In het begin van dit nieuwe jaar huren we, samen met John, Asha en een andere zeiler, een auto om twee dagen lang het eiland te verkennen. Het is zeker aan te raden om een stevige auto te huren, bv 4x4 of pick-up truck. De wegen op Bonaire zijn nu niet al te best en is een gewone auto niet geschikt en niet toegestaan in het park.

Ons vervoermiddel

Dag 1
We gaan vroeg op pad met goed gevulde koelboxen, zwemkleding en snorkels e.d. John rijdt en ik zit naast hem en de andere drie zitten op de achterbank. Gelukkig hebben we airco. Het beloofd een warme dag te worden en Asha maakt daarom twee vlechtjes in mijn haar.

Vandaag zullen we het Washington Slagbaai Nationaal Park bezoeken, de noordkant van het eiland. We rijden vanaf Kralendijk naar het noorden via de weg langs de westkust. Vlak voor de kustweg (Queen’s Highway) kopen we bij het hoofdkantoor van STINAPA de penningen. De entree van het park ligt aan de zuidoostelijke kant van het park, op ongeveer tien autominuten van de plaats ‘Rincon’. Deze enige entree tot het Washington Slagbaai Nationaal Park is tevens de uitgang. Je begint en eindigt dus altijd bij het bezoekerscentrum. Het park is alle dagen van het jaar geopend van 8:00 tot 17:00 uur.

 
Twee routes
Er is een korte route (ongeveer 24 km) kost je minstens 1,5 uur aan rijtijd en een lange route (ongeveer 34 km) kost je minstens 2,5 uur aan rijtijd en volgt grotendeels het kustgebied. Beide routes bestaan voornamelijk uit onverharde wegen en worden door middel van bordjes aangegeven. Bij de ingang, het bezoekerscentrum ontvangen we een plattegrondje met informatie over het park. Op Bonaire doen ze er veel aan om de natuur zoveel mogelijk intact te houden en om deze te beschermen. Een groot deel van Bonaire is dan ook een beschermd natuurgebied, zoals: het Bonaire National Marine Park (de wateren rond Bonaire en Klein Bonaire), Lac en het Washington Slagbaai Nationaal Park. Daarnaast is het ook niet toegestaan om een groot deel van de gebieden rondom de zoutmeren en zoutwinning te betreden. De stichting STINAPA  (https://stinapabonaire.org), Stichting Nationale Parken Bonaire is een niet-gouvernementele stichting zonder winstoogmerk die in opdracht van het eilandbestuur de twee beschermde gebieden van Bonaire beheert: het Bonaire National Marine Park (BNMP) en het Washington Slagbaai National Park (WSNP).
Om de parken te mogen bezoeken en te mogen duiken in de wateren rondom Bonaire, moet je in het bezit zijn van een STINAPA-penning. Als je deze penning van $ 45 dollar per persoon per kalenderjaar voor duikers aanschaft, dan hoef je geen entree te betalen. Je kunt daarna zo vaak als je wilt het park bezoeken en mag je vrijwel de gehele onderwaterwereld van Bonaire betreden om te zwemmen, snorkelen, duiken, kajakken of surfen, zowel rond de kust als in Lac.
 
Het park is het grootste en oudste nationale park van Caribisch Nederland en beslaat bijna een vijfde deel van het eiland. Al in 1969 werd dit enorme natuurgebied als Nationaal Park ingesteld. In totaal is hier ruim 56 vierkante kilometer aan beschermd park, waar je een groot deel van de dieren en planten die op Bonaire voorkomen kunt aantreffen. Er zijn vele rotsformaties te vinden met verschillende soorten uiterlijk. De flora en fauna in dit park zijn bijzonder met enkele unieke soorten. Het is het groenste deel van het eiland, met heuvelachtige terrein dat vooral begroeid is met struiken en cactussen. Het hoogste punt wordt gevormd door de berg Brandaris, een 241 meter hoge berg die in het midden van het park ligt. Die gaan we vandaag niet beklimmen, veel te warm! Je kunt er een grote verscheidenheid van dieren aantreffen zoals: hagedissen, leguanen, papegaaien, flamingo’s, parkieten en nog veel meer soorten vogels. Daarnaast zijn er ook geiten, ezels en tientallen koeien in het park.
Er zijn een aantal mooie stranden die ook belangrijke broedplaatsen vormen voor de vijf verschillende zeeschildpadsoorten die in de wateren van Bonaire voorkomen.  

Blijft indrukwekkend

Schildpaddenstrand

  Boka Slagbaai
Er staan een aantal okergele pakhuizen aan een helderblauwe baai, omgeven door koraalrotsen met grote cactussen. Het ziet er nogal vervallen uit, maar de plek is inderdaad erg mooi. Hier hebben we heerlijk kunnen zwemmen en snorkelen. Wel opletten met al het koraal wat er ligt, Dus onze waterschoenen waren niet overbodig!  
Nadat we het park hebben verlaten rijden we richting de plaats Rincon, het oudste dorp van Bonaire, welke centraal op het eiland is gelegen. Opeens zie ik een hele grote leguaan de weg oversteken. “Kijk uit John, riep ik”. Maar dat was al te laat…………. Heel triest voor de leguaan. Ze zijn gewoon veel te traag met dit warme weer. Daar hadden we mooi soep van kunnen maken, zegt John nog even. Jakkes, moet er niet aan denken! 
 
Rincon staat onder meer bekend om de ‘Cadushi likeur’ die hier gemaakt wordt. Er is proeverij en dat lijkt ons wel wat! We krijgen tekst en uitleg over hoe deze likeuren tot stand komen. Uiteraard slaan we het proeven van verschillende likeuren en rum soorten niet af. Er zijn zes verschillende likeuren die gemaakt zijn van producten die je op de verschillende Nederlandse eilanden aantreft. De ‘Cadushi van Bonaire’ is gemaakt van de cactus die hier veelvuldig voorkomt. Hiervan wil ik graag een fles meenemen en Fred gaat voor de ’Captain Don’s’ Whisky.
Het was een mooie toer en we hebben weer volop genoten van de prachtige natuur. Hier zullen we zeker nog wel een keer naar toe gaan.