| | Achterland verkennen
We huren weer een auto om nog iets meer van Marokko te kunnen verkennen. Dit maal heeft de man van Marjolein (Nederlandse Wereldvrouw die in Agadir woont) ons met het huren van een auto geholpen.
1e dag, 13-02-2017
Marjolein komt op maandag samen met de verhuurster naar de Marina toe alwaar we alle papierwerk in orde maken. Het is witte Dacia Logan en we zijn benieuwd hoe deze er uit ziet na onze rondritjes! We nemen afscheid van Marjolein want zij gaat voor 2 weken naar Nederland voor o.a. haar projecten (hier later meer over). De dame van het verhuurbedrijf brengen we weer thuis en kunnen meteen zien hoe de auto werkt. Voor de rest van de dag gebruiken we de auto voornamelijk om naar de supermarkt te gaan en zware boodschappen in te slaan. Verder kopen we een Marokkaanse gasfles in één van de wat armere buurten van Agadir en vullen twee jerrycans met diesel bij de benzinepomp. Dat scheelt toch weer een hoop sjouwwerk. In de avond hevelt Fred de grote fles over in de kleinere gasflessen. De jerrycans worden in de dieseltank geleegd en gaan morgen weer mee. S ’avonds gaan we naar Nick en Anne toe om afscheid te nemen, want zij vertrekken de volgende dag naar Tenerife.
2e dag, 14-02-2017
Rondrit: Agadir - Tiznit - National Parc Souss – Agadir (ongeveer 210 km)
Tiznit of Tiznet is een stad in de zuidelijke Marokkaanse regio Sousse-Massa en ligt ongeveer 100 km ten zuiden van Agadir in het westelijk gedeelte van het Anti-Atlas gebied. De stad wordt ook wel de “zilverstad” genoemd omdat Joodse zilversmeden zich in deze stad vestigden. De stad is bekend geworden door de ambachtelijke sieradenmakers en zilverwerk: sieraden, dolken en sabels. De oude binnenstad van Tiznit wordt omgeven door een 5 km lange, okerkleurige lemen muur met zes poorten en sterke vestingwerken. Hoofdpoort is de Bab Ait Djerrar. Daarachter ligt de door arcaden omgeven Place el Mechouar, het centrale plein van de stad met een busstation, eenvoudige hotels, cafés en restaurants. Rond het plein liggen grote soeks, met een wirwar van straatjes. De soeks van de wapensmeden en de sieradenmakers waren lange tijd in het hele land beroemd. Rechts van het plein verrijst de grote moskee met een minaret.
Van Agadir rijden we via de N1 naar Tiznet, een zeer goed geasfalteerde weg en daardoor kunnen we lekker doorrijden. Onderweg komen we langs de vele buitenwijken van Agadir en zien weer overal de half afgebouwde in zeer slechte staat verkerende flatgebouwen. Het land is hier vrij vlak en redelijk kaal. Heel in de verte zie je de hoge bergen. Af en toe zie je een aantal Arganbomen en rijen met stekelige struikjes die de schapen tegen zouden moeten houden. We zien driewielkarretjes rijden, de zogenaamde “Docker” motors met een laadbak, volgeladen met de meest uiteenlopende goederen. Een grote kudde schapen met schaapsherder loopt naast de weg en probeert zijn schapen van de weg af te houden. Toch wel wat anders dan in Nederland!
Dan naderen we de stad Tiznet en zien in de verte al de rode muren van de Medina. We parkeren de auto op het centrale plein en geven de parkeerwacht enkele DH. Dan duiken we de soek in op zoek naar de zilverwinkeltjes. Bij één er van zie ik een paar mooie oorbellen. De man vraagt er 350 DH voor en dat vinden we veel teveel. Na een beetje onderhandelen ben ik even later in het bezit van een stel mooie zilveren oorbellen voor maar 180 DH. We komen ook nog een piep klein wol winkeltje tegen en koop toch maar weer een paar bolletjes haak wol. Je kunt er tenslotte nooit genoeg van hebben!
Ook deze stad is erg gericht op toeristen en we horen frequent “kijken, kijken niet kopen”. Daar word ik echt niet goed van en krijg meteen de neiging om verder niets meer te kopen. We wandelen nog een beetje door de straatjes om elkaar vervolgens aan te kijken, we hebben het wel een beetje gehad met de soeks!
