Smooth Trunkfish

Koraal

Om voldoende te bewegen, snorkelen en zwemmen we bijna elke dag wel even. Wat zijn we blij met deze mooie plek en genieten volop van onze eigen ‘huisvissen’. Na meer dan één jaar zijn de vissen aan onze zwem- en duikgewoontes gewend geraakt. Zodra we in het water springen, komt ons eigen ‘French Angel Fish’ stelletje al naar ons toe gezwommen en zwemmen met ons mee.

Of zou dat komen omdat we af en toe wat lekkers voor ze hebben? We weten natuurlijk wel dat het eigenlijk helemaal niet goed is, maar leuk is het wel wanneer ze gewoon uit je hand eten. Niet alleen deze twee vissen, maar ook een heleboel grijze ‘Surgeon Fish’ en de gestreepte ‘Sergeant Major’ vissen zwemmen rondjes om en met ons mee.

'Huis vissen'
 

Wanneer we richting de buren zwemmen, komt het brutale buurjongetje (zoals we hem genoemd hebben) van het ‘French Angel Fish’ stelletje die daar rondzwemmen, met grote snelheid op ons af gezwommen. Dit visje is echt brutaal en duikt onder je door om vlak voor je gezicht ineens op te poppen. Pa en moe zijn wat terughoudender, want onze ‘eigen’ Angel Fishes jagen ze gewoon weg. Zijn zij nu onze ‘huisvissen’ of zijn wij hun ‘watermensen’? Wie zal het zeggen!

Wanneer de vissen ineens alle kanten zwemmen, betekend het over het algemeen dat er een ‘Tarpon’ in de buurt is. Met vaste regelmaat zien we 2 of 3 van deze grote vissen in een soort van vertraging voorbij zwemmen.
Tarpons kunnen maar liefst tweeënhalve meter lang worden en naast de indrukwekkende afmetingen vallen de vissen ook op door hun zilveren kleur. Ze kunnen nogal indrukwekkend zijn en wij houden net zoveel afstand van hun als zij van ons.

 Tarpon
 

Af en toe zien we de ‘gevlekte adelaarsrog’ (Spotted Eagle Ray). Deze rog komt voor op niet al te grote afstand van de kust in de tropische delen van alle oceanen. Het leefgebied bevindt zich vooral boven riffen en in baaien.
Het is prachtig dier die zich heel elegant door het water beweegt. Zijn staart kan wel 2 meter lang zijn.

 Spotted Eagle Ray
 

Daarnaast hebben we ook een hele grote Octopus gezien. We hebben hem een tijd kunnen observeren en zagen hem voortdurend van kleur wisselen om zich te camoufleren. Wat een bijzondere ervaring! Jammer dat we op dit moment net geen camera bij ons hadden. Helaas hebben we de octopus niet meer terug gezien.

Eén van de hoogte punten blijft toch wel het zeepaardje Eén van de dieren die bij de meeste mensen enorm tot de verbeelding spreekt. We hebben zeepaardjes in twee verschillende kleuren gezien, licht en donker. De kop van het zeepaardje lijkt op die van een paard en het is het de enige vissoort in de wereld die zich verticaal door het water voortbeweegt.

Daarnaast kunnen zeepaardjes, evenals kameleons, hun ogen apart van elkaar bewegen. Het is overigens erg moeilijk om ze te vinden, dus we hebben geluk gehad. Op Bonaire staan de zeepaardjes niet veel op het menu van roofvissen. De visjes hebben namelijk zowel een inwendig als een uitwendig skelet, waardoor ze doorgaans veel te taai zijn voor predatoren.

In beweging
We moeten natuurlijk wel in beweging blijven nu we niet weg kunnen, vandaar dat we zoveel mogelijk zwemmen, snorkelen en duiken. Onder de zeilers is er een groep die 3x per week samen komen bij één van de boten om te ‘noodling’. Dit houdt in dat we allerlei oefeningen in het water doen met behulp van een lange ronde drijver.

