| | Het is slechts 9 zeemijl en we besluiten om in de loop van de middag te vertrekken. Het is wederom een zonnige dag. Onderweg varen we langs een enorm afzichtelijk fabriekscomplex, wat zeer storend is in het beeld van dit eiland. Het blijkt de betonfabriek van Arguineguin te zijn. Deze kant van het eiland bestaat uit hoge rotsformaties met uitlopers naar zee waar dan een klein dorpje gevestigd is nabij een strandje. Wanneer we Mogán naderen zien we weer meerdere grote hotelcomplexen tegen de wand gebouwd, de ene nog lelijker dan de andere. Vlak voor het dorpje betrekt de lucht en worden we ineens overvallen door een aardige regenbui. Het is zelfs zo erg dat we een regenjas over onze korte broek moeten aantrekken en dat is lang geleden! Maar het houdt ook weer zo op met regenen.
We hebben via de mail een ligplaats gereserveerd omdat we zekerheid moesten hebben voor een plekje, want vanaf 10 mei komen mijn beste vrienden Erik en Jeanette een weekje naar Mogán toe. We verheugen ons om ze weer te zien, ondanks dat ik ze ook tijdens mijn weekje in Nederland al heb gezien. Bij de ingang van de jachthaven, vlakbij het witte vierkante gebouw waar het havenkantoor in is gevestigd, roepen we de haven op. Het duurt even, maar dan reageert er een dame die ons verzoekt om in de kom van de haven te wachten. In deze haven is het aanleggen aan de steigers iets anders geregeld dan wat we voorheen gewend zijn. Hier moet je met de kont (of neus) van de boot naar de kade aanleggen en zijn er geen vingersteigers aanwezig. Je moet een soort mooringlijn vanaf de steiger oppikken en die mee naar de punt van de boot nemen om vervolgens een dikke lijn uit het water te vissen die je op de kikker van de boot vastlegt. Een heel gedoe. We hadden dan ook wel wat hulp verwacht van de haven, maar die laat wel erg lang op zich wachten! Na 10 minuten staat er iemand te zwaaien en roept waar we heen moeten. Fred vaart achteruit richting de hoofdsteiger, wat toch altijd wel een dingetje blijft. De man rijkt ons de hulplijnen aan die ik naar de punt leidt. Het is een enorme vieze klus en niet alleen de boot maar ook ik zit even later onder de modder. De havenman zegt ook nog even dat we binnen een bepaalde tijd op kantoor moeten komen, maar dat maken we zelf wel uit. Eerst de boot goed vastleggen, schoonmaken en de loopplank naar de steiger doen. Zodra dat is gebeurd, gaan we naar het havenkantoor en dan ook maar gelijk douchen. De dame op kantoor is uitermate vriendelijk en verontschuldigd zich voor de tijd die we hebben moeten wachten bij aankomst. Na de douche zijn we in één van de vele restaurantjes tapas gaan eten.
Mogán
Puerto de Mogán, ligt het meest westelijk aan de zuidkust, ligt in een vallei tussen het bergachtige landschap, aan de Atlantische oceaan. Het is ook hier dat de hoofdweg van het eiland eindigt. Het oorspronkelijke vissersdorp is tegen de klif aan gebouwd, maar tegenwoordig is het dorp een mix van vissersdorp, jachthaven en chique vakantieoord met een klein strand. Dit in leuke Spaanse stijl gebouwde dorp met alleen laagbouw, ligt rondom de jachthaven. De huizen staan aan smalle steegjes, allemaal uitgelijnd met vensterbanken vol met prachtige bloemen, voornamelijk bougainville in allerlei verschillende kleuren. De witte huizen van 'Klein-Venetië' met gele, bruine, blauwe en rode omlijstingen rond ramen en deuren staan gegroepeerd rondom de Marina en de oude vissershaven. Puerto de Mogán heeft een netwerk van schitterende grachten, hier ontleent deze haven dan ook de bijnaam “klein Venetië” aan. De grachten zijn met elkaar verbonden door boulevards en kleine bruggetjes, waardoor je heerlijk kunt wandelen door deze gezellige havenstad. Er zijn volop restaurantjes, bars en souvenirwinkeltjes. Het water in de haven is super helder, waardoor je de vele vissen die er rond zwemmen goed kunt zien. We hebben zelfs een hele grote zee-egel gezien, die zich geïnstalleerd had op een rots bij de kade. Eén van de toeristische attracties is een knalgele onderzeeboot waarmee je een rondvaart kunt maken. Helaas voor ons stond deze op de kant voor onderhoud en ging de dag voor ons vertrek pas het water in.
