Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 31-03-2017    Lanzarote - Arrecife deel 3
 2e rondrit
Om 9:00 uur s ’morgens staan we voor de deur van Rent a Car. Ditmaal is de dame achter de balie een stuk vriendelijker en geeft ons een gloednieuwe grijze Opel Corsa mee met 0 km op de teller. Ze vraagt ons of we bezwaar hebben dat hij een beetje vies is aan de buitenkant, anders moeten we een half uur wachten. Natuurlijk kan ons dat niets schelen en zo vertrekken we even later in een nog nieuw ruikende auto. Voor € 35,00 en voor € 10,00 aan benzine komen we een heel eind vandaag.
 
Wat maakt Lanzarote nu zo’n bijzonder eiland? Het is niet alleen de natuur, maar de combinatie met het werk van de beroemde kunstenaar César Manrique die je in allerlei vormen terug vindt over het gehele eiland. Tijdens de ontwikkeling van het toerisme is het behoud van het landschap centraal blijven staan. Men heeft geprobeerd het toerisme op een dusdanige manier te ontwikkelen op Lanzarote dat het unieke landschap daardoor zo weinig mogelijk aangetast zou worden. César Manrique heeft hier zeker een belangrijke rol in gespeeld. Zo is er ten eerste voor gekozen om het toerisme vooral in drie plaatsen te concentreren: Puerto del Carmen, Playa Blanca en Costa Teguise. Tevens is er bepaald dat gebouwen de vier verdiepingen niet zouden moeten overschrijden en dat er voornamelijk gewerkt wordt met lichte tinten. De voorkeur hierbij is wit met de typerende groene, bruine en blauwe ramen, deuren en kozijnen.
 
César Manrique (1919-1992) werd geboren in Lanzarote. Hij was schilder, beeldhouwer, architect en multidisciplinair kunstenaar. Studeerde in Madrid en exposeerde over de hele wereld. Vanaf 1962 keerde hij terug naar Lanzarote om hier tot aan zijn dood te verblijven. Vanaf dat moment begint zijn meest persoonlijke en ambitieuze project: hij gebruikt het eiland als doek voor zijn artistieke uitingen en verdediging van milieuwaarden. De liefde die hij voelde voor land en zijn overweldigende persoonlijkheid deden de rest In 1978 werd hij bekroond met de World Prize voor ecologie en toerisme. Bij de ingang van de bezienswaardigheden staan zijn kunstwerken gemaakt van ijzer.
 
