In het begin was ik nog heel erg klein en vond alles eng en spannend, maar toen we eenmaal op de boot waren gaan wonen, werd de boot echt mijn thuis. Nu zou ik niet anders meer willen.

Hoe ziet mijn dag er nu zo gemiddeld uit?
De afgelopen jaren heb ik toch wel een soort ritme en dagtaken ontwikkeld. Overdag vertoef ik het liefste binnen, daar is het lekker koel. Af en toe neem ik even een kijkje buiten, zeker als de bazen willen spelen met me. Ik ben namelijk gek op een plastic bindertje, dat gooien de baasjes dan van binnenuit naar de kuip. Ik race de trap op, pak het op in mijn bek en breng het weer naar binnen toe. Dit kan ik best een poosje volhouden en het is goed voor mijn conditie en zo blijven de bazen ook in beweging! Verder houd ik me bezig met het vangen van vliegen. Daar wordt je natuurlijk erg moe van en daarom doe ik heel veel slaapjes tussendoor.

Aan het einde van de dag, rond zonsondergang ben ik het liefste even buiten. Het is dan een stuk koeler en dan doe ik mijn ronde over het dek van de boot. Ik heb vele favoriete plekjes, het hangt af van of we in een haven of voor anker liggen. Soms klim ik zelfs op de giek en heb dan een goed uitzicht over alles. Wanneer de bazen druk gaan doen in de keuken ben ik er natuurlijk als de ‘kippen’ bij. Etenstijd! Ik loop altijd tussen de benen door van de baas, want hij geeft mij meestal eten. Pas wanneer de bazen gaan eten, krijg ik mijn eten. Zodra ik dat op heb dan smeer ik hem gauw weer naar buiten toe, voordat de bazen het luik dicht doen voor de nacht. Ik houd nog even de wacht en dan komt de baas naar buiten en roept dat ik binnen moet komen. Tegenwoordig doe ik meestal wel wat hij zegt, maar af en toe laat ik toch even zien dat ik een ‘echte’ kat ben. Want je moet natuurlijk niet teveel gaan lijken op het diersoort wat ze hond noemen. Dan is het relax tijd voor de bazen en liggen we alle drie lekker lui op de salonbank.

Zodra mijn bazen gaan slapen, dan word ik op hun bed gezet en moet ik op muggen jacht. Ze roepen ‘zoek’ en ‘pak ze’ en dan weet ik wat me te doen staat. Daarna is het de hoogste tijd om te gaan slapen, of ik dat al niet genoeg doe…. Mijn bazinnetje heeft een hangmat gemaakt die boven het voeteneinde van het bed hangt, waar ik lekker schommelend in slaap kan vallen. In de landen waar we nu komen is het veel warmer, dan lig ik het liefste op het bed in een hoekje. Lekker tegen de benen van mijn baasjes aan en wanneer het me te warm word dan verkas ik naar de koelte van de salon.
Halverwege de nacht staat het bazinnetje op om te gaan plassen en dan ga ik ook maar even. Je wordt tenslotte ouder en dan moet je vaker plassen…. Ik laat meteen maar even weten dat ik meer droge brokken wil hebben. Daarna gaan we weer lekker slapen.
 
Wanneer één van de bazen op staat ga ik maar meteen mee. Even buiten kijken of alles nog oké is en dan lekker in de vensterbank liggen en naar buiten kijken. Zodra ik iets hoor (motor van dinghy of zo) kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en sprint naar buiten toe. Oeps……… die komen iets te dicht bij, dan kan ik beter maken dat ik weg kom. Dan maar weer veilig in de vensterbank. In de ochtend trainen we altijd een beetje, we spelen ‘verstoppertje’ en dan race ik de hele boot door achter de bazin aan. Je wordt hier natuurlijk wel moe van dus daarna moet je me een paar uurtjes niet storen. Ook ‘vechten’ de bazin en ik af en toe en soms gaat het er iets te hard aan toe en dan krab ik per ongeluk de huid van de baas open. Sorry baasje, ik bedoel het niet zo hoor! Maar dit alles houdt mij wel levendig en lenig! Mijn bazinnetje heeft speciaal een hangmand gemaakt voor mij en die was laatst aan vervanging toe. Deze nieuwe vind ik nog veel beter, hier kan ik lekker lui liggen of hangen en heb goed zicht op mijn bazen. Niets lekkerder dan lui liggen schommelen in deze mand.

Soms zijn de bazen erg druk en onrustig en dan word ik dat ook. Dit betekend over het algemeen dat we weer ergens anders heen gaan. Nieuwe plek, nieuw uitzicht en nieuwe geluiden. Ik duik maar vast onder de kaarten tafel, daar voel ik mij het veiligste. De motor maakt zoveel herrie en daar heb ik een hekel aan. Zodra die uit gaat, kom ik langzaam weer tevoorschijn. Wanneer we onderweg zijn onder zeil dan ga ik zelfs af en toe even buiten kijken. In de nacht mag dat niet van de bazen, het is veel te gevaarlijk mocht ik over boord vallen. Aan mijn zwemvest heb ik een gruwelijke hekel, dus dat vermijd ik zoveel mogelijk. Wel krijg ik ’s nachts een fluoriderende halsband om, zodat ik beter zichtbaar ben.
Oja, vergeet ik nog bijna te vertellen dat ik twee keer heb gezwommen. Dit was, moet ik erbij zeggen, niet geheel vrijwillig. Ik was iets te ver voorover geleend en toen lag ik ineens in het water. De eerste keer moest ik een rond om de boot zwemmen, ja ik kan dus zwemmen. Mijn bazen hadden het meteen in de gaten gelukkig. De tweede keer was ik stiekem naar buiten gegaan en op de steiger aan het wandelen toen ik heel erg schrok en in het water terecht kwam. Ik was zo van slag dat ik de weg kwijt was en helemaal (wel 50 meter) naar de rotsen gezwommen ben. Daar heb ik toch wel een poosje rillend van de kou en nattigheid zitten miauwen totdat ze me vonden. Mijn baasjes waren super ongerust, maar gelukkig ben ik weer gevonden. Het was me het avontuur wel! Maar tevens ook meteen de laatste keer dat ik ben gaan zwemmen!

 
Al ben ik dan een ‘gecastreerde’ kater, ik ben echt niet lui (al zou je dat wel denken) doe veel aan oefeningen waardoor ik een sterk en gespierd lijf heb gekregen. Ik lijk dus bijvoorbeeld helemaal niet op de rode kater Garfield!
Mijn leven aan boord bevalt me uitstekend. Ik heb twee lieve baasjes die gek op mij zijn, ze geven me op tijd eten als ik hierom vraag. Ze knuffelen me en doen allerlei oefeningen met me. Ja, mijn leven aan boord is nog niet zo beroerd. Ik zou niet meer met een ‘land lubber’ (dat is Engels voor iemand die op het land woont) kat willen ruilen.
 
Pootje van mij en tot de volgende keer!