Het is een ooit begonnen met een zeilster die fysiotherapeute was en vond dat ze te weinig beweging kreeg. Tegenwoordig wordt er, verspreid over het Caribische gebied, bij verschillende eilanden genoodeld. Er is meestal één zeiler die aanwijzingen geeft die de rest dan opvolgt. De grote van de groep varieert tussen de 25 en 6 personen. Naast het bezig zijn is het ook een leuke sociale bezigheid. Mensen uit verschillende landen die bijeenkomen die tijdens de oefeningen allerlei ervaringen en ideeën uitwisselen. Fred heb ik nog niet (zal ook nooit gebeuren vrees ik) zover gekregen om mee te gaan, maar ik probeer minimaal 2 van de 3x per week te noodelen.

Daarnaast hebben we, omdat we toch langer bij Bonaire blijven, een stel goede fietsen gekocht. Het zijn stevige stadsfietsen met goede banden, want dat heb je op deze wegen wel nodig. Tijdens één van onze fietstochten vonden we, bij een restaurant, een stel plastic kratten staan langs de kant van de weg. Die zijn super handig voor op de bagagedrager! Na de eigenaar gesproken te hebben, mochten we ze meenemen. Met wat tiewraps hebben we ze achterop vastgemaakt en zo hebben we een prima bak voor de boodschappen. Voordat we deze fietsen kochten, leenden we weleens een vouwfietsje van andere zeilers, maar deze fietsen zijn steviger en fijner om mee te fietsen. Lopen is niet echt mijn ding en zo krijgen we toch wat meer beweging en komen nog eens ergens.
 

Kwallen
Rondom Bonaire komen diverse soorten kwallen voor en tijdens het zwemmen, komen we soms in aanraking met kleine kwallen. Ze zijn klein, hebben slierten met zwarte stippen en een steek kan behoorlijk irritant zijn. Persoonlijk heb ik het idee dat ze mij altijd moeten hebben. De ene keer is het gevolg erger dan de andere keer. Ze komen het meeste voor zo’n 10 dagen na volle maan en dan slaan we (ook het noodelen) maar een dagje over.

Zo erg hebben we het gelukkig nog niet gehad
 

In de avonduren komen de kwallenparen vaak dicht bij de kust en dan is gaan zwemmen niet aan te raden. Een week na volle maan is de periode voor paring van ‘Tamoya Ohboya’ (kubus of Box Jellyfish) is een doorschijnende 'ballon/kubus' die zijwaarts zwemt. De steek is zeer pijnlijk en kan gevaarlijk zijn.

De ‘Spot-winged Comb Jellyfish’ zijn ovaalvormige kubuskwallen met zwarte stippen en gestreepte ‘kammen’ waarmee ze zichzelf voortstuwen. Deze kwallen steken niet en geven licht in het donker als er iets beweegt. Voor duikers een heel aantrekkelijk iets om waar te nemen.

‘Spot-winged Comb Jellyfish
 

 

Thuishaven/land
Doordat in maart 2020 wel duidelijk werd dat we voorlopig niet weg zouden kunnen naar de andere eilanden, zijn we na gaan denken over wat nu te doen. We hebben het naar onze zin bij Bonaire en zien het wel zitten om Bonaire als ‘thuishaven’ te zien. Vanuit hier kunnen we de komende jaren tijdens het zeilseizoen de andere eilanden bezoeken en tijdens het orkaanseizoen veilig bij Bonaire vertoeven.
Na wat uitzoekwerk hakken we de knoop door en gaan voor er voor om inwoner van Bonaire te worden. We schrijven ons dan ook uit in Nederland. Dit hele proces gaat echter niet over één nacht ijs en brengt de nodige perikelen met zich mee. Niet alleen moet je een heleboel papierwerk regelen, maar ook afspraken maken met de IND (Immigratiedienst). Van andere zeilers horen we al de nodige de verschillende verhalen. Blijkbaar verzinnen ze terplekke dat je nog een formuliertje mist en dat kost je dan weer een hoop extra tijd. Bij de aanvraag krijg je in je paspoort een papier waarop staat tot wanneer je mag blijven. De kosten voor deze aanvraag zijn $ 129,00.

