We zeilen alleen op de Genua en hebben onderweg ruim 24 knopen wind. Het is niet het lekkerste weer, zwaar bewolkt en sombere wolken hangen boven ons. Het is best nog een pittig tochtje. Vanaf Boa Viste zeilen we naar het noordwesten en boven de eilanden São Nicolau en Santa Luzia. Mindelo ligt in het noordwesten van het eiland São Vincente. Zodra we het uiterste puntje van dit eiland naderen, begint het al harder te waaien. Tussen de twee eilanden, Santo Antão en São Vincente, neemt de wind nog meer toe en schiet de wind meter omhoog naar 32 knopen. De stroming hebben we ook mee en daardoor worden we gewoon naar Mindelo geblazen. Het is daarom ook sterk aan te raden om Mindelo altijd vanaf de noordkant aan te lopen. Vanaf het zuiden is het haast niet te doen. We zeilen tussen het eiland São Vincente en een rots/ eilandje ‘Ilhéu dos Pássaros’ door. Dit is een hoge rots met alleen een vuurtoren erop, een lange witte trap die naar boven leidt.

Zodra we in de ‘Baia do Porto Grande’ zijn hebben we zicht op de commerciële haven waar de grote Ferry boten (o.a. de ‘Armas’) aankomen die tussen de eilanden varen. Aan stuurboord kant is de ankerplaats en recht vooruit ligt de jachthaven van Mindelo. Er staat nog aardig wat wind en we roepen de haven op, waarop er twee mensen van de marine ons opvangen en helpen met aanleggen. Eindelijk weer eens in een haven, dit is voor het laatst geweest op Tenerife en dat was oktober 2017 ! Kunnen we weer eens een lekkere douche nemen, daar verheug ik me al maanden op. Natuurlijk douchen we wel aan boord, maar dan uitsluitend met koud water wanneer we voor anker liggen. Alleen op momenten dat we de motor een poosje hebben laten lopen, is er warm water aan boord en dan nemen we weleens een warme douche buiten op het dek. We gaan ook de haven in omdat Fred binnenkort naar Nederland gaat voor een week en dan lijkt het ons beter dat de boot in de haven ligt. Ik blijf dan een weekje helemaal alleen aan boord, nu ja met Kit natuurlijk. Dit is de eerste keer dat Fred, sinds ons vertrek, naar Nederland op ‘vakantie’ gaat.

De haven
Het is niet zo druk in de haven er liggen maar enkele buitenlandse boten. We leggen de boot langs de lange steiger met de achterkant naar een zijsteiger. Door de harde wind staat er behoorlijk veel spanning op de landvasten en merken we al gauw dat door het getrek de lijnen veel sneller slijten dan we dachten. In de paar dagen die volgen knappen er 3 landvasten die we meteen moeten vervangen. Gelukkig hebben we altijd extra lijnen aan boord. Een extra stootwilletje is ook niet overbodig. Je kunt de boot prima achter laten in deze haven, wanneer je iemand hebt gevonden die een extra oogje in het zeil wil houden voor je. We melden ons bij het havenkantoor waar we een pasje krijgen voor de beide toegangshekken en voor watergebruik op de steiger en douche. Voor het pasje betaal je € 10,00 borg. Je kunt elke keer water extra kopen voor op het pasje, maak het water wel op voordat je weggaat, want geld krijg je niet terug. Voor 200 liter betaal je om en nabij € 1,00. De faciliteiten zien er redelijk goed uit en ik kan eindelijk lekker douchen. Wanneer je voor anker ligt, kun je de dinghy aanleggen bij een drijvende steiger, hiervoor moet je natuurlijk wel betalen. Het kost je € 4,00 per dag of € 30,00 per maand. Wanneer het druk is in de haven, controleren ze regelmatig of je wel voor de dinghy hebt betaald! Er lopen overal werknemers van de Marina rond en af en toe zit er iemand op de kruk bij het toegangshek naar de steigers. Het is geheel willekeurig of dit hek afgesloten of open is. Vaak zie je mensen op de steiger staan die geen pasje bij zich hebben en er dan niet uit kunnen, wat naar onze menig levensgevaarlijk kan zijn! Waarom is er geen knop aan de binnenkant gemaakt om het hek open te maken, zoals in zoveel havens gebruikelijk is?

Natuurlijk doen we een ‘aankomst’ drankje bij de bar van de Marina en laten ze hier nu weer eens tapas hebben! Een lekker glaasje wijn met overheerlijke tonijnkroketjes. Fred werkt ook maar meteen zijn appjes bij!

