Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 30-04-2017    Gran Tarajal - La Lajito - Morro Jable (Fuerteventura)
 
van Gran Tarajal - La Lajito (Fuerteventura)
Het havenkantoor is nog steeds gesloten dus vertrekken zonder 2 nachten te betalen. Dat scheelt weer in ons budget zullen we maar zeggen. Het is slechts 8 Zeemijl varen naar La lajito, waar we in de baai voor anker willen gaan. Het is licht bewolkt deze dag en de wind is ongeveer 5 knopen met uitschieters naar de 19 toe. We zeilen alleen op de fok. De windvlagen komen vooral voor wanneer het landschap ineens lager is, dan krijg je een soort trechterwind. In de baai gooien we het anker uit met zicht op het dorpje. Gelukkig hebben we hier wel internet (via onze mobiel), zodat we het weer in de gaten kunnen houden. We blijven hier twee dagen. Het dorpje hebben we niet bezocht, we zijn lekker aan boord gebleven. Tijdens de eerste nacht blijkt dat we ook hier weer aardig liggen te rollen. We zijn het nu wel een beetje zat dat gerol en gaan een “Flopper-stopper” maken. Voor wie niet weet wat dit is, zal ik enige uitleg geven.
Wanneer de oceaan in beweging onhoudbaar wordt, probeert men de boot te stabiliseren en het rollen van de boot te reduceren. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van een “Flopper-stopper”, deze zorgt er voor dat er voldoende weerstand is tegen het snel omhoog bewegen van de golf. Ze zijn er in allerlei soorten, maten en ontwerpen. Wij hebben er voor gekozen om er zelf een te maken. Het ziet er als volgt uit: vierkante plank, verzwaard met een lang stuk oude ankerketting om het te verzwaren en op 3 punten ogen waaraan lijnen bevestigd zijn omhoog naar het midden. Vanaf het punt waar deze drie lijnen samen komen wordt een lijn bevestigd naar een katrol die aan het uiteinde van de giek bevestigd is. De giek wordt uitgeboomd en de “Flopper-stopper” laten we tussen de 2 à 3 meter zakken onder water. De lijn wordt op het dek vastgezet en er wordt een lijn, de “Bulletailie”, aan de giek bevestigd, dit om te voorkomen dat de giek een klap gijp maakt. Nu maar afwachten of het iets helpt. Na een nacht en een dag, kunnen we zeggen dat het wel iets minder is, maar echt voldoende? Het kan beter, dus zullen we de komende tijd eens moeten nadenken hoe we hem kunnen verbeteren.
 2017-05-02 van La Lajito - Morro Jable (Fuerteventura)
Tijd om verder te gaan. Het is 15 Zeemijl naar onze volgende bestemming Morro Jable, een plaats die in het zuiden van Fuerteventura ligt. Het is alweer een zonnige dag met een klein beetje bewolking. In het begin moeten we even op de motor, maar daarna kunnen we weer lekker zeilen. We halen een gemiddelde van 5 knopen met af en toe wat windvlagen vanwege de vlaktes in het landschap. Onderweg zien we duidelijk dat de plaatsen groter worden, grote hotels en appartementen complexen verschijnen. We vervangen vandaag  maar eens onze Nederlandse vlag. De oude is erg versleten (de gaten zitten er in) en vaal is geworden. Niet veel later wappert er fier een mooie nieuwe Hollandse vlag achterop onze Pegasus.
Algemene info
In het zuiden van Fuerteventura, op het schiereiland Jandía, ligt de bekende toeristische plaats Morro Jable. Aan de westkust bevindt zich het Parque Natural Jandia en aan de zuidkust het strand, Playa del Matorral, waar we voor anker gaan. Het strand begint al ruim voor Punta del Matorral O de Morro Jable, welke goed herkenbaar is aan de grote witte vuurtoren. Dit gezellige dorp heeft veel te bieden qua (vis)restaurants en winkeltjes, witte appartementen complex met prachtige cactussen. De supermarkt is op 10 minuten lopen afstand van het strand en ook hier zijn weer “Chinese” winkeltjes. Bij het strand is een prachtige vuurtoren die tevens het “gewone” strand scheidt van de naturisten stranden in het noorden. Morro Jable staat redelijk goed bekend om zijn Aloë Vera. Dat is goed te merken. Bij de Aloë Vera winkel betaal je 10 keer zoveel dan wanneer je een potje in de supermarkt koopt, wat ik dan ook heb gedaan.
Eten en drinken
We lunchen bij een restaurant met uitzicht op onze boot. Ik geniet van een bord vol met verschillende tapasjes; kleine gefrituurde inktvisje, andere visjes, verschillende soorten ham en de kaas waar Fuerteventura om bekend staat. In o.a. Betancuria, in het noorden van het eiland, worden de  traditionele majoreros (zo heten de huidige bewoners van Fuerteventura) producten gemaakt in allerlei variëteiten. Deze kaas is van geitenmelk gemaakt van jong en zacht, oud en stevig of gerookt. Van de jonge kazen is de korst wit, van de rijpere kazen meestal gelig. Soms worden belegen kazen ingesmeerd met gofio, olie of paprikapoeder om ze langer te kunnen bewaren. Je eet deze kaas als broodbeleg, als voorafje in een salade of als borrelhapje met wat olijven of olijfolie. Na afloop krijgen we nog een gratis likeurtje. Jammer dat we de naam niet hebben verstaan.
 
