Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 25-08-2016    Cascais
 Woensdag 10-08 t/m dinsdag 16-08 en maandag 21-08 t/m donderdag 24-08-2016
Vandaag varen we van Leixoes naar Cascais, één van de plaatsen voor de grote stad Lissabon. Het is ongeveer 167 zeemijlen, dit betekent dat we een nachtje door moeten varen. Wanneer we vertrekken is het havenkantoor nog gesloten en zijn wij nog in het bezit van het pasje van de haven waarvoor we borg hebben betaald. Wachten is geen optie, dus schrijf ik in het Engels een briefje met het verzoek om de borg terug te storten op onze rekening, stop het pasje en brief in een envelop en deponeer deze in de brievenbus bij het havenkantoor. We verlaten de haven om 8:30 uur.
Omdat ons brood op is, bakken we maar weer eens een broodje met de broodmachine. De zee is kalm genoeg, we zeilen lekker met zo’n 5 knopen, er is voldoende stroom en we hebben alle tijd. We kunnen na een paar uurtjes genieten van een vers broodje! Halverwege de middag wordt de lucht steeds donkerder, maar het blijft gelukkig droog! We ontdekken dat de stuurautomaat het niet meer doet en daar balen we enorm van. Het is een stuk vermoeiender wanneer je de hele tijd zelf moet sturen, zeker in de nacht! Bovendien is het erg lastig wanneer je in je ééntje wacht draait en even benedendeks moet zijn. Het ziet er naar uit dat we op zoek moeten naar een monteur of in het ergste geval een andere stuurautomaat. We hebben altijd al geweten dat deze te licht voor onze boot was, maar tot nu toe deed hij zijn werk naar behoren. Maar goed voor alles is een oplossing, dus hier komen we ook wel weer uit. Na een toch wel vermoeiende nacht naderen we de baai van Cascais rond 15:30 uur, Portugese tijd, die we inmiddels zijn gaan hanteren (uurtje eerder dan in Nederland en dus langer licht).
 
De baai
De baai van Cascais wordt beschouwd als één van de beste zeilbestemmingen ter wereld, een waar paradijs voor de watersport liefhebbers. Je hebt een prachtig uitzicht op het fort, de stad en de stranden. Vele zeilers geven de voorkeur aan ankeren dan in de haven te vertoeven. Het is dan ook soms een drukte van belang in de baai, want naast de voor anker liggende zeilboten, motorboten, vissersboten, de kleine lesbootjes “piraatjes”, scheuren de jetski’s en surfers je voorbij. Het is trouwens geen straf om naar deze surfers te mogen kijken, prachtige door de zon gekleurde gespierde mannen die vele malen voorbij komen! Onze dinghy kunnen we aan een drijvende steiger leggen bij de vissers, aan de Westkant of aan de hoge kade aan de NoordWest kant van de baai, rechts van het strand. Op deze kade liggen de kreeften kooien hoog opgestapeld, FRITZ en GONNY zijn hier bovenop op de foto gezet.
 