We gaan vandaag het noorden van het eiland verkennen en zullen de volgende plekken aan doen: Arrecife - Jardin de Cactus – Jameos del Agua – Cueva de Los Verdes – Mirador del Rio – Museum de La Pirateria - Museum LagOmar (House of Omar Sharif) - Monumento al Campesino- Arrecife.
We volgen de LZ-1 richting het dorp Guatiza om het allerlaatste project van César Manrique te bezoeken, namelijk Jardin de Cactus. De tuin is aangelegd in een oude steengroeve en heeft meer dan 1400 soorten cactussen uit de hele wereld. Naast deze tuin staat een Gofimolen, deze lijkt op de molen uit de verhalen van Don Quichotte. (Gofio is een met molenstenen gemalen meel van geroosterde gerst, maïs en tarwe, donkerder van kleur dan gewone meel. Het is rijk is aan eiwitten, vezels, mineralen en vitaminen en een essentieel onderdeel van het Canarisch volksvoedsel en het wordt gebruikt als bindmiddel voor soepen en sauzen er worden verschillende typisch Canarische gerechten mee bereid). We zijn veel te vroeg, de tuin is nog niet open en we besluiten om verder te rijden. Aangezien we al heel veel cactussen hebben gezien en zeker nog wel te zien zullen krijgen.
Onze volgende stop is, Jameos del Agua, het eerste centrum voor kunst, cultuur en toerisme wat César Manrique gecreëerd heeft. Het entreegeld is € 9,00 pp.
Een vulkanische grot met een natuurlijk binnenmeer verlicht door de zon en er heerst een rustige bijna magische atmosfeer. De vulkanische tunnel zorgt voor een natuurlijk auditorium, Profiterend van het geluid worden er allerlei concerten en evenementen gegeven in deze een uniek omgeving. Het binnenmeer is het thuis van de zogenaamde albino kreeft, uniek in de wereld, maar helaas hebben we deze niet kunnen bewonderen. In de grot is een ruimte waar we, onder het genot van een kopje koffie en een Blue Berry cupcake genieten van de schoonheid van deze plek. Er is een prachtige palm- en cactustuin met een kunstmatig meer (soort zwembad, maar helaas mag je er niet zwemmen). Het Museum "Casa de los Volcanes" is één van de belangrijkste onderzoekscentra in de wereld en hier ontdekken we o.a. hoeveel verschillende soorten zand er alleen al op Lanzarote zijn.
We nemen de LZ-204 richting de Cueva de Los Verdes, een onderdeel van het zelfde ondergrondse gangenstelsel als de Jameos del Agua. De tour door de grot duurt 45 min, met een Spaans en (slecht) Engels sprekende gids en kost € 9,00 pp.
De naam heeft overigens niets met de kleur groen te maken, is afkomstig van de familie Verdes, die de grotten in privé eigendom hadden. De grot is ontstaan tijdens een prehistorische eruptie van de nabijgelegen vulkaan de Monte Corona en heeft een gangen- en grottenstelsel met een lengte van maar liefst 7 kilometer. Het is één van de interessantste fenomenen van het eiland. Onder begeleiding van een gids maken we een tocht van 2 kilometer, naar beneden en weer omhoog en dit vele malen. De route is voorzien van schitterende lichteffecten. De wanden en - soms behoorlijk lage - plafonds van de gangen zijn glad met kleine (niet scherpe) stalactieten van gestold lava. Bij herhaling zegt de gids om goed te bukken, maar toch stoot Fred zijn hoofd, volgende keer maar een petje opzetten! De temperatuur is aangenaam warm voor een grot, zo’n 18 graden maar wel vochtig. Het is voor mij de eerste keer dat ik in een “warme” grot ben. Kleine meertjes geven een optische ruimtelijk effect waardoor je denkt dat het heel erg diep is, maar in werkelijkheid spiegeld het plafond in het water. De overige 5 kilometer is het terrein van wetenschappers en niet toegankelijk voor toeristen, bovendien is een deel ingestort. Maar na afloop voel ik wel mijn kuiten van al het omlaag en omhoog lopen, maar het was indrukwekkend.
 We rijden verder via de LZ-201 en LZ-202 om in het noordelijkste puntje Mirador del Rio, een uitkijkpunt te bezoeken. Entreegeld is € 4,50 pp.
Het heeft het mooiste uitzicht op de archipel Chinijo (8e Canarische Eiland genaamd) met als grootste eiland La Graciosa (hier willen we ook nog heen met de boot). Het groepje eilandjes, de heldere zee en de diepte van de klif geven een gevoel van ruimte en vrijheid. Het gebouw zelf is ook ontworpen door César Manrique. Perfect gecamoufleerd door de vulkanische rots van de omgeving. Het interieur is apart met zijn ronde, bijna organische vormen en maakt goed gebruik van licht wat door de koepels naar binnen komt. Zowel buiten als binnen kun je genieten van dit prachtige uitzicht.
 
