konden we bijkomen van al het geschommel. Een andere keer gingen we ook naar deze zelfde plek, No Name Beach, maar dat was een grote vergissing. We werden helemaal lek geprikt door de vele muggen. We zaten in 'no time' onder de bulten, die vreselijk jeukten. Het leek wel of we de mazelen hadden zo erg. Zodra we weer terug konden naar onze ‘eigen’ mooring deden we dat dan ook. Via de huisarts krijg ik na een paar dagen een menthol zalf die gelukkig enige verlichting gaf.

De vele muggen zijn er omdat het zoveel geregend heeft en dan heb je hier al gauw een muggenplaag. Ook dat is dit jaar vele malen erger dan de vorige jaren. Overal op het eiland staan plassen vol met water, wat een broedplaats voor muggen is. Er zijn verschillende soorten muggen op het eiland, (Dengue)muggen, (Zika)muggen, (Gelekoorts)muggen, (Chikungunya)muggen. Muggen, muggen en nog eens muggen, Aedes aegypti in de triljoenen. De kans op het krijgen van het ZIKA-virus neemt toe, Zika is een infectie veroorzaakt door het ZIKA virus (ZIKV) en wordt verspreid door de mug Aedesaegypti. En het Zika virus wil je echt niet krijgen. De gewone mug, kun je nog wel bestrijden met de antimuggenspuitbus of door ze plat te slaan met een elektrische vliegenmepper. Maar die kleine muggen wordt al een probleem. Dan heb je ook nog de hele kleine zwarte steekvliegjes, ze lijken onschuldig maar zijn dit helemaal niet, die bijten je gewoon en zijn niet te bestrijden. Het resultaat is dat je meteen onder de bulten zit.

Tijdens dit seizoen komt er ook meer onweer voor, meestal op grote afstand, boven Venezuela. Het is een prachtig gezicht die bliksemschichten, zolang het maar ver weg is. Maar helaas ook dat veranderde dit jaar. Een aantal keren onweerde het boven Bonaire en dan zit de angst voor blikseminslag er toch wel in. Harde donderslagen boven je hooft is geen pretje wanneer je op het water ligt met je bootje.

Vrienden en activiteiten

In de afgelopen drie jaar hebben we op het eiland een aantal mensen leren kennen, waarmee we af en toe Happy Hour doen en/of uit eten gaan.

Er zijn veel zeilers die hier al jaren komen tijdens het orkaanseizoen en die leren we ook steeds beter kennen. Op de zondagen spelen we altijd Mexican Train Domino. We hebben in deze periode verschillende locaties uitgeprobeerd en zijn nu beland bij ‘Yhanni’s Arepas’. Hier worden we elke zondag ontzettend hartelijk ontvangen door Yhanni en Leo. Het eten is buiten gewoon goed en de service is helemaal top. We gaan met plezier naar hun toe om daar de middag door te brengen. Er wordt fanatiek gespeeld om de Domino vlag te winnen. We hebben een aantal keren gewonnen, maar Ronnie en Babbie van de Campechano (uit Puerto Rico) zijn geduchte tegenstanders. Het is altijd een heel gezellige bijeenkomst.

Met een aantal zeilers spelen we af en toe ook andere spelletjes, zoals b.v. Chromino’s, Sequence, Phase 10 en Shit Happens. Dit laatste spel levert wel leuke discussies op waardoor je mensen op een heel andere manier leert kennen.

In mei zijn we met een groep zeilers gaan Blow Karten of ook wel Landsailing genoemd. We hadden dit nog nooit gedaan, dus eigenlijk wel spannend. We worden met een busje opgehaald en naar de andere kant van het eiland gebracht. Wanneer we aan het zeilen zijn, dan zetten we de zeilen en vaak hoeven we daarna niet zoveel te doen. Maar nu moet je sturen en het zeil bedienen en dat terwijl je met een rotgang over het terrein racet. Inspannend, maar geweldig leuk om te doen.

In juli gaan we met Linda en Michael van Sailacious naar de bekende ‘Scheetjes’ om midgetgolf te spelen.

We gaan met onze boot een dagje zeilen met Yvonne en Koen (Heavy Metal), zwemmen bij No Name Beach en lekker BBQ-en wanneer we weer aan de mooring liggen.

