3 december
We hebben geen haast, dus nemen rustig de tijd op te ontbijten en ons verder klaar te maken voor onze zeiltrip naar Sint Maarten. Om 9:30 uur gooien we de trossen los en verlaten de baai bij Bonaire. Het is een bewolkte dag met enkele lichte regenbuien.

Helaas hebben we nog geen visum voor Amerika, waardoor we niet de mogelijkheid hebben om via één van de Amerikaanse eilanden te zeilen. Het is bij ons bekend dat de route die we nu nemen best een heftig tocht zal kunnen worden. We zullen de meeste tijd tegen de wind in moeten zeilen/varen en dat is nu eenmaal nooit echt aangenaam. Het zal dan ook voornamelijk motorzeilen worden.

Rond 12:00 uur ronden we de zuidkust van Bonaire op grootzeil en motor. Koers is 45 graden, golven rond de 1 ½ meter en nog steeds redelijk bewolkt. Voor de avond zetten we een stukje van de Genua bij.

4 december
dag van motorzeilen. Om 10:15 uur gaan we overstag, koers rond de 150 graden, om op een betere koers uit te komen. Om 18:00 uur veranderen we de koers weer naar rond de 35 graden. Tijdens de nacht krijgen we af en toe een regenbui. De golven worden steeds hoger en klotsen tegen de ramen in de romp. Op dat moment merken we dat deze ramen niet meer zo waterdicht zijn als we gehoopt hadden. Er komt ook water binnen door de lange ramen bij het dek. In het begin konden we dit nog redelijk opvangen, maar het werd steeds meer en meer. De kleine achterramen in de romp waren 2 jaar geleden vervangen in Curaçao, maar helaas was er niet genoeg materiaal om de grotere ramen in de romp ook te vervangen. We dachten toen, dat komt de volgende keer wel. We schieten er nu niets mee op door te zeggen: ‘hadden we maar….’

5 december
In de nacht zien we twee boten. Vroeg in de ochtend doen we de motor uit en zeilen op grootzeil en kleine Genua. De golven zijn behoorlijk hoog en er komt veel water over. Om iets over 19:00 uur krijgen we ook nog eens een gigantisch regenbui over ons heen. Bakken om het water op te vangen helpen niet meer. Voor middernacht zetten we weer de motor bij. Doordat we zoveel water over de punt heen krijgen blijkt ook het vooronder luik niet zo waterdicht meer te zijn. Het waterniveau onder de vloer stijgt ook meer en meer. Om de beurt pompen we emmers vol weg. Uiteindelijk maken we gebruik van een elektrisch pomp waarmee we het water proberen weg te pompen. Normaal gesproken hebben we wachten van 4 uur, maar daar komt nu weinig van terecht. Uren achtereen zit ik op de vloer van de salon het water weg te pompen. Maar er lijkt geen einde aan te komen. Bovendien moet de filter van deze pomp elke 7 minuten schoongemaakt worden omdat hij dichtslibt met troep die onderuit de bilge vandaan wordt gezogen. Fred probeert een paar uurtjes te slapen terwijl ik door blijf gaan met pompen.

6 december
Om 9:30 uur, we zijn nu drie dagen onderweg. Het is alleen maar tegen de wind in boksen en we pompen als gekken om al het water weg te krijgen. Doordat er zoveel water over de boot is gekomen, is het ook gaan lekken bij de mast. Hierdoor is de bedrading van de marifoon aangetast en is deze buiten werking. Ook het navigatielicht aan de voorkant is er mee op gehouden. Dit probleem kunnen we tijdelijk oplossen door een groen en rood lampje aan de verstaging op te hangen. Fred zag het nut er niet van in om zulke lampjes aan te schaffen, maar nu blijken ze toch wel erg nuttig te zijn. We zetten de motor weer aan en dan krijgen we ineens een alarmmelding dat de motor temperatuur stijgt. Meteen weer uit gezet. Dan maar alleen op zeil.

