Er zijn zes dagen voorbij gegaan wanneer de pijn in mijn buik wederom erger wordt. De kuur antibiotica had allang aan moeten slaan. Na elke maaltijd heb ik last van mijn buik en ook weer diarree. Zo schiet het niet op en daarom gaan we maandag met een taxi (voor € 1,50) terug naar de kliniek. We treffen de dezelfde arts die tot de conclusie komt dat deze bacterie immuun is voor deze antibiotica. De arts schrijft een recept uit voor antibiotica en pijnstiller (incl. injectiespuiten) die beide 5 dagen lang intramusculair * toegediend zal worden. Fred gaat naar de apotheek voor de ampullen en dan dient de verpleegster de eerste injectie toe. Fred kijkt goed naar de handelingen van de verpleegster, want je weet maar nooit wanneer we zoiets zelf moeten doen wanneer we onderweg zijn.
Het bezoek aan de arts kost niets, maar de inspuiting deze 1e keer € 3,50. De rest van de ampullen en spuiten nemen we mee naar de boot.
 
*Bij intramusculaire injecties vindt de inspuiting (injectie) plaats in spierweefsel van de bil. De vloeistof wordt sneller (binnen 15-20 minuten) in de bloedsomloop opgenomen dan via het maag-darmkanaal en werkt daardoor veel sneller.
 
Ik voel me gaandeweg opknappen, veel minder pijn en ik slaap ook veel beter dan de afgelopen weken. We moeten elke dag terug naar de kliniek voor deze injectie. De 2e dag houden we een taxi aan om naar de kliniek te gaan, maar voordat we kunnen zeggen waar we heen willen zegt de taxichauffeur al naar de MediCentro? Zijn we al zo ingeburgerd in Mindelo dat de taxichauffeurs elkaar op de hoogte houden van ons doen en laten? Wel grappig toch! De inspuiting kost deze keer maar € 3,00.
Op de 3e dag weet zelfs de receptioniste al mijn naam (ze noemen de patiënten hier bij hun voornaam, waarschijnlijk omdat de familienamen te vaak voorkomen), dat maakt het allemaal een stuk persoonlijker. Het is elke dag dezelfde vriendelijk verpleegster die de injectie zet. Ik ben heel blij dat deze injecties hun werk doen, waardoor ik me eindelijk weer wat beter voel. Nog twee dagen te gaan!
Na afloop doen we boodschappen en drinken koffie bij Casa Café, onze favoriete plek. We waren hier al bijna twee weken niet meer geweest en werden al gemist. Ook mijn ‘hondjes’ zijn blij om me weer te zien en gelukkig voor hun heb ik mijn zakje met hondenbrokken bij me!  
 
Eindelijk heb ik weer wat meer energie om andere dingen te doen, zoals het bijwerken van mijn blogs.