| | Vrijdag 02-09-2016 t/m vrijdag 30-09-2016
Van Burgau naar Portimão is het slechts 13 mijl varen, dat wil zeggen ongeveer 2 1/2 uur op de motor. Het weer is prachtig, maar er staat een pittig windje wanneer we de haven binnen lopen en aan willen leggen bij de zogenaamde “meldsteiger”. Voor ons legt net een grote motorboot aan, met 6 man/vrouw en krijgen ze hulp van drie man havenpersoneel. Helaas voor ons hebben heren slechts oog voor de motorboot en kunnen wij het lekker zelf uitzoeken. Het blijft altijd een beetje lastig om met een harde wind die van de steiger af blaast aan te leggen, maar het lukt ons wel met zijn tweetjes! Van te voren hebben we email contact gehad met de Marina en laten weten wanneer we aan zouden komen. We blijven een weekje liggen in deze haven om een aantal pakjes te kunnen ontvangen en omdat Fred jarig is. De rest van de tijd liggen we voor anker in de baai met gemiddeld nog ongeveer 20 boten. Omdat de havenprijzen per 1 oktober halveren, vertrekken we vrijdag 30 september richting de haven van Lagos.
De haven, de stad en het vervoer
Deze is gesitueerd vlakbij het moderne “Praia de Rocha”, waar vele hotels, appartementen en het uitgaansleven is. Het havenpersoneel is, laten we zeggen “gepast vriendelijk”, want ze lopen niet harder voor je dan nodig is. Het is een hele dure haven en we zijn blij dat we hier maar één week vertoeven. De afstand naar de het havenkantoor is sneller te doen met de dinghy, dan lopend via de steiger. De faciliteiten zijn redelijk, er zijn bijvoorbeeld veel wasmachines, maar er werkt slechts één droger en het ziet er naar uit dat dit al heel lang het geval is. De douches zijn in ieder geval redelijk en omdat we toch de code van de steiger en de faciliteiten weten, gaan we ook een paar keer douchen wanneer we voor anker liggen. Er is geen grote supermarkt op loopafstand, daarvoor moet je Portimão zelf zijn. Een aantal keer nemen we heen de bus en terug de taxi. Vanaf onze anker plaats in de baai gaan we met de dinghy naar de stad toe. De oude stad ligt aan de brede monding van de rivier de Arade, die uitkomt in de Atlantische Oceaan, tegenover het vissersdorpje Ferragudo, en biedt toegang tot het mooiste zeilgebied van Europa. Altijd wind, beschut tegen de oceaandeining, niet te heet in de zomer en mild in de winter wat wil een mens nog meer! Een aantal keren gaan we naar de stad en wandelen een beetje rond, doen boodschapjes en gaan uit eten. We zijn ook naar het grote “Aqua-shoppingcenter” geweest, hier kocht ik een nieuwe mobiel omdat het geluid van mijn oude er ineens mee ophield. Ook verlengen we onze 2e sim kaartjes weer bij de firma NOS, aanbieding van € 20,00 voor 30 dagen onbeperkt internetten. Toen we voor anker lagen was ons verse voedsel op en moesten we, ondanks onze rugpijn, toch met de dinghy naar de stad toe. Wat een ramp! Probeer maar eens een dinghy in te klimmen wanneer je nauwelijks kunt staan of bukken! Na een hobbelig traject over de golven, leggen we de dinghy aan bij de kade en nemen vandaar een taxi naar de grote supermarkt. Hier slaan we behoorlijk wat in en nemen daarom ook weer de taxi terug naar de kade. De komende dagen is het voor ons beide verplicht rustig aan doen!
De 60e verjaardag van Fred
Omdat we nu niet in Nederland zijn, heb ik per email een oproep gedaan aan familie, vrienden en kennissen om Fred te verrassen met het sturen van “echte” verjaardagskaarten. Het is toch een bijzondere verjaardag, wanneer je 60 jaar wordt en die wil ik niet helemaal ongemerkt voorbij laten gaan. Alles is door Ingrid, zus van Fred, verzameld en werd in één keer naar ons toe gestuurd.
Op de dag van Freds verjaardag heb ik de boot versierd met aan de buitenkant enkele Nederlandse vlaggetjes lijn, A-4 tjes met foto van Fred met 60 jaar en slingers in de kuip. Hij zou het weten, dat hij 60 jaar wordt! In de kuip lagen zijn cadeautjes al klaar en had ik een uitgebreid ontbijtje gemaakt met o.a. mini hagelslagjes uit Nederland. De doos was keurig op tijd en Fred was echt blij verrast, leuke kaarten, cadeautjes en lekkere dingetjes. Dank aan iedereen die hier een bijdrage aan geleverd heeft en aan Ingrid voor het regelen!