Maar al met al moeten we nu toch een beslissing nemen. We raken geen van beide erg gauw in paniek en bang zijn we ook niet uitgevallen, maar wat is het verstandigste om te doen: Doorgaan op deze weg of omdraaien en terug varen naar Curaçao om daar één en ander te repareren. De keuze was eigenlijk simpel en snel gemaakt. We waren het beide eens dat dit niet zo door kon gaan. We pasten de route aan en nu hadden we de wind in de rug, wat het al een stuk aangenamer maakte. Al zeilend komen we een beetje tot rust. Hoewel we nog steeds moeten blijven pompen.

Tijdens elke grotere zeiltrip gooi ik een fles over boord met mijn boodschap. Zo ook tijdens deze reis, al was het eerder dan gepland. Op 5 december 2022 om 17:05 uur, 14.07 88 N en 66.37 62 W. ging mijn fles overboord. Ben benieuwd waar deze nu weer zal belanden.

7 december
Gelukkig doet de windvaan zijn werk!!

In de ochtend probeert Fred de motor nog een keer te starten, maar we krijgen meteen de zelfde temperatuurmelding. Stap voor stap gaan we na wat er mis zou kunnen zijn. Fred vervangt in ieder geval de impeller, wat niet overbodig was. Helaas klopte de pakking niet, maar dat loste Fred ook op. De motor krijgen we niet meer aan de praat. Verder op zeil dus en tijd om de windvaan in te stellen. We zeilen alleen op de Genua verder. Omdat het op deze manier dit een stuk rustiger zeilt kunnen we allebei een paar uurtjes slapen. Wanneer we vlakbij Bonaire zijn, zien we achter ons de ‘Tiger Lily’ zeilen. Hun plan is ook om naar Sint Maarten te gaan. We hopen dat zij een betere trip hebben dan wij. Omdat de marifoon het niet doet kunnen we hun ook niet op de hoogte brengen.

8 december
Rond 05:30 uur ronden we de zuidkust van Curaçao. We wachten totdat we met de mobiele telefoon bereik hebben en bellen dan Curaçao Marina met het verzoek of ze ons naar binnen kunnen slepen. Hiervoor moet een en ander geregeld worden, zeker in deze Covid tijd. Er moet toestemming gevraagd worden aan de kustwacht voordat zij naar buiten mogen om ons te slepen. Gelukkig zijn we volledig gevaccineerd en hebben ook al een booster gehad, dat scheelt weer een hoop moeilijk gedoe. Om 8:00 uur hebben we nog 5 zeemijlen te gaan. We horen van Gareth (Curaçao Marina) dat we buiten moeten blijven totdat hij groen licht krijgt. Al zigzaggend wachten we af. Wel weer even wennen, elke keer overstag. Om 9:30 zien we een klein bootje tegen de golven in boksen op weg naar ons. Vakkundig legt Fred de sleeplijn om de kikker en ik stuur de boot netjes achter het sleepbootje aan. De Pontjesbrug gaat voor ons open en onder toeziend oog van toeristen die op de terrasjes zitten, worden we binnen gesleept. Om 10:15 uur liggen aan een steiger. We moeten aan boord blijven totdat de GGD is geweest om de Covid test af te nemen. Daarna moeten we maximaal 24 uur wachten op de uitslag, die negatief moet zijn voordat we van boord af mogen. De immigratie komt ook langs en neemt de paspoorten mee die we later weer kunnen ophalen. We moeten morgen dan zelf nog naar het douane kantoor.

Ondertussen ruimen we een beetje op, de rest komt later wel. Eerst even bijkomen van dit avontuur. We zijn moe en willen nu alleen nog maar slapen, maar eerst is het wachten op de GGD en die kwam pas tegen 16:00 uur.

Het is zeilers die op de werf staan niet geheel ontgaan dat wij binnen gesleept zijn. Een stel zeilvrienden komen meteen informeren wat er gebeurd is. Nu is het tijd om bij te komen van deze toch weer enerverende reis. Morgen zien we wel verder.