De Haven
Is bijzonder mooi gesitueerd te midden van het mooi dorpje. Toeristen wandelen langs de kade en het is kijken en bekeken worden. Alle voorzieningen zijn bij de hand en je krijgt een pasje om in het havenkantoor gebruik te kunnen maken van de douches, die schoon en warm water hebben. Het personeel is echter nogal laks wat hulp verlenen betreft. Niet alleen bij onze aankomst, maar ook bij andere boten. We hebben daarom onze medezeilers geholpen daar waar we konden op dat moment. Het gebruik van water en elektra wordt apart afgerekend in deze haven.
Wat hebben we zoal gedaan
Uiteraard zijn we weer op zoek geweest naar een supermarkt en hebben een SPAR gevonden (Avenue de las Artes) nabij het busstation op ongeveer 15 minuten afstand van de haven. Groot genoeg om ons te kunnen voorzien van onze dagelijkse boodschappen. Een eindje verder is een Super Dino in het Shopping Center. We hebben wasjes gedraaid bij de plaatselijke wasserette (Lavanderia) die op 10 minuten afstand zit in de Calle Subida a los Riscos. Ook hebben we weer de nodige Chinese winkeltjes gevonden waar we goedkope kleding hebben gekocht (lekker veel hemdjes en korte broeken) en andere handige dingetjes. Er dreef een gloednieuw hoedje in het water naast de boot en ik kon het niet laten om deze eruit te vissen. Even goed afspoelen met zoet water en ik heb er een hoedje bij! Ook zag ik een pikhaak van aluminium (rechtop) in het water drijven. Hij zag er groter en mooier uit dan de onze en na enige moeite heb ik ook deze uit het water gevist.
Ik heb in mijn leven heel wat dingen verzameld en van een aantal ook afstand moeten doen voordat we uit Nederland vertrokken. Eén van de dingen die ik verzamelde waren olifantjes, waar ik er nu slechts twee nog van aan boord heb omdat ik deze van mijn jongste zoon Vincent heb gekregen. In Mogán kwamen we een enorme grote knal gele plastic olifant tegen en kon het toch niet laten om hier een foto van te maken.
Natuurlijk is onze mascotte FRITZ, samen met vriendje Gonny, ook weer op de foto gezet. Ditmaal is het een zoekplaatje geworden, want FRITZ wilde bescheiden in beeld.
Tijdens ons verblijf in Mogán ontstond er ineens een “sinkhole” (verdwijngat) in de weg. Later bleek dat dit door een één of andere olieleiding kwam die was gaan lekken. Het gat werd afgezet en daarna werd er dagen niets meer gedaan. Typisch Spaans? Helaas voor vele toeristen werd ook het water bij het strandje afgezet vanwege deze olielekkage. Je zal maar net een weekje in Mogán geboekt hebben omdat het hier zo lekker vertoeven is op dat mooie strandje!
Kit
Hij heeft weer een nieuw favoriet plekje gevonden, bovenop het dek op het zonnepaneel. Zo kan hij iedereen en alles goed in de gaten houden, want in deze haven is het een drukte van belang. Ook begint hij weer wat meer zelfvertrouwen te hebben en springt een aantal keren van boord. Hij blijft nieuwsgierig onze scheepskat!
Weekje met onze vrienden Erik en Jeanette.
Het is een hele nieuwe ervaring om goede vrienden te ontmoeten in een ander land, zij op vakantie en wij op onze reis.