We verlaten de stad en rijden weer over de N1 richting het Nationaal Park Souss-Massa.
Dit gebied strekt zich uit over een 40 kilometer brede strook van Agadir langs de kust uit naar Tiznit. Het is ongeveer 33.800 hectare groot en in 1991 opgericht. In het park bevinden zich de reservaten Rokein en Arrouis, en zijn extra beschermde gebieden. Dit gebied omvat zeven traditionele Berber dorpen. Het is bekend over de hele wereld vanwege bijzondere ornithologische soorten, waaronder de beroemde kale ibis (die alleen hier aanwezig is) en diverse andere bijzondere soorten vogels. De flora varieert afhankelijk van de hoeveelheid water aanwezig: van woestijnachtige en rotsachtige gebieden, met verschillende vegetatie van euphorbia en eucalyptusbomen, palmbomen langs de rivier. Ook aan de kust is het Park is zeer divers, eindeloze zandstranden, kliffen, grotten en zandstranden. https://visitnationalparksoussmassa.jimdo.com/
We hebben onvoldoende tijd om een wandeling met een gids te maken, maar willen toch een indruk krijgen van dit natuurgebied. Bij het woord: “Beschermd gebied” moet je je wel iets anders voorstellen dan in Europa. Hier kun je gewoon met je auto er dwars doorheen rijden. Bij de afslag naar Massa gaan we van de N1 af en rijden richting het dorpje Massa en volgen daarna de “Route SidiR’bat”. Een goed begaanbare tweebaansweg die zelfs voorzien is van straatverlichting (als deze tenminste werkt). We passeren donker rode huizen met muren er om heen en een hele grote kudde dromedarissen, maar we ervaren weinig van het zo beroemde natuurgebied.
We hebben honger gekregen en in “SidiR’bat” zien we een klein bordje met Auberge restaurant “La Dune”. De weg verandert langzaam van twee naar één baan, om uiteindelijk over te gaan in een zandweg. Fred heeft ineens twijfels of we wel verder moeten rijden, we hebben tenslotte géén terreinwagen, maar volgens onze GPS is dit de goede weg. We zien een ezeltje lekker rollebollen op zijn rug in het zand naast de weg. We zetten door en komen uit bij de Auberge, die ook een aantal Berber tenten heeft waar je kunt slapen. Het restaurant ligt boven op het duin met uitzicht over zee, heeft een prachtig aangelegde bloeiende tuin met een veranda waar we heel idyllische kunnen lunchen. Blijkbaar is het ook een goede plek om te surfen. We zijn de enige lunchgasten en worden zeer welkom geheten. We bestellen een kip Tajine, het duurt ongeveer 30 minuten om dat voor te bereiden, maar wachten op deze rustige plek is zeker geen straf! Terwijl we onze verse sinaasappelsap met citroen drinken, luisteren naar de fluitende vogels. Er komen nog meer gasten, een stel Duitsers op de fiets, waar we even later een praatje mee maken terwijl we wachten op ons eten. Volgens de man van het restaurant kunnen we straks gewoon deze weg blijven volgen en komen we van zelf uit in het volgende dorpje.
De zandweg, als je hier nog van een weg kunt spreken, lijkt meer op een duin waar ons al hobbelend doorheen worstelen. Grote kuilen en tegenliggers weten we gelukkig te ontwijken. We hebben wel een heel mooi uitzicht over de zee. Na een uurtje hobbelen, komen we uit op een “gewone” weg in het dorpje “Douira” en vervolgen de weg tussen de “kassen” (hier zijn kassen gemaakt van plastic i.p.v. glas zoals bij ons in het Westland van Nederland) door naar de N1. Het is nu nog 50 km rijden naar Agadir. Het is al met al weer een mooie rit geweest. We tanken de twee jerrycans nog even vol met diesel bij een pomp en dan zit deze dag er ook weer op.