See Turtle Conservation

Dit is een organisatie die de schildpadden populatie beschermd. Medewerkers geven voorlichting over de zeeschildpadden zodat mensen beter weten hoe ze met de zeeschildpadden om kunnen gaan. Ook beschermen ze de nesten op de stranden. Op deze manier wordt geprobeerd de populatie in stand te houden. Zo komt het wel eens voor dat een nest te dicht bij het water wordt gelegd. Medewerkers van STCB zorgen er dan voor dat het nest verplaatst wordt naar hoger gelegen stukken strand. Ook vangt de organisatie de schildpadden om ze meten, wegen en ze een tag te geven. Hiermee kan worden bepaald of de dieren gezond zijn. Samen met Lonnie en Rita (Watoosh) en Beth (Harmony) zijn we met de auto naar Lac Cai Beach geweest, het noordelijke puntje van Lac Bay op Bonaire. We zijn gaan kijken hoe het vangen van de schildpadden in zijn werk gaat. Erg interessant om mee te maken. Hier bevinden zich enorme bergen met de prachtige schelp van de kroonslak, een eetbare slakkensoort waar vroeger veel op gejaagd werd. Op Bonaire zijn de slakken nu beschermd en mogen dus niet meer gevangen worden voor de consumptie. Het is een prachtige schelp met een mooie roze binnenkant.


Dia de Rincon

Rincón is het oudste dorp op Bonaire, in de 16e eeuw gesticht door de Spanjaarden. Alle andere dorpen die Bonaire telde zijn in de loop der tijd ‘samengesmolten’ met de hoofdstad Kralendijk, daarmee is Rincón eigenlijk de enige andere nederzetting op het eiland. Op 30 april dit jaar werd ‘Dia di Rincón’ gevierd, die vanwege het gemak, altijd samenviel met Koninginnedag. Dat laatste is nu vervallen, daar Koningsdag een paar dagen eerder is. Maar de Dia di Rincón blijft gehandhaafd op 30 april. Er rijden die dag speciale bussen heen en weer tussen Rincon en Kralendijk. We hebben geen auto dus dit is wel handig en voor een paar dollar wordt je vervoerd. Het is een gezellige drukte in Rincon, met overal kraampjes waar je kunt genieten van de lokalen lekkernijen. De drank vloeit rijkelijk en dat is te zien aan de overvolle prullenbakken langs de kant van de weg. Er is veel muziek, met mooi versierde wagens en dansende mensen in kleurrijke rationele klederdracht. Kortom het is één groot muzikaal feest. Ook komen we een paar bekende gezichten tegen en raken in gesprek met een meneer die speciaal voor deze dag van Curacao naar Bonaire is gekomen. Altijd leuk om zo in contact te komen met verschillende mensen. Wanneer dan ter sprake komt dat je met een zeilboot helemaal vanuit Nederland hierheen bent komen zeilen, zijn de mensen altijd erg onder de indruk.

Bij de bushalte wachten we op de bus die ons weer terug zou brengen, alleen die komt niet op het afgesproken tijdstip. Tja, typisch Bonaire, daar moet je maar aan wennen. Het resulteerde in meer dan één uur wachten. Maar genoeg afleideng van dronken feestvierders, praalwagens die voor de zoveelste keer langskomen. Achter de bushalte stond een restant van een oud huis, waarvan enkele muren beschilderd waren. Hoe kun je van iets lelijks toch iets moois maken!

Klusjes e.d.

Uiteraard ontkomen we er niet aan om enkele klusjes te doen.

De ‘werk-kooi’ moet helemaal leeg geruimd worden om bij de vuilwatertank te komen. Deze sluiten we goed aan en vervangen de pomp. Het enige voordeel van dit soort klussen is dat je weer van alles tegen komt. Tijd om dingen op te ruimen die niet langer gebruikt worden. Fred heeft wat schilderwerk gedaan in de kuip. Elektriciteit kabels door getrokken voor extra zonnepanelen die op de bimini komen. Tevens een nieuwe doorvoer gemaakt en we hebben waterdicht kapje in 3D laten printen. Toch wel handig die nieuwe technieken. Bij het bedrijf ‘Mas Riba’ hebben we een nieuwe lijn voor de dinghy gekocht. Deze werd keurig bij het dinghydock afgeleverd.