De stad
Cascais is een charmant Portugees vissersdorp en ligt aan de monding van de rivier de Taag en de Atlantische Oceaan. De Cidadela de Cascais is het 15e-eeuwse fort, dat de westelijke kant van de rivier en de kleine vissershaven van Cascais bewaakte en uitsluitend gebouwd is voor de verdediging van Lissabon. De twee uitersten van de mensen die in de stad woonde gaf aanleiding tot de populaire bijnaam van "The Town of Kings en de Vissen". Ook is er een rechtstreekse trein verbinding met Lissabon, wat deze stad voor toeristen zeer aantrekkelijk maakt. Cascais heeft ook op architectuur gebied veel te bieden, met o.a. de beroemde miniatuur paleizen. Het oude stadscentrum heeft kleine kronkelende straatjes en zijn bestraat met kleine zwarte en witte “kinderhoofdjes” (vierkante stenen) in een golvend patroon. Wij werden hier een beetje zeeziek van toen we hier voor het eerst over heen liepen. In een klein parkje, met prachtige bloemen, zien we een ouderwetse draaimolen. In één van de vele straatjes komen we een boekhandel tegen waar mijn oudste zoon Steven helemaal lyrisch van zou worden. Hoge boekenkasten vol met antieke, oude en nieuwe boeken, waar werkelijk van alles te vinden is. Wanneer ik vraag of ze boeken over een specifiek onderwerp hebben, word ik meegenomen naar de kelder waar het helemaal een boeken paradijs is. Werkelijk duizenden boeken opgestapeld op de grond en in scheve kasten, een waar paradijs voor elke boekenwurm. Maar helaas veel in het Portugees.
Op straat zit een eenzame mimespeler zich te schminken en wanneer we even later langs hem lopen staat hij doodstil en zien we alleen zijn ogen even meedraaien. Wanneer Fred boodschappen doet, wacht ik in de schaduw op bankje van een pleintje en luister naar een bijzonder kleurrijke man die daar met zijn gitaar staat te zingen. Hij spreekt het publiek in diverse talen toe en speelt prachtige (bekende) nummers. Het publiek, de mensen op de terrasjes, zijn eerst nogal afwachtend maar na een poosje krijgt hij toch een enthousiast applaus. Wanneer Fred terug komt, bedank ik de man voor zijn prachtige muziek en geef hem een extraatje. Fred is in het gezelschap van een man die hij op de terugweg van de supermarkt tegen kwam en had herkent als een Nederlander vanwege een bekend blauwe tasje van de Firma Datema uit Amsterdam (nu Gorinchem). Dit moest wel een zeiler zijn! We spreken af dat hij later op de dag een borreltje komt drinken. Onze zwager Freek is een aantal jaren geleden in Cascais geweest en verteld dat we zeker een bezoekje moeten brengen aan de ijssalon “Santini”. Deze ijssalon wordt beschouwd als de beste in Portugal en natuurlijk kunnen we deze verleiding niet weerstaan, het moet toch zeker worden getest of ze wel de beste zijn!
We krijgen ook nog iets mee van het Festival do Mar in Cascais. Dit festival dat al meer dan vijftig jaar bestaat, heeft enerzijds een religieus en anderzijds een ludiek karakter. Hoogtepunt is de traditionele processie van Nossa Senhora dos Navegantes (Onze Lieve Vrouwe van de Zeevaarders) op zondag. De heilige wordt vanaf de Igreja Matriz door het dorp worden gedragen, terwijl op zee verschillende bootjes langs varen die met heiligenbeelden hun eigen processie varen. Rondom dit feest is er een scala van activiteiten, gastronomie, nijverheid en muziek. Zo is er is een enorme muziek koepel gebouwd, waar de dagen die volgen verschillende soorten muziek horen valt. We hoeven er niet eens heen, op de boot kunnen we alles goed volgen.
In de stad bevindt zich een heel groot winkelcentrum waar ook een kapper gevestigd is, die zonder afspraak werkt. Ik laat mijn, inmiddels lange, haren lekker even kort wieken. Na een uurtje wandel ik met een heerlijk kort geknipt koppie de zaak uit! Op 30 minuten lopen vanaf de plek waar we onze dinghy leggen, zien we een groot logo met een rode Olifant en groen puzzel stukje (van de puzzels), waardoor we eerst denken dat daar een speelgoedwarenhuis is. Maar dan blijkt het een super grote JUMBO supermarkt is, waar we alles kunnen krijgen wat we nodig hebben. Bovendien is het een verademing om een tijdje te vertoeven in een koele ruimte terwijl de buiten temperatuur de 30 graden ruim gepasseerd is!
 
Uit eten en drinken
Uiteraard zijn we ook op zoek gegaan naar een gezellige Ierse pub, waar altijd live muziek gespeeld wordt, en wij het altijd erg naar onze zin hebben. Ook deze keer vinden we een klein maar heel gezellige pub “Luains” (R. da Palmeira 4, 2750 Cascais), waar we in een hoekje zitten met uitzicht op het kleine podium. We ontmoeten een heel aardig Iers stel, Teresa en Dermot uit Dublin, waar we de avond mee doorbrengen en luisteren naar de muziek, elkaar levensverhalen vertellen en lekker drinken. Fred kan hier weer zijn favoriete Ierse koffie drinken. Er zijn voornamelijk Ieren en Engelsen in deze Pub te vinden, ook de eigenaar is beslist geen Portugees! Op een gegeven moment sluit zich een vrouw genaamd Yvonne, die zich met moeite staande kan houden omdat ze al iets teveel op heeft, zich bij ons aan. Ze komt uit Zuid-Afrika en woont nu al 20 jaar in Cascais. We vermaken ons prima en maken het zelfs zo laat dat de eigenaar van de pub de boel al aan het opruimen is wanneer wij, enigszins aangeschoten, de kroeg verlaten. In één van de dagen daarna gaan we weer terug en zien ook het Ierse stel weer. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en zo heb ik er weer een paar Facebook vrienden bij!
Wat het eten betreft in Portugal, gaat het er een klein beetje anders aan toe dan in Spanje. Waren we net gewend aan het krijgen van kleine tapas wanneer we iets te drinken bestellen, krijg je hier hooguit een schaaltje gemengde nootjes. Wanneer je uit eten gaat, wordt er voordat je het weet een schaaltje olijven, brood en diverse kaasjes op tafel gezet, waar je dan ook nog eens gewoon voor moet betalen! Persoonlijk vind ik deze methode nogal opdringerig, gelukkig hanteert niet elk restaurant deze methode. Als toerist laat je je de eerste keren geheel overrompelen, maar al gaande weg komen we er achter hoe het hier nu eigenlijk werkt. Je neemt plaats aan tafel, besteld wat te drinken en wanneer de ober allerlei dingen zomaar op tafel zet, geef je aan wat je wel of niet wilt hebben en de rest geef je terug aan de ober. We passen ons al aardig aan nu!
 