Normaal gesproken mag je een half jaar blijven en dan een half jaar wegblijven. Maar nu met de Covid zijn de regels iets versoepeld. In april 2020 doen we de aanvraag, een antwoord van de IND kan wel 4 maanden duren.  Vervolgens is het maanden stil, totdat Fred in oktober 2020 een bericht krijgt dat hij bij de IND langs moest komen om zijn beschikking op te halen. Tijdens dit gesprek krijgt hij echter te horen dat zijn aanvraag is afgewezen met als reden dat hij niet de intentie had om bij Bonaire te blijven. Zij baseerden dit op het feit dat we, op moment van binnenkomst in november 2019, aangegeven hadden dat we in maart 2020 naar Jamaica zouden gaan. Je bent namelijk verplicht bij binnenkomst om aan de douane aan te geven wanneer je vertrekt en wat je volgende bestemming zal zijn. Wisten wij veel dat er een Corona-virus kwam en dat we nergens naar toe konden? Er werd geen enkel moment getwijfeld aan dat er iets veranderd zou kunnen zijn aan onze situatie. Beetje simpel zijn ze hier wel.
Aangezien ik nog steeds niets vernomen had, vroeg ik tijdens dit gesprek, in oktober, hoe het dan met mijn aanvraag gesteld was. Die bleek al in juni goed gekeurd te zijn en hiervan zou ik bericht hebben moeten krijgen. Echter heb ik deze nooit via de post ontvangen van de IND. Ik kreeg terplekke een kopie waarop stond dat het voor onbeperkte tijd (5 jaar) toegekend was. We waren met stomheid geslagen, ik wel Fred niet. We leven op dezelfde boot en zijn verder in alles gelijk. Je krijgt echt even het gevoel dat ze zomaar wat doen. Rare wereld.
Uiteraard gaat Fred in bezwaar eind oktober. In december moeten we op afspraak komen bij een meneer de Graaf van het IND voor het resultaat van dit bezwaar. Daar krijgen we te horen dat Fred voor één jaar mag blijven. Tevens deelde deze meneer mij dood leuk mede dat mijn goedkeuring ingetrokken werd en omgezet werd naar één jaar! Nu vraag ik je? Het wordt steeds gekker! Als reden gaf hij op dat wij op dezelfde boot wonen en dat ze het gelijk willen trekken. Belachelijk gedoe, waar we het niet mee eens zijn, maar we laten het maar zo.
 
Maar dan zijn we er nog niet, want dan moeten we ons nog inschrijven bij Burgerzaken (gemeente) van Bonaire.
Ook hiervoor heb je weer een belachelijk aantal papieren nodig. Officieel zelfs allemaal originele papieren, maar gelukkig kunnen we met vele kopieën af. Het kost wel enige moeite om alles te regelen (geboortebewijs, huwelijkse staat etc.), want ook de Nederlandse bureaucratie werkt niet echt mee. Begin december 2020 is het dan zover en ben ik ingeschreven op Bonaire. De kosten zijn slechts $ 8,00, niet de moeite. Ik ontvang mijn Sedula (het officieel identiteitsbewijs van Bonaire) en ben hierbij tevens uitgeschreven in Nederland. Vanaf dat moment kan ik mij Bonairiaanse noemen. Fred doet er iets langer over maar, maar begin januari 2021 is het zover en is hij ook officieel een Bonairiaan.
In januari krijg ik een telefoontje met het dringende verzoek om meteen naar Burgerzaken te komen om mijn Sedula om te ruilen voor een andere. Totaal verbaasd ga ik naar Burgerzaken en krijg te horen dat ze van de IND gehoord hebben dat mijn toewijzing van onbeperkt ingetrokken is en om gezet naar één jaar. De ene keer communiceren ze wel met elkaar en de andere keer totaal niet. Maar goed, ik kreeg dus een nieuwe Sedula voor maar één jaar en hoefde hier niets extra’s voor te betalen.

De laatste stap in dit hele proces is ons in te schrijven bij de zorgverzekering op Bonaire (ZVK). Deze gezondheidszorg is voor alle inwoners gratis! Dit gaat een stuk soepeler. Gewoon je Sedula laten zien, formulier invullen en klaar is Kees! Het is zeker een voordeel van hier wonen ten aanzien van Nederland, het scheelt ons honderden euro’s aan premie’s per maand. Tot nu toe zijn we uitermate tevreden over de medische zorg op Bonaire. Doordat ik een nieuwe Sedula had gekregen moest ik ook weer langs het kantoor van de ZVK.
 
Mocht iemand zich nog afvragen waar wij onze tijd aan besteden, dat weet je dat nu! Bezigheidstherapie voor 60+.