Haven
De reden waarom we niet voor de haven hebben gekozen is omdat er, volgens de berichten, doorgaans onvoldoende plek is voor plezierjachten. Er een hoge heuvel tussen de haven en het centrum bevindt waardoor je zeker 30 minuten moet lopen, geen winkeltjes o.i.d. zitten. Niet wat je noemt een aantrekkelijk haven.

Voorbij de vuurtoren zoeken we een mooi plekje uit om het anker te laten vallen. Het lukt ons om relatief dicht bij het strand te ankeren, maar blijven wel op gepaste afstand van enkele drijvende bolletjes. Deze geven de grens aan van het zwemgebied en zoals later blijkt worden sommige bollen ook gebruikt worden voor de diverse toeristische boten. Vlakbij ons komen tweemaal per dag een drietal grote catamarans vol met toeristen een half uurtje liggen en een zogenaamde “glassboat”. Surfers en jetski’s blijven op afstand. Een aantal kleine vissersbootjes komen af en toe langs gevaren. Vanuit de haven maakt de “Piratenboot” zijn toertje en ook zien we een aantal keren de grote veerboot uit de haven vertrekken. De rest van de tijd liggen we hier heerlijk alleen.
Doordat het water zo helder is kunnen we het anker goed zien liggen. Ons ankerbolletjes zat verstrengelt om de ankerketting heen dus die moest even ontward worden. Warm zonnig weer, wit strand, helder water en een mooi uitzicht. We kunnen heerlijk zwemmen en snorkelen. Ook waag ik het om naar het strand te zwemmen, dat is toch zeker 100 meter. Terug hoef ik niet het hele eind te zwemmen, want Fred komt me al ophalen met de dinghy en dan laat ik me lekker voortslepen.We krijgen hier wel een soort Pre-Caribisch gevoel van.
We gaan tweemaal met de dinghy naar het stadje toe. De eerste keer gaat alles vlekkeloos en houden we het droog, de branding valt nogal mee. Maar helaas de tweede keer gaat het goed mis. Er is die dag een branding met behoorlijk hoge golven. De heen weg is totaal geen probleem. We doen enkele boodschappen (in een redelijke waterdichte rugzak) en voordat we met de dinghy terug gaan nemen op een terrasje nog iets te drinken. We kijken uit over de zee en zien nu heel goed hoe hoog de golven zijn. Dat wordt nog wel een klus om met de dinghy door de branding heen te komen, want ze rollen met hoge snelheid het strand op. We kijken de situatie eerst even goed aan en denken dat het op een gegeven moment wel kan. Fred stapt in de dinghy om te roeien en ik zet af. Maar ineens komt er een grote golf en word ik door de onderstroom onderuit gehaald. Fred wordt gewoon gelanceerd uit de dinghy. Door de kracht klapt de dinghy tegen ons beide aan wat achteraf gezorgd heeft voor schaafwonden en beurse plekken, maar gelukkig niets blijvends. Mijn ruggetje heeft het goed kunnen opvangen. We gaan koppie onder en slepen de dinghy terug het strand op. Nog bedankt voor de hulp strandgangers! Niet dus he, kijken maar niet helpen. We komen eerst een beetje bij, laten het water uit de dinghy lopen en proberen het nog een keertje. Deze keer roeit Fred, duw ik hem en de dinghy door de golven en zwem vervolgens achter de dinghy aan. Het gaat goed. Bekaf en drijfnat klimmen we even later aan boord en zijn vervolgens nog een uur bezig om al het zand uit onze kleding, ons zelf en de dinghy te spoelen. Zelfs de volgende dag komt er nog zand uit mijn oren. Dus wanneer iemand zich nog afvraagt wat we zoal doen op een dag………….Maar………we kunnen er, ondanks de pijn, nog om lachen. Misschien staan we straks wel op You Tube, want er was genoeg publiek op het strand, wie weet!
Op de laatste dag gaan we naar de Turtle Nursery, een opvangcentrum bij de Marina van Morro Jable. Het is van maandag t/m vrijdag van 10:00-13:00 uur open en is de toegang is gratis. Een donatie is zeer gewenst! Het centrum is een initiatief om de waterschildpadden terug te krijgen op Fuerteventura. Op een kleine oppervlakte staan een aantal kweek bassins, waarvan de toerist er maar twee mag bekijken. Hierin zwemmen een aantal grote Loggerhead waterschildpadden (op dit moment 7 jaar oud) rond. Het is een opvang voor zwakke schildpadden en jonge schildpadden groeien hierop totdat ze uitgezet kunnen worden. Een andere medewerker maakt foto’s (met ons toestel) van een aantal andere bassins waar we niet zelf mogen kijken. Wel jammer overigens. Een kort bezoekje, maar wel leuk. Nu moeten we alleen nog even de hele heuvel over om weer bij het strand te komen. Maar we hebben wel een prachtig uitzicht over de baai en onze Pegasus.
Morgen gaan we naar het volgende eiland, Gran Canaria.
----------
 
     << Terug >>