Het weer
De Portugese kust is dankzij het milde klimaat, de schitterende zon en de perfecte winden een waar paradijs om te zeilen. De Atlantische Oceaan is soms rustig, waardoor we genieten van een ontspannende zeiltocht. Wanneer je de kust nadert, overgang tussen de oceaangolven en de ondiepte langs de kust, ontstaat er een woelige zee, dit zorgt voor meer inspanning bij het zeilen. Van ver af zie je al de hoge opspattende golven tegen de rotsen, die prachtige foto’s oplevert. Tot nu toe hebben we te maken gehad met niet alleen een forse toename van wind wanneer we een rivier opvaren, maar ook weer aan het einde van de dag.
Op een dag is het zelfs 30 knopen (windkracht 8), wat best beangstigend is wanneer je met je boot voor anker ligt. Hierdoor gaan we maar niet naar de kant, omdat we zekerheid willen hebben dat we goed vast liggen. Na een aantal dagen voor anker gelegen te hebben, we dachten dat we nu wel goed vast lagen met onze constructie van 2 ankers, maar helaas niets blijkt minder waar. Langzaam drijven we richting de boot achter ons, tijd voor actie dus. Het is al na 22:00 uur en Fred gooit eerst maar eens meer ketting uit, maar helaas blijkt dit onvoldoende te werken. Dan maar opnieuw proberen te ankeren, wat echt niet mee valt in het donker en met deze hoeveelheid wind. We varen wat meer naar de kust/strand toe, wat verder van de andere boten af en laten de ankers opnieuw vallen. Ik ben er nog niet gerust op en blijf nog een poosje wakker, zittende in het donker in de kuip, wachten totdat ik zekerheid heb. Alle alarmen worden weer ingesteld en uiteindelijk kunnen we met een gerust hart gaan slapen.
 
Bootdingetjes
We bestellen bij een watersportzaak een nieuwe dop voor de buitenboord motor van de dinghy, die enkele dagen later binnenkomt. Helaas is er niemand te vinden die ons kan helpen om de stuurautomaat te maken. Na een mailtje gestuurd te hebben naar Raymarine in Nederland krijgen we een telefoonnummer van een Nederlandse dealer in Portugal. Wordt vervolgd!
 
Ontmoetingen met andere zeilers
Chiel, de Nederlander die Fred in de stad heeft ontmoet komt even een borreltje halen bij ons. Hij ligt met zijn (gigantische) catamaran “Skik” ook in de baai. Chiel nodigt ons weer uit voor de koffie en heeft wat lekkers gehaald in de stad. Vol bewondering over de ruimte die hij aan boord heeft, want het is echt een gigantische boot, kijken we rond. Hij is enkele jaren onderweg geweest samen met zijn vriendin Loeki, maar zij is nu afgestapt en hij vaart de boot alleen terug naar Nederland. Fred helpt hem even omhoog te hijsen, zodat hij de verstaging kan controleren en de aansluitingen aan de mast kan smeren. We wensen hem een behouden vaart.
We spreken even kort met een Nederlander van de “Luna”, die na een half jaar zeilen ook weer op de terugreis is naar Nederland.
De zeilboot “Freya” zien we een poging doen om te ankeren, maar er staat een te harde wind om hen anker goed te laten pakken en zij gaan voor één nachtje de haven binnen en gaan de volgende dag verder.
Verder liggen er nog andere Nederlandse boten, maar ook Engelse, Franse, Noren en zelfs een boot uit Nieuw Zeeland.
 
Overige
Voor Kit kopen we een nieuwe kattenbak, één die laag is en onder de salonbank past, zodat hij onderweg niet onder de bank uit hoeft.
Op een dag zien we enorme kwallen rondom de boot, we besluiten om maar even niet te gaan zwemmen!
Onze kleine gele ankerboei is in de smaak bij de meeuwen, één voor één pikken ze erna. Maar even later is ineens de boei onder water verdwenen, lek geprikt door de meeuwen, overvaren door een andere boot, of zit vast onder onze boot? We hebben geen idee. Chiel de Nederlander vind het maar ondingen omdat je de hele tijd blijft kijken waar de boei gebleven is, liggen we voor of achter het anker, we draaien alle kanten op door de wind. Tot nu toe waren we het niet met hem eens, maar nu….. Maar bij ons vertrek popt hij ineens weer boven water.
 
----------
 
     << Terug >>