3e dag, 15-02-2017
Rondrit:
Aouris - Paradise Valley - Immouzer Ida Ou Tanane –Tiqqi - Bigoudine -Barage Abdelmoumen - Wintimdouine – Amskroud – Azararag – Agadir (ongeveer 210 km)
We gaan vroeg op weg en nemen de hoofdweg N1 langs de kust tot je de rotonde bereikt, neem 1e afslag naar de P1001. Het heuvelachtige landschap is in het begin wat kaal met Argonbomen, waar het meteen wemelt van de geiten. Stalletjes aan de kant van de weg die Argonolie, fossielen en keramiek verkopen. We twijfelen wel een beetje aan de originaliteit van deze fossielen. We passeren een man op een ezeltje die druk aan het bellen is met zijn mobiel! Want ja, iedereen in Marokko heeft tegenwoordig een mobiel! De bergen in de verte worden groener, maar langs de weg wordt het rotsachtiger. De weg slingert door een kloof langs de rivier met een oase aan grote palmbomen. We zijn op weg naar het bekende ”Paradise Valley”.
De weg is nu meer een éénbaansweg geworden met grote gaten in het asfalt. Het wordt steeds smaller en grote delen asfalt zijn afgebrokkeld. Op een gegeven moment stap ik maar even uit en kijk of we er überhaupt wel langs kunnen zonder dat we in de rivier belanden. Er komt ook nog een tegenligger aan, Fred moet zelfs een stukje achteruit rijden. Dat is hoopvol, dan zal de weg verder wel begaanbaar zijn. Dan gaat de weg over in zand en rotspartijen en komen er nog meer tegenliggers aan, dat is even goed opletten! Op de rotsen verschijnen allerlei bordjes met Auberge, restaurants etc. We komen in de buurt! De weg wordt weer wat normaler en kronkelt door langs de rivier. Het is hier werkelijk prachtig! Na een poosje zien we aan de andere kant van de rivier een geel bordje “Café Vallee du Paradis” onder een afdakje van takken naast een lemen hutje. De man snelt meteen zijn hutje uit en zet net een paar plastic stoeltjes neer als we langsrijden. Stoppen op deze smalle weg? Hoe komen we aan de overkant? Jammer voor de man, maar nee dat gaan we niet doen.
Ik maak veel foto’s van deze mooie omgeving en ondanks de slechte weg hadden we dit niet willen missen. De bergen worden hoger en groener en de weg slingert van boven naar beneden tussen de dalen door.
Onze volgende bestemming zijn de watervallen (Cascade) van ”Immouzer Ida Ou Tanane”.
Het is tijd om ergens koffie te gaan drinken en we stoppen bij Café restaurant “La Belle Vue”, waar we boven op het terras een werkelijk prachtig uitzicht hebben over de vallei. Behalve de fluitende vogels op de achtergrond is het hier zo rustig! We worden bediend door een hele aardige oudere man die ons verteld dat we hier zelfs kunnen overnachten (zie filmpje). Je zou het bijna doen!
We rijden verder tot een splitsing van wegen waar we even linksaf (P1001, blijven volgen) gaan om de watervallen te bekijken en daarna rechts af zullen slaan om onze weg te vervolgen. Langs de weg naar Immouzer, komen we al allerlei kleinere watervallen tegen. In het stadje volgen we de bordjes naar een parkeerplaats waar al een mannetje staat te wachten om ons de weg te wijzen. Niet nodig zeggen we, we vinden het wel, want je hoeft alleen maar op het geluid af te gaan. We lopen af en toe gebukt onder de Argonbomen door, springen over beekjes en komen we even later bij de waterval. Mooi, maar niet echt super bijzonder.
Tijdens de terugweg naar de splitsing rijden we achter een stel vrachtwagens, welke omgebouwd zijn tot “camper”. De weg is erg smal en inhalen kun je hier haast niet. Bij de splitsing aangekomen blijven we de P 1001 volgen. In de verte verschijnen de eerste bergen met permanente sneeuw, werkelijk adembenemend mooi! We komen langs de plaats Tiqqi, waar de struiken gele brem volledig in bloei staan. In de plaats Bigoudine lunchen we bij een plaatselijk restaurantje (uiteraard een Tajine) en hebben zicht op de kleine vrachtwagen die koeien vervoerd. Hier in Marokko kan de Partij voor de Dieren zijn hart ophalen! Daarna nemen dan de N8 die langs de ”Barage Abdelmoumen” loopt. We hebben vanuit de auto een mooi zicht om dit stuwmeer, die een vieze rood/bruine kleur heeft, zoals de kleur van de grond hier. De heuvels worden weer kaler en steeds vlakker. We passeren een vrachtwagen waarin men koeien vervoerd. Ik blijf het een naar gezicht vinden zoals zij met de dieren omgaan. Na 20 km nemen we de afslag naar de P1004, waar we 17 km over een smal slingerend weggetje richting de “Grotten van Win Timdouine” rijden. Nergens een bordje te bekennen en wanneer we er zijn volgens de GPS is de weg verder afgesloten. We kunnen dus niet in of bij de grotten komen, maar het uitzicht is weer heel bijzonder! We moeten nu alleen de 17 km weer terug rijden naar de N8. De kleur van de grond veranderd langzaam in een rode kleur, heuvels worden minder. Via Amskroud rijden we terug richting Agadir. Wederom tanken we onze jerrycans weer even vol en rijden dan naar de Marina. Het was een lange dag, maar zeker weer de moeite waard!
