Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 1-03-2017    Agadir deel 3
 De laatste weken in Agadir
Niet alleen moeten we het een beetje rustig aan doen vanwege mijn verdraaide knie, maar ook om alle indrukken van dit mooie land te kunnen verwerken.
 
Op 21-02-2017 is er een lichte trilling in de boot voelbaar. We besteden hier in eerste instantie niet veel aandacht aan. Niet veel later komen er berichten binnen dat er in de regio van Agadir en Inezgane een aardbeving is gemeten. Een beving met een kracht van 4,5 op de Schaal van Richter werd om 07:44 uur in de provincie Chtouka Ait Baha gemeten. Tientallen bewoners verlieten bij de eerste trillingen in paniek hun woning zoals meerdere video’s op sociaal media aantonen. De verwoestende aardbeving van 1960 waarbij 12.000 mensen omkwamen is in de regio nog zeker niet vergeten. We zijn weer eens extra blij dat we op een boot wonen.
 
Boot en haven dingetjes
Onze nieuwe aanwinst, de roze wasmachine, wordt door Fred uitgeprobeerd. Onze vuile wasgoed heeft zich aardig opgestapeld in de afgelopen weken waardoor we een aantal dagen “wasdag” hebben. Hoewel deze machine natuurlijk wel weer een plek in beslag neemt in onze boot zijn we heel blij met deze aankoop!
We hebben de Windvaan voorzien van de, in Nederland bestelde, aluminium strips. Een aantal oude landvasten, die doorgesleten waren, vervangen door nieuwe. Op een dag hebben we geen water bij de douches en op onze vraag wanneer dit gemaakt is wordt er gezegd over één uurtje. Ja, ja……..…. Pas een dag later is er weer water! We maken ook nog een paar foto’s van de omgeving van de Marina en van de beroerde faciliteiten.
Overige
In Agadir is een kleinschalig vogelpark "Vallee des Oiseaux" en vrij toegankelijk. Het ligt niet ver van de boulevard en is vooral erg intrek bij Marokkaanse families. Er bevinden zich allerlei soorten vogels en andere dieren. Helaas is het met de behuizing en de omgeving van deze dieren zeer slecht gesteld, wat een triest aanblik geeft. De gemeente heeft blijkbaar alleen geld voor de bewakers van dit parkje. Jammer dat de toegang gratis is, want anders hadden ze misschien een beetje inkomsten gehad om wat dingen te verbeteren.
We zijn naar de UniPrix geweest, een grote zaak waar men zeer goedkoop van alles en nog wat kan kopen. In de buurt treffen we ook een kleine overdekte hal aan, waar ik een zak vol Berber-thee koop.
Er worden foto’s gemaakt van FRITZ en Gonny.
Op een dag wordt Fred aangesproken door een Russische jongen die heel graag mee wil zeilen naar de Canarische Eilanden. Een paar dagen later wordt Fred opnieuw aangesproken, ditmaal door een Franse backpackster, of zij en haar vriend mee kunnen zeilen? De volgende dag zien we ze weer bij het havenkantoor zitten. Nu is er ook een Zweedse dame bij die al meer dan 2 jaar aan het rondreizen is en ook graag naar de Canarische eilanden wil. We moeten hier echt over nadenken. Na een paar dagen zijn ze niet meer in beeld.
 
Wereldvrouwen
We gaan met Laila en haar drie dochter op één van de terrasjes in de buurt van de Marina iets drinken. Daarna wandelen we naar haar appartement om een blik te werpen op de door haar zelf ontworpen kleding. Ze is bezig met het opstarten van een kledinglijn. Bij haar thuis heeft haar kat een paar dagen geleden drie kittens gekregen en ik ben meteen weg van een “rode” zeer ondernemende kitten. Maar ja, om nu 14 weken te wachten om hem mee te kunnen nemen, nee dat gaan we maar niet doen! Bovendien weten we niet of Kit wel zo gecharmeerd is van dit kleine mormeltje.
 