Via Koen en Yvonne (Heavy Metal) zijn we in het bezit gekomen van een kleine tafelvriezer. Deze wilden we in de werkkooi plaatsen, maar toen we de maten opnamen bleek dit toch wel een dingetje te gaan worden. Na het demonteren van de deur van de vriezer en met het nodige extra wringwerk is het Fred toch gelukt om deze door de deuropening te wurmen. Het paste allemaal maar net. We hebben nieuwe draden doorgetrokken voor een het stopcontact in de werkkooi. De accu’s laden niet goed meer op en ook hebben we een probleem met de start accu. Tijd voor nieuwe accu’s dus. Fred koopt 4 nieuwe accu’s bij de werf en deze worden keurig gebracht naar het dinghy dock. Het plaatsen van deze accu’s heeft nogal wat voeten in aarde, daar de gehele bakskist leeg geruimd moet worden. Op een dergelijk moment zie je weer wat je allemaal bewaard hebt. Zo komen we een oud CQR anker tegen wat helemaal verroest was. Joan, een bevriende landlubber, wilde die wel graag hebben voor in haar tuin.

De oude accu’s verwijderen is een behoorlijk zwaar karweitje. Zeker omdat Fred dit vanuit de bakskist moet doen en zich in allerlei bochten moet wringen. De nieuwe accu’s plaatsen is een net zo zware klus. Maar uiteindelijk zitten accu’s op hun plek en werken ze weer perfect. Na het meten van de oude accu’s, blijkt er één echt te zijn overleden, maar de andere nog redelijk goed. We besluiten deze te verkopen. Bij het dinghy dock glijdt één accu’s in het water en verdwijnt naar de bodem. Gelukkig was dit nu net de overleden’ accu. Met hulp van een stel aardige mensen is het gelukt om de accu weer bovenwater te halen.

Starlink

Starlink is een satellietnetwerk in opbouw van het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX voor het aanbieden van internettoegang. Door duizenden satellieten in een lage aardbaan te plaatsen hoopt het bedrijf wereldwijd breedbandinternet te kunnen leveren, tegen een prijs die vergelijkbaar is met huidige (bekabelde) internetverbindingen. De gebruiker heeft hiervoor een antenne nodig die “zo groot als een pizzadoos” is. Een van de doelen van Starlink is volgens SpaceX’ directeur Elon Musk het verdienen van geld om de ontwikkeling van SpaceX marsraket Starship en aanverwante missies mee te financieren. Er zijn vergunningen voor het operationeel netwerk met tot 12.000 satellieten en SpaceX vroeg in oktober 2019 een vergunning voor een uitbreiding met nog eens 30.000 satellieten aan.[1] Na twee lanceringen met ieder 60 satellieten was Starlink in januari 2020 gemeten naar het aantal satellieten reeds het grootste satellietnetwerk ter wereld. In november 2022 zijn er al meer dan 3000 satellieten in gebruik. Elon Musk wil met Starlink drie tot vier procent van de internetmarkt bedienen. Het netwerk richt zich op het platteland waar geen hoogwaardig internet is en 5G-techniek onaantrekkelijk is vanwege de afstanden. Hij richt zich niet op stedelijke gebieden; een satellietnetwerk zou volgens hem nooit genoeg bandbreedte voor een dichtbevolkt gebied kunnen leveren. We bestellen de Starlink in Nederland en bevriende zeilers Kees en Trees van de Rebel nemen deze voor ons mee uit Nederland. Nu hopen we overal internet te hebben, zelfs tijdens onze overtochten! Afwachten of dit ook daadwerkelijk het geval zal zijn. Wordt vervolgd.

Uit eten

Eén van onze favoriete activiteiten. We hebben het er maar druk mee, want aan het einde van het orkaanseizoen verlaten vele zeilvrienden Bonaire. We hebben met een aantal zeilers een bijzondere band gekregen en dan is afscheid nemen altijd weer heel dubbel. Sommige zullen we zeker terug zien, hier bij Bonaire of anders wel elders, maar andere misschien niet meer. We hebben er zeker een paar goede vrienden bij gekregen het afgelopen paar jaar. Bij afscheid nemen hoort drank en lekker eten en we vieren dit dan ook uitbundig! Zeilers grijpen toch wel elke gelegenheid aan om zich te laven. We gaan meerdere keren uit eten met een grote groep. Bij het Chinese restaurant ‘Jasmin Garden’ (waar we ook een aantal keren Domino hebben gespeeld) en het eten bijzonder goed is. Hier trof ik een stel komische stopcontacten aan die zich aangepast hadden aan de Chinese eigenaren.

