| | Aan het einde van maandagochtend gingen we op zoek naar een monteur. Via de havenmeester kwamen we terecht bij een klein bedrijfje naast de visafslag. In de loop van de middag zou de monteur langs komen. We verlegden onze boot naar een betere plaats omdat we bij laag water vast kwamen te zitten. Het hoog en laag water verschil is hier aanzienlijk. De monteur Colin, een bijzonder aardige Engelsman met een dikke bierbuik, hing meteen over onze motor heen. We worden uitgehoord wat voor problemen we gehad hadden met de motor, wat voor geluiden etc. Voor de toekomst is het wel handig om iets meer af te weten van de motor, vandaar dat we hem goed uitgehoord hebben. Colin is zeer geduldig en legt alles rustig aan ons uit welk onderdeel waarvoor is, wanneer en hoe deze het beste schoon gemaakt en/of vervangen dienen te worden. We noteren alles, zodat we hier later op terug kunnen vallen. Hij zorgt er in ieder geval voor dat de motor weer perfect loopt, zelfs beter dan er voor! Reserve onderdelen worden besteld en de volgende dag zou hij nog een keer langs komen of er nog problemen waren. We geven Colin persoonlijk nog een extra fooi als bedankje voor zijn inzet. Het probleem is de vervuiling in de dieseltank. Er zit geen mangat in de tank, waardoor het onmogelijk is om dit schoon te maken. Het probleem is voor nu verholpen, maar we zullen hier toch een permanente oplossing voor moeten zien te vinden, klusje voor de wintermaanden! Het was wel weer een aanslag op onze vakantiebudget. In de haven van Newlyn bevindt zich ook een kantoor van de reddingsmaatschappij LNLI en als dank gaven we een mooie donatie aan deze geweldige groep vrijwilligers. Ze zetten vaak hen eigen leven op het spel om andere te redden! Tussendoor verkenden we het plaatsje Newlyn, we genoten van de “Fish & Chips” van de plaatselijke vishandel, deden boodschappen en gingen op zoek naar enkele onderdelen om de reparaties uit te kunnen voeren.
Fred klom een aantal keren de mast in om de kraanlijn te ontwarren en los te maken. De vallijn werd weer naar beneden gehaald en voorzien van een nieuwe sluiting en werd het lampje van het driekleurenlicht, bovenin de mast, vervangen. Eén van de dagen heb ik besteed om de grootschoot vervangen door een nieuwe lijn, de uiteinden werden voorzien van een takeling, zo zag het er weer een stuk beter uit. De haven van Newlyn is een echte vissershaven en niet gericht op de pleziervaart, echter de laatste jaren kwamen er steeds meer boten, waardoor de faciliteiten een beetje zijn aangepast. Er is een mogelijkheid om te douchen, hiervoor moet je de sleutel ophalen bij de havenmeester en buiten kantoortijden hangt de sleutel vlakbij de visafslag aan een haakje! De enige doucheruimte bevond zich achter een fel blauwgeverfde deur, was redelijk schoon en om te douchen had je muntjes nodig. Naast ons kwamen een stel bijzonder aardige Engelsen met hun boot PALA liggen. Een ervaren zeilend ouder echtpaar, die ons de nodige tips hebben gegeven voor mooie havens en ankerplekjes. Op één van de dagen raakten we in gesprek met een visser, eigenaar van een heel klein vissersbootje, die samen met een partner op o.a. krabben vist.
Onze aandacht werd getrokken naar één van de fuiken waar een zogenaamde “spider-crab” in zat. De visser vertelde dat deze moeilijk verkoopbaar is. Wij hadden dit nog nooit gegeten en wilde dit wel proberen. Al gauw werd een deal gemaakt, wij de krab hij een six-pack echt Hollands bier! Daar gingen we dan met een putsemmer vol met Spidercrab en instructies hoe we het klaar moesten maken. Nu hadden we aan boord wel een grote pan, maar deze bleek bij lange na niet groot genoeg te zijn. Omdat we het beest toch op een zo humane manier aan zijn einde wilden laten komen, hebben we eerst het water gekookt en toen het lijf in de pan ondergedompeld gehouden. De poten braken we af met een knijptang en werden daarna gekookt, al met al was het een hele klus. Maar het was de moeite waard, want uit eindelijk genoten we volop van deze goden maaltijd. In de kuip met een glaasje witte wijn, vers stokbrood uit de oven, fruitsalade en sausje erbij, wat wil een mens nog meer?!