Marjolein is een poosje in Nederland, maar ik heb regelmatig contact via de WhatsApp. Ze heeft een eigen bedrijf opgericht (www.madeinmaroc.eu) voor de verkoop van Marokkaanse producten. Met een deel van de opbrengst van haar bedrijf probeert ze zoveel mogelijk minder bedeelde mensen en zwerfdieren te helpen. Zij is erg begaan met deze groep en zet zich volledig in om de situatie te verbeteren. Zo verzamelt ze kinderkleding e.d. in Nederland om gratis uit te delen in Agadir. Ook geeft ze dieren in nood de zorg die ze nodig hebben. Op haar Facebook pagina: Marjolein Agadir kun je hier alles over lezen. Hier kunnen nog vele mensen een voorbeeld aan nemen. Gelukkig is ze net terug in Agadir voordat wij vertrekken en maken we nog snel een afspraak. We worden uitgenodigd om bij haar en haar man Saad te komen eten in hun appartement. Zo leuk om verschillende wereldvrouwen te ontmoeten in hun “eigen” omgeving. De communicatie met haar man verloopt wat moeizaam omdat hij alleen Arabisch en Frans spreekt en daar zijn we niet zo goed in. Maar Marjolein speelt gelukkig voor tolk. We genieten van het eten en elkaars gezelschap. Marjolein zal de dag dat we vertrekken nog even langskomen om echt afscheid te nemen.
Kit
Die is echt helemaal gewend aan de omgeving. Hij springt elke dag een paar keer op de hoofdsteiger en jaagt op de meeuwen die te dichtbij komen. Af en toe verstopt hij zich op een andere boot, maar vaak genoeg komt hij na een poosje gewoon weer terug aan boord. Hij maakt ook nog even kennis met een grote Husky hond, dat bevalt hem minder goed en binnen "No time" is hij terug op de boot.

Andere zeilers
Er komt een boot binnen met een Nederlandse vlag, waarop ik de zeilers enthousiast begroet met “Welkom in Marokko”. Vervolgens wordt ik wat dom aangekeken en krijg in het zeer gebroken Engels antwoord dat zij Frans zijn en de boot in Nederland hebben gekocht. Dit overkomt me zelfs nog een keer! Blijkbaar is de Nederlandse markt gunstiger dan de Franse om boten te kopen. Het blijft een moeizaam volkje die Fransen!
We nemen afscheid van onze Zwitserse zeilers Anton en Sylvia, waar we zeker ook contact mee zullen houden.
 
Taxi’s
We gaan nog een aantal keren met een taxi naar de supermarkt en merken de laatste tijd dat de chauffeurs ons proberen op te lichten. De rit kost gemiddeld tussen de 12 en 15 DH (€ 1,20 - € 1,50), maar de allerslechste taxichauffeur vraagt er zelfs 50 DH voor. Daar stappen we dus niet bij in. Ze proberen het omdat er zoveel toeristen in Agadir zijn die er wel intrappen. Maar wij zijn na zolang in Marokko aardig door de wol geverfd, dat we wel weten hoe we ze moeten aanpakken.
 
Ontspannen
In de laatste week ga ik naar “Natea les Massages D’Agadir” (www.Natea.info) toe en laat me lekker verwennen met een Hammam en een Hotstone massage. Fred houdt hier helemaal niet van, dus ga ik er alleen heen. Ik word zelfs gratis opgehaald en weer terug gebracht door een taxi. Voor 600 DH geniet ik twee uur lang van een Hammam en massage. Gescrubd (ontdaan van mijn vieze oude huidje), ingesmeerd, afgespoeld en gemasseerd kom ik helemaal ontspannen bij de boot terug. Natuurlijk zal ik wel een reactie krijgen op deze behandeling, maar dat is het me zeker waard geweest. Een echte aanrader!
 
Tijd op verder te gaan
De laatste dagen is er weer erg veel wind, waardoor we een aantal dagen moeten wachten totdat het weer zover verbeterd is om te kunnen vertrekken. We verlaten dan Marokko om richting de Canarische eilanden te gaan en Lanzarote zal onze eerste bestemming worden.
----------
 
     << Terug >>