Maritieme Policia
Daar we op vrijdag aangekomen zijn kunnen we daar pas maandag heen met onze papieren. Het kantoor bevindt zich vlakbij de Commerciële Port van Mindelo (Porto Grande). Vanaf de Marina loop je de betonnen kade af, links af de grote weg (met de mooie palmbomen) langs het water tot in de bocht bij de rots. Wanneer je voor het eerst in Kaapverdië aan komt moet je ook naar de douane om in te klaren. Bij hebben dit al op het eiland Sal gedaan. Mocht je tussendoor naar Nederland vliegen, dan moet je eerst een uitklaringsstempel in je paspoort halen (kantoor zit daar vlakbij) wat je € 25,00 kost. Bij terugkomst koop je een visum op de luchthaven (ook € 25,00).

Verjaardag Fred
Op 4 september vieren we samen Fred zijn 62e verjaardag door lekker uit eten te gaan. We komen terecht in het restaurant ‘Nautilus’, waar live muziek gespeeld wordt. Het eten is goed alleen is het jammer dat het er erg tocht omdat er zowel aan de voorkant als aan de achterkant deuren open staan.

Fred weekje naar Nederland
Voor hem is het de eerste keer dat hij op ‘vakantie’ gaat naar Nederland. Hij logeert bij zijn zus Ingrid en van daaruit gaat hij naar de tandarts, vrienden en overige familie. Voor hem en zijn zus is dit een zeer speciale week, niet alleen omdat ze elkaar al 2,5 jaar niet hebben gezien, maar ook omdat ze samen het as van hun overleden moeder uit gaan strooien.
 
Wat doe ik tijdens die week?
De week dat ik alleen ben, voel ik me een beetje ‘verloren’. Fred en ik zijn zo gewend om bij elkaar te zijn, al een aantal jaren zijn we dagelijks samen ‘thuis’. Nu is het niet zo dat ik mij zal vervelen in mijn eentje, want er is altijd genoeg te doen aan boord. Nee, ik amuseer me eigenlijk wel, maar samen is het gezelliger. Bovendien hebben we regelmatig contact!
Er is nogal veel swell in de haven, dit zijn de naweeën van de storm, waardoor het getrek aan de lijnen nog erger wordt. We hebben aan de lijnen een soort rubberen dempers bevestigd zodat de lijnen minder zouden slijten. Helaas is de spanning zo groot dat één van rubberen dempers kapot gaat. Een kikker op de steiger zit niet goed vast en ik moet (jammer genoeg) meerdere malen aan het Marinepersoneel vragen of ze deze vast willen zetten. Daarna is het nog niet op gelost en vraag ik of ze er één extra bij kunnen zetten, ook dit duurt eeuwig voordat dit gebeurd. Ja, ja, je moet geduld hebben in de Kaapverdië.…. Ook zijn er een aantal lijnen bijna doorgesleten, ondanks de bescherming er om heen. Dus ik op zoek naar nieuwe lijnen en rubberen dempers. De watersportzaak bij de Marina is erg duur en wil mij lijnen verkopen die alleen geschikt zijn als schoten en vallijnen. Hier kan ik wel de rubberen dempers krijgen. In de stad vind ik, na wat zoeken, een zaak voor landbouw en visserij ‘Terramar’. Hier koop ik een grote rol met touw, die keurig door de eigenaar Pedro voor me naar de haven wordt gebracht. Ik ga meteen aan de slag om lijnen af te branden op maat.

Verder was ik enkele kussenhoezen van de salon bank en maak de schoten en andere lijnen schoon. Met behulp van onze naaimachine naai ik (van een Senegalese lap stof) een korte en een lange broek. Ik breng tijd door bij ons, nu al, favoriete ‘Casa Café’en de bar van de Marina. Ten tijde van onze aanwezigheid in de eerste weken was de zogenaamde ‘Floating bar’ in restauratie en tijdelijk ondergebracht op de betonnen kade. De rest van de week gaat hierdoor super snel voorbij. Achteraf gezien had ik liever voor anker gelegen tijdens deze week, dat was een stuk relaxter geweest.

 
Fred terug uit Nederland
Uiteraard ga ik Fred ophalen van de luchthaven. Na een week is het fijn om elkaar weer in de armen te kunnen sluiten. Hij heeft twee grote zeiltassen en een koffer vol met allerlei spullen die we in Nederland besteld hadden, o.a. een membraan voor de watermaker. Op de boot stallen we alles uit op de salonbank en Kit kijkt toe. Er zitten zelfs al cadeautjes voor mijn verjaardag bij, waarvan ik er ook al enkelen uit mag pakken. Mijn allerliefste vriendin Ludmilla, die meer een zus voor me is, heeft een hele stapel kleding voor me gekocht. Super blij ben ik hiermee. Allerlei lekkere dingen komen er uit de tassen tevoorschijn, zoals een stuk zelfgebakken appeltaart van Ingrid. Zo lief! Zoveel spullen, medicatie voor een half jaar, nieuwe vlaggen, onderdelen voor de boot, elektronica etc. etc. Fred moffelt nog gauw de rest van mijn cadeautjes weg, daar moet ik nog even geduld voor hebben.