4e en 5e dag, 16-02-2017 en 17-02-2017
Rondrit:
Agadir - Marrakesh (255 km en 3 uur)
Marrakesh - Tisselday (150 km en (3 uur) overnachting
Tisselday – Taznakht - Taroudant - Agadir (370 km en 5 en 1/2 uur)
Omdat we Kit niet langer dan één nacht alleen willen laten hebben we een strak schema. De eerste dag naar Marrakech daarna nog een stuk rijden tot waarschijnlijk Tisselday om te overnachten. De volgende dag hebben we ook een forse rit voor de boeg en want er is nog genoeg te zien onderweg.
Marrakech
Is één van de vier Koningssteden van Marokko en heeft meer dan een miljoen inwoners. Het is grote moderne stad met natuurlijk ook zijn oude kern. Wanneer je wat meer tijd hebt om de stad te bezoeken, dan is er genoeg te zien, zoals: Het ”Palais Bahia”, Koutoubia moskee en minaret, Jardin Majorelle, Museum van Islamitische Kunst, MenaraTombes van de Saädieden en Museum Dar si Saïd. Het heeft de oudste oude stad (Medina) van Marokko en deze historische kern is door UNESCO in 1985 tot Werelderfgoed verklaard. Het is omringd door de hoge rode stadsmuren en je vindt er een wirwar van smalle straatjes, pleintjes en leuke winkeltjes. In de medina bevindt zich het centrale plein “Djemaa el Fna” (hier vonden vroeger executies plaatsvonden, vandaar de naam: “Plein des Doods”). Nu vindt je er tientallen stalletjes waar je kunt eten en drinken, er zijn slangenbezweerders, aapjes, tandentrekkers, acrobaten en muzikanten. Wat zeker de moeite waard is om te bekijken is de bekende “Ben Youssef Madrassa" (Koranschool), een uniek voorbeeld van Islamitische architectuur. De naam Ben Joesoef is afgeleid van de Almoravidische sultan Ali Ben Yoessef, die regeerde van 1106 tot 1142. Het gebouw is rond 1570 gebouwd en in 1950 gerestaureerd. De studenten waren gehuisvest in 130 cellen die gelegen zijn rond een binnenplaats die rijkelijk versierd is met cederhout, marmer, kleurig tegelwerk en gipsen ornamenten. De school ontwikkelde zich tot één van de belangrijkste Koranscholen in de islamitische wereld en met 900 studenten tot de grootste in Afrika.
We vertrekken zo vroeg mogelijk want we hebben een aardige rit voor de boeg. Het beloofd een mooie warme dag te worden! We nemen de A7, een tolweg en zeer goede weg. In het begin rijden we door kale grijze heuvels met in de verte weer de hoge bergen met de eeuwige sneeuw. We gaan zelfs door een tunnel heen! Nu moet je je daar niet erg veel bij voorstellen het is geen tunnel zoals in Frankrijk of Zwitserland, want 5 minuten later zijn we er alweer doorheen. Het landschap wordt wat vlakker met natuurlijk overal Argonbomen. We passeren diverse dorpjes met hele grote kraampjes met keramiek. Normaal gesproken loopt en rijdt hier van alles op de weg, ezels, karretjes, fietsers, schapen etc. Dan zien we ineens een heel groot bord: Piste Cyclable! Een echt fietspad, hoe is het mogelijk! Maar wat rijdt hier? Een ezel met een kar vol takken. De brommers rijden gewoon op de middenstreep!
