Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 10-04-2019    Oversteek van Kaapverdië naar de Carieb
 Maandag 18 maart 2019 vertrekken we van Brava (Kaapverdië) naar Barbados. Het is voor ons de eerste keer dat we een dergelijke oversteek maken. Acht dagen is tot nu toe de langste tijd dat we aan één stuk hebben gezeild. Het is best spannend om deze oversteek met zijn tweeën te doen, maar bang zijn we beslist niet. Alles is zo goed als het kan voorbereid en we hebben er zin in! We verlaten de baai van Brava om 12:30 uur, nagezwaaid door Marijke (dit hoorde we later van haar) want we waren te druk bezig met ons vertrek.
Het is een zonnige dag zonder bewolking en we zeilen op de Genua en grootzeil. Na 5 zeemijlen kunnen we Brava al niet meer zien en hebben we alleen nog maar zee op ons heen. Het blijft een vreemde gewaarwording om helemaal alleen op deze immense zee te zeilen. We gaan 6 knopen, dus zijn niet ontevreden. Het is ook een goede dag om in te slingeren. Om 15:30 uur zetten we de stuurautomaat uit en varen verder op de windvaan om stroom te besparen. Gisteren had ik een groenteschotel voorbereid die we alleen nog maar hoeven op te warmen en er een blikje tonijn door te doen en dan is het klaar. Om 18:00 uur verschijnen er enkele ‘ schapenwolkjes’ en komt de maan tevoorschijn die nu ¾ is, waardoor er goed zicht is. De wind is wat afgenomen en we gaan nog maar net 5 knopen.
Helaas is er iets met de windvaan aan de hand, hij is alleen nog maar instelbaar naar één kant. Dit heeft tot gevolg dat we toch elke keer de koers moeten corrigeren met de hand. Jammer maar op dit moment valt daar weinig aan te doen. Het is in ieder geval stukken minder vermoeiend dat helemaal zelf sturen. We zeilen de nacht rustig door en wisselen om de 4 uur van wacht. In Mindelo heeft Fred getracht de windmeter te repareren, maar blijkbaar is er toch nog iets anders aan de hand want af en toe geven de metertjes niets aan of onjuiste informatie. Maar ook dit is niet echt een rampzalig probleem, we zullen meer op ons gevoel moeten afgaan.
 
Hieronder geef ik enkele feiten op een rijtje en een impressie van onze tocht.
Tot het eiland Barbados is het 2027 zeemijlen en tot de anker plaats is het nog eens ruim 8 zeemijlen verder. Dat is een totaal van 2036 zeemijlen en voor de leken betekend dit 3769 km.
We leggen gemiddeld 100 zeemijlen per dag af.
De wind kwam in het begin van schuin achteren en later helemaal van achteren.
We gaan gemiddeld tussen de 2 en 5 knopen.
Totaal geen last van zeeziekte, maar koken doet Fred omdat ik het nog steeds niet prettig vind om langere tijd beneden bezig te zijn vanwege de heftige bewegingen.
In het begin was de zeilvoering Genua en Grootzeil 1e rif, daarna voornamelijk alleen op de Genua. Toen de wind van achteren kwam hebben we de Genua uitgeboomd.
We zien helaas geen enkele walvis, maar gelukkig wel enkele dolfijnen. Een paar verloren meeuwen vliegen rond de boot.
Wel zien we veel vliegende vissen over het water scheren en ook spoelen er de nodige aan boord.
We hebben niet gevist, we zijn wat dat betreft ook een beetje lui geweest. Maar ook omdat de boot nog al heen en weer geslingerd werd en we bang zijn om visdraad in de schroef te krijgen.
We hebben de motor niet gebruikt (we zijn tenslotte zeilers!) tijdens deze tocht, alleen wanneer we de zeilen moesten aanpassen en om te ankeren.
We hebben enkele reparaties en klusjes moeten doen tijdens deze tocht. Zo hebben we een lijn en enkele blokken moeten vervangen van de windvaan en om de dag water weg moeten pompen uit de ‘werkkooi’ en bij de motor. We zitten nog steeds met de vraag waar dit water vandaan komt. Dat is één van de klusjes die we in Barbados zullen moeten doen.
Door de grote golven worden we aardig heen en weer geslingerd en zitten we onder de blauwe plekken van het stoten. We lopen heel weinig aan boord, maar we krijgen voldoende beweging. Je moet je voorstellen dat je in een ruimte zit en staat, die continue in beweging is. Je lichaam krijgt geen moment rust en moet continue corrigeren. Alle spieren in de lijf zijn in beweging, het is een work-out van jewelste. We zijn allebei ook weer enkele kilo’s afgevallen wat een mooi bijkomend verschijnsel is.
Onderweg luisteren we naar muziek (met o.a. dank aan Erik en Jeanette voor hen usb stickje met muziek) en vooral het nummer: ‘Sailing Ships passing by’ is een mooi nummer. Het is niet echt toepasselijk, want er zijn slechts drie boten gepasseerd, waarvan we er twee fysiek hebben gezien. Verder lezen en puzzelen we wat. Er is geen enkele moment van verveling, nee wij houden wel van dit soort overtochten.
We eten in het begin de verse groeten en fruit op en gaan daarna over tot de overheerlijk blikken met vleesmaaltijden van Ingrid en Freek (zus van Fred en zwager), met dank hiervoor! Bij aankomst in Barbados hebben alleen nog maar één watermeloen over.
Onze wachten duren vier uur en over het algemeen slapen we redelijk ondanks de schommelingen. Slechts enkele nachten zijn wat meer onderbroken doordat er enige actie vereist was gedurende een slaapperiode.  In één van de laatste nachtelijke wachten word ik regelmatig overmand door moeheid en val spontaan in slaap. Zo erg zelfs dat ik (Caroline) van de bank rol en op de grond van de kuip beland. Behalve een schram op mijn voorhoofd en een blauwe plek op mijn rechter bovenbeen viel het verder gelukkig mee. Oké, dit kan gebeuren, maar mij overkwam het de volgende avond wederom, ditmaal op de andere kant. Hoe moe kan een mens zijn? Zelfs Fred wordt overmand door slaap tijdens zijn nachtwacht.  
We verzetten de tijd driemaal omdat er een groot tijdsverschil is tussen Kaapverdië en Barbados. Met Nederland scheelt het 6 uur, vroeger dus.
Om contact het thuisfront te houden stuurt Fred dagelijks een mailtje via de satelliet naar familie en enkele vrienden. We krijgen ook enkele mailtjes terug, waarvoor onze dank en waardering.
Het weer was nogal wisselend, van zeer zonnig, weinig wind tot ineens heel veel wind (vooral vlagen) en regen. Dan bedoel ik niet gewoon regen maar een echte tropische regenbui, waarbij je tot op je ondergoed nat wordt. De bewolking varieert ook nogal.
Er zijn prachtige zonsopkomsten en ondergangen.
We maken alle standen van de maan mee met heldere nachten tot zeer donkere nachten met biljoenen sterren. 
We laten kracht van zee, de grote golven (soms wel 4 meter hoog) en de weidsheid van de oceaan op ons inwerken.  
De nachten zijn best nog wel fris en vochtig onze zeilkleding blijkt dan echt nodig te zijn. We hadden eigenlijk
erwacht dat we wel wachten zouden kunnen draaien in korte broek met een hemdje aan, maar dat zat er niet in. Overdag is het daarentegen vaak lekker zonnig.
Fred laat in het begin nog even zijn baard staan, maar al gauw gaat het hem veel te veel kriebelen en scheert hij zich weer.
Wat betreft ons afval. Alles wat biologisch afbreekbaar is gaat over boord. Dus ook de inhoud van onze ‘poepzak’, want we gebruiken wit wc papier. Alles van plastic, blikken etc. wordt zoveel mogelijk verknipt en in de grote 5 liter fles gepropt. Het resultaat van 20 dagen op zee past uiteindelijk in 1 ½ fles.We gooien nooit blik of flessen over boord, wat sommige zeilers wel schijnen te doen.  
Halverwege deze overtocht  gooi ik mijn ‘Message in a Bottle’ over boord. Dit is overigens de enige fles die wij aan de oceaan toevertrouwen. De boodschap gaat altijd gepaard met een gedicht. Nu maar hopen dat hij ergens heel aanspoelt en dat we een reactie krijgen waar en wanneer de fles gevonden is.  
Sea
 