We rijden weer een stuk verder en nemen de LZ-10 bij de plaats Haria. Na een zigzaggende weg komen we langs een bar- restaurant Los Helechos. Hoogste tijd om een hapje te gaan eten. Het is een simpel wegrestaurant, voornamelijk voor tourbussen, maar met een grandioos uitzicht! Fred doet zich tegoed aan een vol bord met Paella en ik krijg heel veel grote stukken kip en in de schil geroosterde aardappelen, een traditioneel gerecht van Lanzarote. Met een volle buik rijden we even later weer verder.
Bij de vroegere hoofdstad van Lanzarote, Teguise, is een museum de La Pirateria. Het is even zoeken, blijkbaar is het niet een top attractie voor het “grote” publiek. Het is gevestigd in het kasteel van Santa Barbara op de top van de berg Guanapay en na een slinger weggetje komen we boven op de heuvel aan. Een eenzame man in een klein hokje verkoopt ons de toegangskaartjes voor € 3,00 pp.
De positie van de Canarische Eilanden maakte ze een populaire tussenstop voor passerende schepen van en naar de Amerika's, die hun vers voedsel en drinkwater op een van de zeven eilanden aanvulden. Dit op zijn beurt maakte ze een aantrekkelijk jachtgebied voor piraten tijdens de 15e, 16e en 17e eeuw. Het is wel duidelijk waarom ze vroeger dit kasteel op de rand van een krater hebben neergezet. Je kunt namelijk het hele eiland overzien en ieder schip dat aan land komt. Zo hadden ze in Teguise de tijd om zich te wapenen tegen de zeerovers, die in groten getale Lanzarote aanvielen. Het museum is een doolhof van gangetjes met een tentoonstelling over de geschiedenis van dit kasteel, interessant, maar een beetje kinderlijk opgesteld. En wat waren die Spanjaarden klein! Maar het uitzicht is weer fenomenaal.
We vervolgen de LZ-10 en komen bij de plaats Nazaret, waar het museum Lagomar gevestigd is. De toegang hiervoor is € 6,00 pp.
Hier wil ik heel graag heen omdat dit ooit de woning van de acteur Omar Sharif (1932-2015) is geweest. Omar Sharif was een Egyptische filmacteur en o.a. bekend van Lawrence of Arabia (1962) en Doctor Zhivago. Hij heeft in de jaren 70 een stuk grond gekocht en dit huis laten bouwen. Het is nu een museum, restaurant en twee cottages. Het is ontworpen door César Manrique en gebouwd in een 1001 Arabische nachten-stijl. Het huis is tegen een klif gebouwd en bestaat uit verschillende lagen en is wit van kleur. Ik leg mij even te rusten op de ronde salonbank met uitzicht op het mooie Lanzarote. Hier heeft Omar Sharif ook gelegen!
Het huis is omgeven door drie prachtige tuinen, waarin zich allerlei grotten en tunnels met geheime doorgangen bevinden. In de omliggende tuinen worden soms exhibities van schilders en beeldhouwkunstenaars gehouden en tevens vinden regelmatig openluchtconcerten plaats. Af en toe wordt dit prachtige decor van Casa Omar Sharif gebruikt voor foto opnames. In de bar La Cueva worden vaak live muziekoptredens gegeven. Omar Sharif verloor het huis tijdens een bridge spel tegen een Europese bridge Champion (dit wist hij niet). Het is werkelijk een prachtige plek om te wonen, maar wel heel veel trappen op. Moe van het lopen nemen we een lekkere ijskoffie op het terras bij het aangelegde ondiepe zwembad.
We gaan verder en nemen de LZ-408 en de LZ-30 richting de plaats Bartolomé. Bij het dorp Mozaga bevindt zich het Casa-Museo del Campesino, ontworpen door César Manrique in 1968. Het Monument van de vruchtbaarheid is 15 meter hoog en schijnt een boer met een ezel en dromedaris voor te stellen. Het is een eerbetoon aan de tradities van Lanzarote en de vele beroepen die hier uitgevoerd werden en soms nog worden. Het monument staat al sinds het jaar 1968 bij een kruising bij het dorp Mozaga. We zijn we aardig moe geworden van het vele lopen en wanneer we hier aankomen, nemen we alleen een paar foto’s van het monument en slaan het museum over.
 
Het landschap van Lanzarote
Doordat de bodem van Lanzarote weinig water vasthoudt, is landbouw op het eiland erg lastig. De bewoners van Lanzarote bouwen daarom muurtjes om de gewassen heen die zowel de wind tegenhouden als het vocht opvangen. Door het landschap te bestrooien met lavazand (zwart) wordt de vochtigheid van de omgeving opgevangen. Deze laag zorgt er eveneens voor dat het vocht minder snel verdampt. We zien velden met waar de bekende Aloë Vera gekweekt wordt en druiven voor de zogenaamde Malvasiawijn (wit). Een enkele keer zien we een paar schapen of geiten lopen. De kleuren van het zand op Lanzarote wisselen elkaar in rap tempo af. Prachtig om te zien. Kortom een vol dagje met veel lopen en weer veel nieuwe indrukken.
Ondanks onze moeheid gaan we bij aankomst in Arrecife toch even naar de “Blokker” en kopen nog een aantal vacuüm zakken. Daarna rijden we door naar de supermarkt Lidl en slaan een heleboel voorraad in. Fred loopt met zware tassen een aantal keren heen en weer van de auto naar de boot. Wel fijn dat er een Lidl is, hier kunnen we weer wat bekende producten inslaan. Zodra alles opgeborgen is storten we in op de bank. Vanavond wordt het pizza eten en een filmpje kijken!
----------
 
 
31-03-2017, reactie van Karin (White Pearl)
Drukke dag inderdaad, mooie stekken hoor!
 
31-03-2017, reactie van Joke laene
Leuk te lezen het komt bekend voor wij waren er een aanal jaar geleden ook . Jullie genieten enorm
 
1-04-2017, reactie van Paula Burger
Wat een prachtige beschrijving van de omgevingen die jullie bezoeken en zeer interessante evenementen. Jullie genieten er heel veel van lees ik uit de tekst. Inderdaad zo zie je nog eens iets van een land. Prachtige foto's zodat de lezer hiervan ook een indruk kan krijgen van al het schoons en kleurrijke omgevingen. Geniet maar. Lees steeds met veel interesse jullie verhaal. groetjes van Paula en tot de volgende tekst.
 ----------
     << Terug >>