Dan naderen we de stad Marrakech, een grote modern stad met brede straten. We halen een zeer toeristische open rijtuig met twee paarden in en rijden langs de rode muren van het mooie paleis Bahia. De perkjes met grote palmbomen en struiken worden hier heel goed bijgehouden, ziet er allemaal heel netjes uit. Onze tijd is beperkt, vandaar dat we direct naar de oude stad toerijden. We hebben een parking gevonden naast één van de ingangen van de oude Medina. We moeten onze auto recht voor een andere auto parkeren, heel apart. Maar dan vraagt de parkeerwacht aan Fred om de autosleutels. We laten zeker geen autosleutel achter om een vreemde in onze huurauto te laten rijden! Dus zetten we de auto ergens anders neer.
We wandelen de Medina in richting het centrale plein, het is een drukte van belang met natuurlijk weer de bekende stalletjes: kruiden, lappen, schoenen etc. We vangen een glimp op van de slangenbezweerders en mannen met aapjes die je kunt fotograferen. Nee, daar maak ik geen foto van! Ik vind het een vorm van dierenuitbuiting en mishandeling. Ze worden ze hier nu niet echt goed behandeld. Hier werk ik niet aan mee! In een klein steegje zien we een soort van “Hall of Fame”, maar wel toeristisch. (zie foto). Er zijn stalletjes waar handgeschilderde houten reclame bordjes verkocht worden, beelden van Zuid-Afrikaanse hoofden die versierd zijn met kleine kraaltjes, tegelverkopers, oude fototoestellen en heel veel toeristische souvenirs.
Het is nu al behoorlijk warm geworden en op een klein pleintje nemen we wat te drinken. We hebben uitzicht op een tapijtenhandelaar en vragen later wat een klein kleedje kost. Het is ongeveer 900 DH en at vinden we veel te duur. We wandelen door de straatjes naar de “Ben Youssef Madrassa", waar de toegangsprijs 20 DH per persoon (€ 2,00) is. We bekijken de prachtig versierde binnenplaats, zeer indrukwekkend en wat een serene rust heerst hier. Een welkome afwisseling is van de geluiden in de soek. Door de gangen lopend nemen we een kijkje in een aantal van de 130 cellen waar de studenten hebben vertoefd. Wel jammer dat het zo slecht onderhouden wordt, met uitzondering van de binnenplaats, ziet de rest er toch wat minder uit. Maar toch zeker de moeite waard om gezien te hebben!
Wat ons zeer bevreemd is dat deze medina door UNESCO tot Werelderfgoed verklaard is. Het is een toeristische plek waar handelaren je voortdurend aan je jasje trekken om iets te verkopen. Brommertje banen zich een weg door de veel te nauwe straatjes en laten een vreselijke vieze walm van uitlaatgassen achter. Nee, aangenaam wandelen is het niet! Geef ons maar de minder toeristische steden of dorpen! We lunchen nog even op het grote plein alvorens we de stad weer verlaten. Omdat het erg warm is trekken we maar gauw een korte broek aan.
Het plan is om zover mogelijk te rijden en dan een plek op te zoeken waar we kunnen overnachten. Van te voren hebben we een aantal opties voor overnachtingen op een rijtje gezet. We zien wel hoever we komen!
We volgen de N9 richting Tisselday, dat is ongeveer 150 km. En 3 uur verder. In ieder geval willen we een slaapplek hebben voordat het donker is. Het is een redelijk weg en in het begin kunnen we aardig de sokken er in zetten. Bij het begin van een stad of dorp worden hier vaak een soort van torens geplaatst met de naam en een welkomstgroet erop. We rijden dwars door het Atlas gebergte en het landschap is weer indrukwekkend. Zo afwisselend elke keer, dat het ons blijft verbazen. Naarmate we verder komen, neemt de kwaliteit van de weg af en moeten we gaten en ontwijken. Inhalen wordt ook steeds lastiger en zelfs met tegenliggers moet je uitkijken. We slingeren zo tussen de rotswanden door en zien dat er druk aan de weg gewerkt wordt om deze te verbeteren. Niet geheel overbodig, want links en rechts liggen de grote rotsblokken gewoon op de weg. We komen diverse aardverschuivingen tegen en op een gegeven moment mogen we even niet verder omdat er zich net een verschuiving heeft plaatsgevonden. Opletten met inhalen van auto’s en zelfs met de tegenliggers. We komen steeds hoger in de bergen en zien de sneeuw dichterbij komen. Daar zitten we dan in onze korte broek in de auto! Helaas (of gelukkig, want het is aardig koud geworden) hebben we niet de mogelijkheid om ergens bij de sneeuw te komen. Maar het blijft wel bijzonder!