Let me be alone with the sea,
Let me be alone with the waves.
I want to let my soul go,
not my body not my mind.
 
Just let me dream a bit,
around the things I feel.
And the sea, I'm sure,
that she knows what I mean.
 
I want to be alone with the sea,
I want to be alone with the waves.
I want to listen to my breath,
I want to listen to my sigh.
 
I want to listen to my silence,
after that I will continue.
And the sea, I'm sure,
will understand my silence.
nn

En Kit? Die moest weer even wennen dat we onderweg waren, maar na een aantal dagen loopt ook hij wijdbeens door de salon en zet zich schrap bij onverwachte bewegingen. Hij is al snel gewend aan het feit dat de baasjes niet bij elkaar slapen en past zijn ritme hierop feilloos aan. Hij ruikt de geur van vis wanneer er weer eens vliegende vissen aan boord beland zijn en dan, ja dan wil hij toch wel graag even een kijkje in de kuip komen nemen.
 
Ruim 20 dagen later, op 7 april 2019, naderen we Barbados. Het is nog midden in de nacht en we zien één grote lichtvlek aan de horizon die steeds groter wordt. Wat een lichtvervuiling! Het duurt nog een paar uur voordat we dichtbij onze anker plaats zijn. In de laatste uren hebben we ook af en toe weer een regenbuitje. Zo wat voor het altijd zonnige Carieb? Fred hijst de gastenvlag van Barbados.
 
In de baai zien we enkele moorings liggen en kiezen een mooie uit. Vooralsnog blijven we hier aan liggen totdat we misschien weggestuurd worden.
We zijn gearriveerd in de Carieb bij Barbados! Zodra we vast liggen nemen we een biertje om te proosten. Daarna duiken we in de salon om even een dutje te doen, want we zijn beide toch wel erg moe. Dit dutje blijkt uiteindelijk een paar uur te duren.
We kunnen niet anders zeggen dat we deze overtocht fantastisch hebben gevonden, we zijn zeker een ervaring rijker!
----------
 
 
18-04-2019, reactie van Milla
Gompie, wat een verhaal, zeg! En Fred, dat baardje staat je goed, hoor, beetje Peter Gabriel.. Hihi.
Zò blij dat jullie veilig in Babados zijn geland. Nu maar even geen enge overtochten meer doen
Dikke kus van je zus en ook van Roontje, natuurlijk
 
18-04-2019, reactie van Cynthia
Super goed en fijn dat jullie een goede overtocht hebben gemaakt. En ondanks dat je af en toe de windvaan met de hand moest bijstellen wel mee blijven zeilen? Geen stroom gebrek blijktbaar want geen motor uren. Echt knap. Echte volhouders. Petje af. Ben benieuwd hoe jullie Barbedos ervaren. Lees ik vast in het volgende blog. Leuk.
 ----------
     << Terug >>