Uit eten
Dit onderwerp houden we deze keer maar kort, want iedereen denkt onderhand dat we ons alleen maar te goed doen aan eten en drinken! Maar ik wil wel even iets vertellen over de traditionele “pastel (of pastéis) de nata”. Dat zijn heerlijke kleine taartjes van bladerdeeg of gewoon deeg gevuld met custard en zijn ze geflambeerd met kaneel en rietsuiker. Traditiegetrouw worden de, ook wel “pastéis de Belém” genoemd en worden bij voorkeur warm gegeten. Het is te vergelijken met crème brulée of creme Catalana. Heerlijk, wij kunnen deze lekkernij niet weerstaan!
Het weer
Bijna alle dagen warm weer, met uitzondering van de dag dat we de stad in gingen, toen hebben we een beetje miezer gehad en was het minder warm. Soms wat bewolking, beetje meer wind, maar daar klagen we zeker niet over.
Bootdingetjes
Wat moet er allemaal gerepareerd of vervangen worden?
- Stuurautomaat, oude laten we repareren en nieuwe aanschaffen;
- Ankerketting, vervangen voor 100 meter Aqua 4 ketting;
- Anker, vervangen voor een ROCNA anker 33 kg;
- Blok neerhaler vervangen;
- Aluminiumplaat windvaan vervangen, was gebroken.
Wat voor klusjes hebben we gedaan:
Twee van de vier houten handgrepen, die we in Porto hadden laten maken, op het dek gemonteerd.
Met de naaimachine een zonnedoek gemaakt om deze boven de ingang tussen de buiskap en bimini te kunnen bevestigen tegen de zon, wind en regen.
Voor de stuurautomaat is Joop Wilms van http://www.aqua-electronics.nl/ aan boord gekomen, die al jaren in Portugal woont. In tegenstelling tot de dealer die we in Lissabon spraken en die ons een geheel nieuw systeem wilde aansmeren van ongeveer € 3000,00, denkt Joop de oude te kunnen repareren. De gerepareerde kunnen we dan als reserve gebruiken. Verder hebben we nu slecht één onderdeel nodig volgens Joop, dat is een lineaire drive. Dit alles zal ons zeker niet zoveel gaan kosten als wanneer we alles zouden vervangen.
Verder zijn we op zoek geweest naar een nieuw anker en een nieuwe langere ketting van 100 meter i.p.v. de oude die nu 70 meter is. Bij de watersportzaak Bluewater informatie gevraagd naar ROCNA anker, ketting en aanpassing boegbescherming. Maar dit ging allemaal zo moeizaam en bovendien waren ze behoorlijk duur, zodat we maar naar alternatieven hebben gezocht. Ook kon niemand het onderdeel (van aluminium) van onze windvaan vervangen. Blijkbaar is rvs en aluminium moeilijk te krijgen en erg duur. We zijn een illusie armer dat onderdelen in Portugal goedkoper zouden zijn, maar het arbeidsloon is ongeveer de helft van wat het in Nederland is.
Uiteindelijk bleek dat het goedkoper was om het ROCNA anker bij Saver Boats Holland te bestellen en hier naar toe te zenden. De ankerketting, die ROCNA aanbeveelt, de zogenaamde AQUA 4, hebben we besteld bij Quantus, in Italia en ook deze was aanzienlijk goedkoper! Omdat we de boeg extra willen beschermen en tot nu toe niet iemand hebben kunnen vinden om hiervoor een plaat te maken, hebben we in Nederland bij de Nauticashop een zogenaamde “Fenderflex” gekocht. Voorlopig is de boeg dan goed beschermd totdat we een andere oplossing gevonden hebben. Verder bestelden we nog: harpjes, Racor dieselfilters, stabilisators voor de buitenboordmotor, dubbelblok voor neerhaler en ankerkettinghaak (de zogenaamde: duivelsklauw). De aluminium strips voor de windvaan bestellen we bij Aluminium op Maat ook in Nederland. Dit alles wordt bezorgd in de volgende haven waar we naar toe gaan, namelijk Lagos.