De weg wordt langzamer hand weer een stuk beter. Het wordt snel donker en we zijn nu vlakbij Tisselday, een echt Berber dorp. Hier moet een “Maison d'hotes Irocha”, https://www.irocha.com/en/, zijn waar we wellicht kunnen overnachten. We gaan er op de bonnefooi heen! Via een smal rotsachtig, stijl omhoog lopend weggetje komend we uit bij een, in rode steen opgetrokken complex. Door de openstaande voordeur lopen we via een binnenplaats naar binnen naar een balie toe. Na op een bel gedrukt te hebben verschijnt er een uiterst vriendelijke man, Achmed de eigenaar, die ons vertelt dat we hier natuurlijk kunnen overnachten. Hij laat ons twee verschillende kamers zien en we kiezen de kleine kamer met wc douche. Voor 2 personen, inclusief diner en ontbijt, kost dit 800 DH (€ 80,00). Het hele complex ademt een enorme gastvrijheid uit. Er is een zwembad en een groot overdekt terras waar je bij mooi weer buiten kunt eten en een prachtig uitzicht over de vallei waar de bomen in bloei staan. Het is werkelijk een plaatje! De kamer heeft een Berbers sfeer met moderne faciliteiten, zoals een airco met verwarming. Lekker warm, zeker nu we nog een korte broek aan hebben. Nadat we ons hebben om gekleed gaan we naar de gezamenlijke ruimte alwaar de open haard al lekker brandt. Er zijn ook nog enkele andere gasten. Bij de open haard drinken we een aperitief en lezen een beetje. Fred valt even later bijna op de bank in slaap. Om 20:00 uur krijgen we een overheerlijke 3-gangen diner voorgezet door Khalid (gemaakt door zijn vrouw). Met een lekker fles wijn erbij is onze dag helemaal goed! Dit is echt genieten in een bijzondere omgeving.
De volgende ochtend, na een goede nachtrust in de comfortabele bedden, krijgen we een zeer uitgebreid ontbijt in de serre. We raken aan de praat met de eigenaar die verteld dat hij geboren en getogen is in dit Berberdorp. We complimenteren hem met de sfeer die hier heerst. In 2008 is hij met 4 kamers begonnen en nu uitgebreid tot het huidige formaat. Wij vertellen dat we met onze zeilboot de wereld rond zeilen en dat vindt hij wel heel bijzonder. Na het ontbijt nemen we nog even afscheid van Khalid en zijn vrouw en wensen Ahmed verder veel succes.
Kortom een indrukwekkende omgeving en een perfecte plek om even tot rust te komen.
We verlaten de bergen en rijden via de N9 tot Amerzgane, nemen dan de P1505 en rijden door totdat deze samenkomt met de N10. Deze weg vervolgen we richting Taznakht. Het landschap wordt weer wat vlakker en bestaat uit kale rode heuvels die later veranderen in een soort maan landschap! De ideale omgeving om dat soort films op te nemen!
Taznakht staat bekend om zijn Berber tapijten. Omdat we toch heel graag een klein kleedje willen kopen nemen we in deze stad even een kijkje. Eerst probeer ik nog even geld te pinnen en na een aantal pogingen bij één bank komt er geen geld uit. Ik loop het kantoor binnen en de man achter de balie zegt dat het niet werkt (achteraf blijkt het wel afgeschreven te zijn)! Bij een andere pin automaat lukt het wel. Bij één van de vele zaken gaan we naar binnen en daar laat de man ons diverse tapijtjes zien. De handelaar verteld dat de vrouwen een (voor ons) volle werkweek nodig hebben om een kleed te weven. Zij zijn lid van een grote Coöperatie die deze kleden verkoopt. Na wat heen en weer onderhandelen hebben we een mooi (door Berbers) handgeweven tapijtje. De man schrijft ook nog even naam van de familie die het gemaakt heeft op de bon. Een mooi en praktisch souvenir van Marokko!