We zijn veel uit eten geweest; verschillende tapas gegeten, enorme lamsbout en paella. Vaak begonnen we met ergens een borreltje te drinken, b.v. een Mojito (cocktail met rum, limoensap, rietsuiker, spuitwater en munt met veel ijs) of wijn die door Erik eerst even gekeurd moest worden. Na het eten dronken we soms bij Dennehy’s (Ierse pub) een Ierse koffie. We hebben een dagje gestruind over de grootste markt van Gran Canaria die in Mogán gehouden wordt. Gezwommen in het zwembad van het appartement van Erik en Jeanette. Lekker geborreld aan boord van onze boot. Natuurlijk zijn we ook een dagje met ze gaan varen. Het was leuk om te zien dat ze allebei genoten aan boord. Beide hebben achter het roer gestaan en zo ervaren wat het is om met de Pegasus te varen. We hebben de bekende duinen van Maspolomas bekeken vanaf het water en de vuurtoren. Voor anker gelegen, even gezwommen en daarna een BBQ aan boord gehouden. Natuurlijk hebben Jeanette en ik ook een dagje geshopt bij de talrijke kleine winkeltjes. Om het eiland te bekijken hebben we gezamenlijk een auto gehuurd (€ 35,00 en € 10,00 benzine) en een dagje over het eiland getoerd.
Kortom, we hebben genoeg gedaan in deze week. Het was bijzonder fijn om zoveel intensieve tijd met elkaar door te brengen en we hebben zeker genoten van hun gezelschap. Doen we het volgend jaar weer, maar dan in een ander land?!
Hieronder een samenvatting van deze rondrit.
We namen de kustweg GC1 en de GC100 naar Aguïmes waar we vervolgens de GC103 nemen die ons naar de Barranco de Guayadeque leidt. Het is een prachtig natuurgebied met een vallei met hoge palmbomen en woningen die in de rotsen uitgehouwen zijn. Een bijzondere plek waar je je een goede voorstelling kunt maken van hoe men hier vroeger heeft gewoond. We moeten dezelfde weg terug rijden tot aan Ingenio en dan de GC100 richting Telde. Onderweg zien we heel veel mooie bloeiende cactussen. Hierna nemen we de GC80 naar de krater Caldera de Bandama met een diameter van 100 meter en met een diepte van 200 meter. In deze omgeving zien we steeds meer wijngaarden ontstaan. Bij het uitkijkpunt Pico de Bandama, op 569 meter hoogte, heb je een mooi uitzicht over o.a. de stad Las Palmas. Natuurlijk moet er ook even de sociaal media gecheckt worden, ja we gaan me met onze tijd! Via de GC802, GC5 en GC3 naar de plaats Teror, een bedevaartsplaats welke (volgens de gidsen) het mooiste dorp van Gran Canaria is. Op het centrale plein bevindt zich de Basillica Nuestra Señora del Pino met een indrukwekkende grote laurierboom. In de zijstraat, Calle Real de la Plaza (een autovrije zijstraat) zie je fraai gekleurde woningen en winkels met een grote variatie aan traditionele overhangende balkons. Na de lunch vervolgen we de GC21, een behoorlijk slingerende weg die overgaat in de GC150 en de GC60 naar Cruz de Tejede. Hier bevindt zich het belangrijkste symbool van Gran Canaria, namelijk de Roque Nublo, een enorme monolithische basaltrots van meer dan 70 meer hoog op een berg van 1700 meter. Deze is ontstaan als gevolg van vulkanische activiteit in het Pleistoceen. De monolithische rots ernaast heet El Fraile (de broeder) omdat deze doet denken aan een in gebed verzonken monnik. Overal in deze hooggelegen gemeente kun je genieten van het prachtige uitzicht. Wanneer we de GC60 vervolgen krijgen we ook de hoogste berg Pico de las Nieves in beeld met een hoogte van 1949 meter. We vervolgen de weg tot een afslag naar een stuwmeer. Wanneer we 7 km slingerend gereden hebben, kunnen we ineens niet meer verder. De weg is afgesloten door een afzetting. Fijn dat ze dat even aan het begin van de afslag goed aangegeven hebben! Niet dus! Dat wordt weer 7 km terug slingeren. We komen zelfs nog een tegenligger tegen die ook de borden gemist heeft. Dan rijden we weer terug via San Bartolome de Tirajana en Maspolomas en komen weer op de snelweg naar Mogán. Een lange en vermoeiende dag zit er op, maar we hebben een aardige indruk gekregen van het eiland.
Deze foto's volgen nog !!
---------- | |
Blogdetails
