| Datum: | 5-07-2016 Muros (Enseada de Bornalle) | | | | Vrijdag, 01-07-2016
Het weer ziet er niet zo best uit, bewolkt en frisjes, lange broeken weer dus. Zodra we de haven uitvaren, worden de oceaan golven steeds groter. Om niet zoveel last te hebben van het slingeren, zetten we het grootzeil erbij. Er is nauwelijks wind dus het wordt wederom een dagje op de motor. We varen langs de bekendste en gevreesde kaap van de Spaanse Atlantische Westkust, Cabo Finisterre.
Stukje geschiedenis:
De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld, oftewel daar waar de wereld ophoudt. Volgens de overlevering kreeg de kaap deze naam toebedeeld door de Romeinen die dachten dat de westelijke wereld tot aan het einde van dit schiereiland reikte en niet verder.
De Kaap vormt de zuidelijke begrenzing van de Costa da Morte (Kust des Doods), zo genoemd omdat het een van de gevaarlijkste, verraderlijkste kusten ter wereld is, waar vele schepen zijn vergaan. Deze Kaap vormt het uiteinde van een klein schiereiland met een lengte van circa 3 kilometer. Op de kaap staat een vuurtoren en een gebouw dat tegenwoordig als hotel-restaurant wordt gebruikt. De vuurtoren dateert uit 1853, is 13 meter hoog en zijn lichtkoepel steekt 183 meter boven het niveau van de zee uit. Het licht van de vuurtoren heeft een reikwijdte van meer dan 30 zeemijlen.
Er is heel erg weinig wind en door de bewolking zien we slecht een klein stukje van de onderkant van de rots, niet echt indrukwekkend vinden we. Maar wanneer we een paar mijl verder zijn trekt ineens de bewolking op, het wordt meteen zonniger, en wanneer we achterom kijken zien we de Kaap in zijn volle glorie liggen. We moeten terug komen op ons eerder oordeel over deze kaap, toch wel indrukwekkend! Nu de zon er weer is, zien we ook weer een paar dolfijnen.
Omdat het zicht nu goed is en er weinig wind staat, varen we vlak langs de Bajo de los Meixidos en Los Bruyos, een groep rotsen die alleen bij laag water goed te zien zijn. Zodra we de Ria de Muros naderen, steekt ook de wind ineens op. We varen, zonder motor, op het grootzeil verder de Ria in. De wind neemt zelfs zoveel toe dat we met een lekker vaartje naar de haveningang geblazen worden. Ook hier liggen weer een aantal mosselbanken, die we aan stuurboordkant laten liggen. We proberen vlakbij het stadje in de baai voor anker te gaan, maar er staat een te harde wind en het anker pakt niet. We geven het na 2 pogingen op en varen tussen de kust en de mosselbanken door naar een kleiner rustige baai, Enseada de Bornalle. Dit is een groene baai met twee kleine strandjes en daar gaan we voor anker. Ondanks de wind, liggen we bij de eerste poging al goed vast. We zijn de enige boot in deze baai, lekker rustig dus. Uiteraard houden we weer even goed bij of het anker verschuift en stellen de ankerwacht in die ons zal waarschuwen wanneer we het anker verandert van positie.
Nu dachten we een hele rustige plek gevonden te hebben totdat we ineens aan het begin van de avond muziek horen vanaf de kant. We horen een mengelmoes van soorten muziek tot diep in de vroege uurtjes (05:00 uur) doorgaat. Spanje staat bekend voor zijn overvloed aan “fiestas”, elk dorp, stad, of regio heeft zijn eigen feesten en blijkbaar vallen we met onze neus in de boter. Rond middernacht horen we luide knallen vanaf de kant en zien dat er vuurwerk wordt afgeschoten. Ook de volgende dagen is er muziek en horen we luide knallen.
