Van Curacao vertrekken we met bestemming Bonaire om daar de rest van de tijd van het orkaanseizoen (wat duurt van juli t/m december) door te brengen. Van hieruit zullen we vanaf december (2019) weer andere eilanden gaan verkennen. Althans dat was de bedoeling, maar zoals zo vaak in het leven lopen dingen anders dan gepland.

 

De afgelopen dagen hebben we contact gehad met zeilers die al bij Bonaire liggen met de vraag of ze willen uitkijken naar een vrije mooring. Zodra er één vrij komt proberen ze die te ‘reserveren’ voor ons. Onderweg houden we contact via de marifoon.

 
Op vrijdag 22 november 2019 gaan we ons uitklaren bij de douane en immigratie. Voordat we het terrein van de immigratie op mogen moeten we eerst een briefje halen bij de portier en ook weer (ondertekend door immigratie) bij hem inleveren op de terugweg.

Allemaal wat omslachtig, maar zo zijn de regels hier. Verder gaat het allemaal redelijk voorspoedig en rijden we terug naar de haven.
Luuk, onze autoverhuurder waar we uitermate tevreden over zijn, komt in de middag naar de Marina om de huurauto te controleren en door te geven aan Marten en Diny van de ‘Dayak’ die hier nog even blijven. We nemen afscheid van verschillende zeilers die we waarschijnlijk niet meer zullen zien daar zij richting Panama gaan en door naar de Pacific. Dat is wel één van de nadelen van ons leven, je ontmoet vele leuke en lieve mensen, maar moet vaak weer afscheid van ze nemen. We zeggen Melisa gedag die op het kantoor van de werf werkt en op vrijdag achter de bar staat tijdens de wekelijkse BBQ.
 
De volgende dag, zaterdag 23 november 2019, vertrekken we uit Curacao. In de ochtend roepen we de Pontjesbrug op voor een opening. Uitgezwaaid door een aantal goede vrienden verlaten we de haven van Curacao op 23 november 2019.

Martin van de 'Dayak' kijkt ons na

Daar gaan we.....

De brug gaat keurig voor ons open en weldra varen we weer op zee. Het is altijd weer even wennen wanneer je een aantal maanden op de kant hebt gestaan en niet gezeild hebt. Dat is dan ook de reden dat we tussenstop maken bij Klein Curacao.
We hebben toch geen haast! Het is een prachtige zonnige dag en we varen op het grootzeil met de motor bij. We varen weer en genieten van het weer op open water zijn. Dit eilandje ligt op ongeveer 20 zeemijl ten zuidoosten van Curacao is slechts vijf uur varen. Gelukkig is er een vrije mooring waar we aan kunnen liggen anders hadden we voor anker gemoeten. Zodra we eenmaal liggen nemen we meteen een frisse duik in het heldere water en wijden meteen ons nieuwe zwemplateau in. Wat zijn we blij dat we dit hebben laten maken, hier zullen we nog heel veel plezier van hebben. Het is hier erg mooi, super helder water en rustig. Het eilandje verkennen we deze keer niet, dat komt een andere keer wel. We blijven toch nog wel even in deze buurt rondzeilen.  
Even iets over Klein Curacao
Het is een eiland van amper twee vierkante kilometer groot Een kaal rotseilandje wat als broedplaats fungeert van de Amerikaanse dwergstern, de karetschildpad en de soepschildpad.  Klein Curacao is niet altijd zo kaal geweest, vroeger was het met veel gras begroeid en werd onder andere gebruikt om paarden en geiten op te laten grazen. Door fosfaatwinning werd het eiland afgegraven, waardoor het veel van zijn vegetatie verloor. Vanaf 2000 zijn er weer inheemse beplanting en dieren geïntroduceerd. Het eiland begint hierdoor langzaam weer wat groener te worden. Op het strand ligt het roestige wrak van een schip, de Maria Bianca Guidesman dat er in de jaren '60 gestrand is. Doordat het eiland nogal laag is vonden er regelmatig schipbreuken plaats omdat de bemanning van schepen het eilandje niet of te laat zagen opdoemen. De vuurtoren op het eilandje is klein en in slechte staat. Het eiland heeft geen permanente bewoners meer. Er staan een aantal gebouwen, waarvan slechts enkele overdag in gebruik zijn voor de dagjestoeristen die van Curaçao komen. Het is een prima plek om te duiken en te snorkelen. Er zijn enkele moorings beschikbaar die overdag gebruikt worden door deze toeristenbootjes, maar na 16:00 uur zijn deze vaak vrij. Bij dit eiland mag je ook ankeren, dat in tegenstelling tot Bonaire waar dit strikt verboden is. We blijven één nachtje aan een mooring liggen om de volgende dag naar Bonaire te varen.

Na een goede nachtrust verlaten we Klein Curacao en varen op het grootzeil, Genua en de motor richting Bonaire.
Het is ruim 26 zeemijl varen vandaag en wanneer we vlakbij Bonaire zijn, horen we via de marifoon dat er een mooring vrij is. Onze zeilvrienden hebben deze vrij gehouden voor ons. Hilde van ‘Happy Hour’ en Cor van de ‘Dream C’ begeleiden ons naar deze mooring. We liggen wat verder van de andere Nederlandse boten af, maar zodra er dichterbij een plekje vrij komt gaan we wel verkassen. Het is alweer een tijdje geleden dat we om onze zeilvrienden hebben gezien. We hebben beiden voor het eerst op de Canarische eilanden ontmoet. ’Happy Hour’ daarna ook in Gambia en ‘Dream C’ in Kaap Verde. Gezellig om elkaar weer te zien!  
Morgenochtend (maandag) gaan we ons wel melden bij de douane en immigratie, maar nu eerst een borrel.
We laten de dinghy in het water en varen naar de klein haven Marina Nautico Bonaire, waar we de dinghy vastleggen. Hiervoor betaal je $ 35,00 per maand bij het kantoor van EPIC-tour, aan de rechterkant van het restaurant 'It Rains Fishes'.  We gaan vanavond uit eten en belanden bij het restaurant ‘Cuba Compagnie’. Een gezellige plek met vele leuke details van Cuba, zoals onderdelen van auto’s waar bankjes van gemaakt zijn. e.d. We zijn alleen nog niet gewend aan de prijzen, die hier in dollars zijn in tegenstelling tot Curaçao, waardoor alles wat duurder uitvalt dan we verwachten. Maar het eten is erg goed. Maandagochtend naar de douane en immigratie geweest en voorlopig kunnen we hier even blijven. Dat even werd alleen langer dat we hadden verwacht.