Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 23-04-2017    Graciosa - Lobos
 Een zucht van verlichting, de startmotor doet het! We kunnen weer verder en laten het eiland Graciosa achter ons. We besluiten om langs de westkust van Lanzarote zuidwaarts naar Isla de Lobos te zeilen. Het is nog niet zo warm, beetje bewolkt en er is 5 a 6 knopen wind, maar we zeilen weer! We hebben 43 Zeemijl voor de boeg, dus een vol dagje zeilen. Lobos ligt ten noorden van Fuerteventura. Aan deze kant van Lanzarote zie je minder dorpen m.u.v. El Golfo, waar we eerder met de auto zijn geweest. Een waar paradijs voor surfers. Naarmate de dag vordert, stijgt de temperatuur en kunnen we lekker genieten van het zonnetje. We hebben genoeg stroom en bakken een heerlijk vers broodje met de broodbakmachine. Jammie, een vers broodje met roomboter!
Algemene info
Isla de Lobos is een onbewoond, 6 km² groot eiland op drie kilometer ten noordoosten van Fuerteventua. Ontdekkingsreizigers en Spaanse soldaten landden op het eiland vanaf het begin van de 15de eeuw. Ze troffen er een kolonie monniksrobben ('zeewolven') aan die een makkelijke prooi bleken te zijn voor de hongerige avonturiers. De onfortuinlijke robben schonken het eiland wel zijn huidige naam. In 1865 werd de vuurtoren gebouwd op de Punta de Martino. Sinds 1982 maakt het eiland deel uit van het natuurpark 'Parque Natural Dunas de Correlajo-Isla de Lobos' en geniet het een beschermde status.  In het noorden van het eiland komen meer dan 130 verschillende plantensoorten voor en de rotswanden bieden een onderkomen aan verschillende soorten zeevogels. Aan de westkant bevindt zich een vulkaan waarvan één kant is ingestort. Aan oostkant bevindt zich een haventje waar de boten kunnen aanmeren. Het eiland heeft geen vaste bewoners meer sinds 1968, toen de vuurtorenwachter met zijn gezin het eiland verliet. Er zijn bevinden zich maar enkele huizen, waaronder twee restaurants voor dagjestoeristen, in El Puertito, het enige plaatsje op Lobos. Hier meren ook de veerbootjes aan.
 
Een element waar je wel rekening mee moet houden is de wind, die lokaal vrij sterk kan zijn. Niet voor niets dankt het eiland haar naam aan de vrijwel altijd aanwezige passaatwind ('fuerte ventura' = sterke wind). Deze is vooral merkbaar wanneer we rond de punt varen richting het eilandje Lobos. Er passeert een grote “schoenendoos”, zoals we de grote passagiersboten noemen. Vlak voor het eiland zeilen we tussen de kite surfers door naar de ankerplek. Maar we hoeven niet te ankeren, want tot onze verrassing liggen hier een tiental moorings. Fred en ik zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat we in één keer de mooring oppikken en aanleggen. Aan de overkant ligt het eiland Fuerteventura met de grote plaats Correlajo. Vanuit deze plaats is het een komen en gaan dagjes boten, zoals grote catamarans met schreeuwende muziek en toeristen die even mogen spartelen in het water. Gelukkig verdwijnen deze boten aan het einde van de dag en hebben we het rijk alleen. De volgende dag waarschuwt een bemanningslid van één van de catamarans dat onze mooring niet veilig zou zijn. Wij maken ons niet al te veel zorgen, we hebben er tenslotte al één nacht opzitten en niets gemerkt. Ook zetten we altijd het ankeralarm aan. We bedanken hem vriendelijk maar blijven gewoon liggen. Het water is hier super helder en er zwemmen hele grote scholen vissen rondom de boot. Wanneer we even later gaan zwemmen, tussen alle vissen door, kijken we meteen met onze duikbril even onder water of onze mooring goed vast ligt. Onze mooring heeft niet zo groot stuk beton op de bodem als de andere moorings, maar het ik voor onze boot zwaar genoeg. Geen probleem! We blijven hier twee nachten rustig aan de mooring liggen en kunnen weer genieten van een mooie zonsondergang.

----------
 
     << Terug >>