De volgende dag varen we met de dinghy naar het stadje toe, het is zo’n 3,5 km varen. Het lijkt een vriendelijk stadje, maar wel een beetje toeristisch, wat ook meteen te merken is aan de prijzen bij de restaurants. We hebben een zogenaamde Safire BBQ gekocht voor ons vertrek en willen deze vandaag uitproberen. Deze BBQ is voorzien van een afgesloten ronde deksel en blijft aan de onderkant koel waardoor je deze veilig in de kuip kunt gebruiken. We doen boodschappen voor de komende dagen en kopen vlees voor op de BBQ. Op de vleesafdeling zien we een stel gigantische poten liggen en vragen met gebaren aan de dame wat dit is. Waarop zij ons antwoord geeft met een soort kalkoengeluid, waarop we alle drie in de lach schieten. Gewapend met voldoende voorraad wandelen we door het stadje waar we op een klein pleintje een lunch nuttigen. Omdat het hoog water aan het worden is, willen we op tijd terug zijn bij de dinghy, dus besluiten we om later nog eens terug te gaan om het stadje beter te bekijken.
We zien de “Bojangles” voor anker liggen in de baai bij Muros en varen we nog even langs. Zij vertrekken de volgende dag naar de volgende Ria.
Doordat de wind aardig toegenomen is zijn we toch een eind verschoven met ons anker en besluiten we een nieuwe poging te doen. We hebben nu een ploegschaar anker en denken er aan om een Rocna anker aan te schaffen met 100 meter ketting. Maar voor nu hebben we een andere oplossing bedacht. Nadat we ons anker in het water laten zakken met ongeveer 10 meter ketting maken we ons tweede (identieke) anker met een touw vast aan de ketting en laten we de volgende 40 meter ketting zakken. We hopen dat we dan meer grip zullen krijgen. Dit blijkt de goede oplossing te zijn, we verschuiven nauwelijks meer. Voorlopig gaan we het op deze manier doen.
De wind neemt steeds meer toe en bereikt op enig moment zelfs 36,5 Knp (voor de leken, windkracht 9) en kunnen we spreken van een stormachtige winden. Het zijn weliswaar windvlagen, dus het vlakt ook af. We zijn de enige boot in deze baai en vinden het veiliger om op de boot te blijven, gaan dus niet terug naar het stadje of naar de muziek toe bij het strandje. Af en toe komt er even een boot voor anker liggen, maar zodra de avond nadert druipen ze, vanwege de wind, af richting de haven.
Op onze laatste dag in de baai waait het overdag gelukkig iets minder. In de ochtend zien we kleine vissersbootjes om ons heen hen netten uitgooien en een duiker, maar waar hij naar op zoek is blijft vooralsnog een raadsel. In de middag roeien we (Fred) met de dinghy naar een klein idyllische strandje dat we helaas moeten delen met een ander jong stel. Lekker genieten van de zon en af en toe een duik in het ijskoude water om weer af te koelen, wat wil een mens nog meer?
Terug roeiend naar de boot, wat niet mee valt met de inmiddels aangewakkerde wind, breekt er een stuk af bij de dol van de roeispaan, waardoor we bijna de boot missen…. Even samen hard peddelen en we zijn er. De wind is iets minder, maar toch nog wel pittig, gelukkig liggen we nu goed vast. We bereiden ons voor op ons vertrek morgen naar de volgende baai.
---------- | |
| | | 10-07-2016, reactie van Enrique | hallo Ferd en Carolin zoo te leezen gaat ales goed met juli uit kijken na costa da morte ik atje al gezegd mooi al di berigten groetjes Enrique en fel plezier
|
| | | | 10-07-2016, reactie van Aad | 'dat we helaas moeten delen met een ander jong stel' bedoel je nou een ander stel, of dat het andere stel ook jong is? :-):-):-)
|
| | | | 10-07-2016, reactie van Caroline | Aad, we voelen ons met de dag jonger worden!
Wat de zee, zon en vrijheid al niet met je kan doen!
|
| | | | 19-07-2016, reactie van Ludmilla a.k.a. Mila ;-) | Hè hè, ik ben weer een beetje bijgelezen. Als je in dit tempo blijft schrijven, ben ik voor de rest van mijn leven onder de pannen qua vertalen. pfffff...hihi
Maar allemaal hartstikke leuk om te lezen. Ik doe nu elke dag één vertaling van de meest recente blogs en ga dan later terug naar de 'oude' blogs.
Liefs en knuffels
|
| | | ---------- |
<< Terug >>
|
Blogdetails