Overige
Er heersten een aantal bosbranden in de Algarve en wij krijgen hier zeker een deel van mee. We zien in de nacht de heuvel achter de stad Portimão in de brand staan en langzaam steeds groter worden. Het is een spectaculair gezicht dat zeker, maar wel in triest als je later verneemt hoeveel dieren zijn om gekomen en mensen hen huizen zijn kwijt geraakt. We vernemen ook dat het aangestoken is door iemand die dit al vaker had gedaan. Dagen woede de brand en op een gegeven moment ziet de lucht zwart alsof er een enorme onweersbui aan komt. Zwart van de rook en as, welke niet veel later een aantal dagen lang op de boten in de haven neerdaalt. Bijna elke dag spoelen we grijze vette de as van de boot. Het blijft een aantal dagen gewoon donker overdag. Het toeristenseizoen is al duidelijk aan het afnemen. Terrasjes zitten minder vol, niet elke avond meer muziek te horen en steeds minder boten in de baai. Af en toe vaart er een ribbootje van de douane langs en controleert of er “vreemde snuiters” in de baai liggen. Ze komen niet aan boord voor een controle.
Omdat we mooi zicht hebben op de havenhoofden, kunnen we al het in- en uitgaand vaar verkeer zien, zo ook enorme cruiseschepen die binnenkomen en vertrekken. Het blijft altijd weer een spectaculair gezicht is. Met de dinghy gaan we naar het kleine strandje waar je alleen met een bootje kunt komen. Even lekker een beetje zwemmen om af te koelen.
Tijdens één van onze illegale ritjes met de dinghy naar de douches van de haven, varen we op de terug weg langs de grote DISCOVER catamaran, een boot die met toeristen rondvaart. De kapitein zwaait en wenkt ons dat we even langs moeten varen. Hij verteld dat hij die dag minder toeristen meegenomen had dan gepland en daardoor nogal wat broodjes over had. Of we belangstelling hadden voor een aantal broodjes gezond met vis? Natuurlijk, waarom niet? Nadat we hem hartelijk bedankt hebben vertrekken we met een aantal broodjes richting de baai. Dank aan de kapitein van de DISCOVER!
Ontmoetingen
Jantien en Marco “Anne-Mare”, die al jaren met hun boot aan een mooring liggen voor het dorpje Ferragudo. Wanneer we met de dinghy langsvaren maken een praatje en even later zitten we gezellig aan de wijn!
“De Windharp” met Mark Schaart en opstapper Robert Douglas, die tijdelijk mee vaart met Mark om een documentaire te maken. Onze FRITZ was helemaal op gewonden, want Dil Kroko vaart mee met Mark en FRITZ was meteen verliefd geworden toe hij de foto had gezien. Het klikte meteen tussen ie twee, maar helaas heeft FRITZ nu een dipje na het vertrek van de Windharp en Dil Kroko. De liefde doet rare dingen met onze mascotte. Mark kennen we al vanuit Nederland en volgen hem al vanaf zijn vertrek uit Nederland.
“White Pearl” met Jeroen en Karin, die we voor het eerst ontmoet hebben op een reünie en informatiedag van terugkerende vertrekkers. We volgen ook hun blog en dat is wederzijds. Ze komen gezellig even aan boord om iets te drinken. Waarschijnlijk zullen we hen in november in de buurt van Faro weer zien.
Verder ontmoeten we een leuk jong stel uit Duitsland die met een bootje uit 1962 de wereld rond gaan varen, dapper hoor!
In de baai, maar ook de haven, zie je veel Engelse, Zweedse en Noorse boten. Af en toe een Nederlandse en Franse boot. Engelse overwinteren hier vaak in de haven vanaf 1 oktober, want dan zakken de prijzen met 50%.
Kit:
Zijn nageltjes worden regelmatig geknipt, zodat onze nieuwe bekleding van de salonbank mooi blijft. Ook zijn vacht wordt geborsteld, want anders komt alles onder de haren en daarna afgespoeld met de buitendouche. Dit was niet echt wat hij zelf in gedachten had! Behalve dat hij elke dag zijn rondjes over het dek maakt, kijkt hij graag naar de vissen die rond de boot zwemmen. Springt door de openstaande luikjes en rent als een gek af en toe de hele boot door. We noemen dat het “gekken uurtje”, even wat energie kwijt raken! We hebben weinig spinnen en vliegen aan boord, dus Kit doet goed zijn best! Hij geniet van de laatste bakjes SHEBA, met dank aan Odette en Rob! Kit is niet wat je noemt een waak-kat! Hij is uitermate vriendelijk tegen iedereen die maar langs komt. Voor de rest?
Heel veel luieren, slapen en dromen. In de nacht ligt hij in de salon in zijn mandje, in het net boven ons voeteneind of gewoon op bed half over onze benen heen.
---------- | |
Blogdetails