Wanneer we dorpjes naderen zien we vaak tientallen schoolkinderen langs de weg lopen richting huis. Arme kinderen hebben geen geld om de schoolbus te betalen en moeten of lopen naar huis of het hebben van een lift. Sommige kinderen wonen erg afgelegen en moeten soms wel 15 km heen en terug van huis naar school. Wanneer ik 3 jongens met een rugzak op langs de kant zie staan met hun duim omhoog, zeg ik tegen Fred: “Kom laten we ze maar meenemen”. De drie jongens kunnen een beetje Engels en zijn heel blij dat ze mee kunnen rijden en vragen zelfs in hun beste Engels of ik Facebook heb! Maar daar beginnen we niet aan. Na ze afgezet te hebben nemen we nog tweemaal kinderen mee en allemaal zijn ze heel blij en dankbaar voor de lift. Het verbaasd ons wel hoe gemakkelijk deze kinderen (denk dat de jongste net 10 jaar was) zo gemakkelijk bij een vreemde in de auto stappen. Misschien omdat we buitenlanders, wie zal het zeggen. Ook weer een groot verschil met Nederland. In ieder geval hebben 7 kinderen niet zover hoeven te lopen die dag! Wie goed doet, goed ontmoet!
Voor de plaats Aoulouz slaan we af naar P1706 en rijden aan de linkerkant van de rivier. De plaats Tiout stond ook nog op ons lijstje, maar daarvoor moeten we een heel eind omrijden. Deze plaats staat bekend om het feit dat de geiten gewoon in de Argonbomen klimmen omdat ze gek zijn op de vruchten, Dat moet ik zien! Maar we hoeven daar niet voor naar Tiout, want onderweg komen we heel veel Argonbomen tegen en dan zie ik ineens een heleboel geiten rond lopen. En ja hoor, ik zie ook geiten in de bomen staan. Het is een heel grappig gezicht en uiteraard maak ik hier een paar foto’s van. Zo, dat scheelt toch weer enkele km omrijden!
Deze weg is weer wat slechter, wat aangegeven wordt met opgestapelde stenen naast de weg. Lijken wel ZEN torentjes. Dan roep ik ineens tegen Fred: “Stoppen! Er loopt iets op de weg.” Ik spring de auto uit loop naar het midden van de weg en pak een grote landschildpad op. Deze heeft duidelijk een doodswens om de weg over te steken! Ik zet hem/haar een einde verder in de berm. Alweer een beest gered van de dood! Onderweg lunchen we in een plaatsje en daar verdraai ik mijn linker knie bij het afstappen van een te hoge stoep. Gelukkig hoeven we niet veel meer te lopen.
We rijden verder tot aan de plaats Freija en nemen de weg die over de rivier gaat de R109 richting Taroudant. Vanaf hier de P1708 en daarna de N8 naar Agadir. We vinden het welletjes en rijden het laatste stuk door zonder te stoppen. We rijden Agadir binnen en bij een rotonde rijdt een vrachtwagen met open bak voor ons volgeladen met vrouwen in hoofddoekjes. Ik maak een foto, waarop sommige naar ons zwaaien in het Engels: “I love You” roepen. Anderen maken een gebaar dat ze geld willen hebben. Ja. Doei! Lachend passeren we ze. Het blijft grappig.
6e en 7e dag, 18-02-2017 en 19-02-2017
De laatste twee dagen gebruiken we alleen de auto om nog boodschappen te doen en weer een keertje jerrycans te vullen met diesel. Verder doen we weinig, mede omdat ik mijn knie wil ontzien.
De auto halen we toch nog maar weer even door de Marokkaanse “wasstraat”. Arbeidsloon is lekker goedkoop, dus doen ze hier niet aan automaten. De auto wordt in 15 minuten van top tot teen schoon gemaakt voor maar 20 DH (€ 2,00). Het verhuurbedrijf haalt de auto weer keurig op bij de Marina.
We hebben deze week weer een heel ander gedeelte van Marokko gezien en ruim 1200 km gereden. Het zijn lange en vermoeiende dagen geweest met heel veel verschillende indrukken, maar zeer zeker de moeite waard!
---------- | |
Blogdetails