Bij ‘El Bigote’, waar je o.a. overheerlijke spareribs kunt eten en de Margarita’s super lekker zijn. Bij ‘Beer en Burger’ waar je super grote en overheerlijk burgers kunt eten. De eigenaresse, Laura, ontvangt ons altijd zeer hartelijk. , Mezze, heerlijk kleine hapjes uit het Midden Oosten. We zullen ze missen: Curtis en Kimberley (Dr. Orders), Linda en Michael (Sailacious), Babbie en Ronnie (Campechano), Jan en Jane (Oh), Lonnie en Rita (Watoosh), Carin en Pia (Downshifting), Brian en Shelly (met hond Mozes, van Aria), Beth (Harmony) en nog vele anderen.
Ook met landlubbers (permanente en tijdelijke) gaan we uit eten bij ‘Joe’s’, één van onze favoriete restaurants. Joland en Karin hebben een klein resort hier op het eiland en Joland leerden we kennen toen we nog F1 keken bij ‘El Mundo’.

Met Tom en Joan (die we leerden kennen tijdens het kijken naar de F1 races en van het noodelen) gaan we een aantal keren bij ‘Tera Cora’ eten op de avonden wanneer er Grieks eten is. Bijna altijd eindigen bij ‘Little Havana’ een café waar het altijd gezellig is, om te genieten van onze Ierse en Italiaanse koffie. Je kunt wel zeggen dat we daar vaste klant zijn. Er worden hier met vaste regelmaat leuke muzikale evenementen georganiseerd, zoals jamsessies, Guilty Pleasure Nights etc.
We zien onze goede vriend Guus (Yemanja) die we al enkele jaren kennen en in/op verschillende landen/eilanden hebben weer gezien. We gaan uit eten bij Julians (zat voorheen tegenover Karel’s, maar tegenwoordig in het overdekte gedeelte achter restaurant Zeezicht. Hier wordt je altijd heel vriendelijk ontvangen door de eigenaar, die ons ook al aardig kent en Fred altijd Commandante noemt.

Verjaardagen

Fred werd 66 jaar in september en ik gaf hem o.a. een grote fles ‘Kraken’, Black Spiced Rum. Voormijn verjaardag kreeg ik van Fred o.a. een heleboel smiley magneetjes voor op ons prikbord. Zo kan ik elke dag aangeven in wat voor ‘mood’ ik ben. Om mijn verjaardag te vieren nodigden we een aantal vrienden uit om samen mee uit eten te gaan bij restaurant “Mezze”. Ik word schromelijk verwend en het is een hele gezellige avond.



Kit

Die brengt nog steeds af en toe een vliegend visje binnen. Kit brengt zijn tijd voornamelijk door met ergens lui liggen slapen. De laatste tijd heeft hij s ’avonds de kolder in zijn kop en gebruikt de boot als een soort race traject. Van binnen naar buiten rennen over alles en iedereen heen. Laatst kwamen vrienden langs met de dinghy en sprong hun hond ineens aan boord. Dat was schrikken voor Kit, hij vloog alle kanten op en de hond er achter aan. Met een opgeblazen staart zat Kit op de giek toe te kijken hoe dat beest weer in de dinghy ging. Voorlopig blijft Kit uit de buurt van bezoekende dinghy’s, want je weet maar nooit of er weer een raar beest aan boord komt. Treurig nieuws kwam van vrienden die ook een kat aan boord hadden. Hun katje was over boord gevallen en niet meer terug gevonden. Dit is al de tweede kat van hun die dit overkwam. Gelukkig hebben wij een goed net langs de railing, dat scheelt wel. Maar je weet het nooit, we houden hem goed in de gaten.

Haakprojecten

Eén van mijn hobby’s is haken. Op dit moment maak ik kleine beestje en poppetjes die ik weg kan geven onderweg. Een bevriende zeilster vroeg of ik één van de beestjes op wilde sturen naar hun pas geboren kleinkind. Zo gezegd, zo gedaan. Altijd leuk om weer iemand blij te mogen maken.

Sinterklaas

Is ook weer aangekomen op Bonaire, dit maal per sleepboot. Ondanks alle verschrikkelijke berichten van gezonken pakketjes boot, is hij met zijn pieten heelhuids aangekomen. In zijn gevolg vele grote en kleine bootjes. Al toeterend kwam hij langs. Naast de vele donker geschminkte pieten, liepen er ook rond met gekleurde gezichten en een extra witte Sinterklaas.

Voor zover dit lange blog over de afgelopen 9 maanden.


----------
 
 
28-11-2022, reactie van Nancy Wijnveen
Hoi, heb weer genoten van jullie verhalen. Ik ben 3 maanden in Australië.
Als je het leuk vindt kan je me volgen via polarsteps. Ik sttur je een link via de app.
Groeten en veel plezier
Nancy
 ----------
     << Terug >>