Het weer was nogal wisselend en op één van de regenachtige dagen liep een nieuwsgierig meeuwenjong heen en weer voor ons raam en tikte met zijn snavel tegen de ruit. De havenmeester is een zeer joviale man en omdat we met pech naar Newlyn gesleept waren, hoeven we maar voor 1 nacht te betalen i.p.v. 3 nachten. Top, zeker nu we extra onkosten aan de motor hebben. We besluiten om niet door te gaan naar Ierland maar langs de Engelse Zuidkust, al hoppend van haven en baaitjes, terug te varen. Ierland loopt niet weg, dus wie weet volgend jaar! De kaarten op tafel, route uitgestippeld, gegevens havens opgezocht, getijde berekend en waypoints in gps gezet, klaar voor vertrek. Het weer is nogal wisselend, dus in zeilpakken vertrekken we donderdag uit Newlyn. Het is regenachtig met een zeer matig zonnetje, prima zeilweer dus! We halen snelheden van 7 knopen en schieten lekker op. In de middag komt er meer zon, zeilkleding kan uit en we genieten van het uitzicht, de prachtige Engelse kust. Rond “Lizard’s Point” hebben we zoveel stroom tegen dat we genoodzaakt zijn om de motor erbij te zetten. Het is rond 18:30 uur wanneer we Falmouth naderen. Allereerst zie je een werf, waar enorm grote ondersteuningsboten van de marine liggen, vervolgens vaar je verder de rivier op en kom je bij de baai waar de haven ligt. Ons plan is om aan te leggen aan een mooring, deze zijn groen voor de “visitors”. Na even zoeken vinden we uit eindelijk een “vrije” mooring. Moe en hongerig duiken we meteen de kombuis in om eten te maken. Net toen we begonnen waren werden we toegeschreeuwd door een man in een motorbootje. Blijkbaar was deze mooring niet bestemd voor bezoekers, maar voor het plaatselijke veerbootje. Oeps, foutje bedankt! Er restte ons niets anders dan een andere groene mooring te vinden. Na wat rond gevaren te hebben bleek er geen enkele meer vrij te zijn. We gaven het op, dan maar naar de haven, die vlakbij is. We leggen aan naast een zeer bekende boot, namelijk de PALA, ook uit Newlyn. Wat een toeval! De volgende dag ontvangen we van de havenmeester een plattegrond waar goed op aangegeven is waar deze moorings zich bevinden. Hadden we die gisteren maar gehad……, we moesten gewoon een stukje verder doorvaren….. Eén dag in de volle haven vinden we wel weer genoeg dus we varen de Pegasus naar een “vrije” groene mooring.
Deze haven heeft meer faciliteiten, o.a. super douches, ruim genoeg voor ons tweetjes en die ook nog eens automatische aan gaan! Geen gedoe met muntjes, gewoon lekker lang genieten! Ook zijn er wasmachines en drogers, wat ons doet besluiten om maar eens een wasje te draaien. We doen boodschappen en varen met een schone, maar helaas nog niet helemaal droge was, terug naar de boot. Er staat een lekker windje, dus de was wordt aan lijnen opgehangen Wasdag aan boord! Verder genieten we nog even lekker van het zonnetje onder het genot van een glaasje wijn.
Zaterdag krijgen we een telefoontje dat de moeder van Fred in het ziekenhuis is opgenomen. Ze is al op leeftijd en woont in een verzorgingstehuis. Vooralsnog is er geen reden dat we direct terug zouden moeten komen, maar we worden regelmatig door de zus van Fred en de verzorging op de hoogte gehouden. In de middag gaan we de stad verkennen. In een telecomwinkel koopt Fred een extra simkaart om goedkoop te kunnen internetten. Omdat de telefoon plaats heeft voor 2 simkaarten, wordt deze kaart erbij geplaatst. Om mijn Engels weer een beetje op te schroeven koop ik een paar boeken. We wandelen een beetje rond in het stadje, kopen een lekker broodje en komen terecht in een klein parkje met een vijver waar prachtige waterlelies groeien. Bij onze terugkomst gaat Fred aan de slag met de bediening van het anker. Samen zoeken we een oplossing om deze waterdicht te krijgen. Met enige creativiteit lukt het ons om de knoppen te bevestigen in een klein plastic afsluitbaar doosje. Hopelijk is dit nu voldoende beschermd tegen vocht en zeewater. Afwachten maar. We vervangen enkele lampen door kleine ledlampjes, dat scheelt weer in het stroomverbruik. Zondag is een relaxed dagje, beetje lezen en de route bepalen voor de volgende dag.
Maandag vertrekken we met een lekker windje naar Fowey. In het begin gaan we ruim 7 knopen, maar dit neemt al gauw toe tot 9 knopen. Rond het middag uur komt er eindelijk een matig zonnetje, waardoor het iets aangenamer wordt. Bij het naderen van Fowey zien we tegen de rotsen een groot wit kruis, dat beloofd wat…….. hoeveel schepen zijn hier al vergaan? We varen rustig de rivier op en gaan op zoek naar een vrije mooring, gelukkig is er keuze genoeg. De moorings en vrije pontons liggen aan de andere kant van de rivier, tegenover de stad Fowey. Door de golven kost het ons meer moeite om de mooring op te pikken dan anders. We krijgen hulp van een stel mensen in een dinghy die toevallig net langs varen. Altijd fijn als watersporters elkaar helpen!
Net na 13:00 uur liggen we aan de mooring en maken een lunch klaar. Pas later blijkt dat door de stroming en de wind de boot alle kanten op zal draaien en voor een minder aangename deining zorgt, maar alles went. Fowey is gelegen aan de zuidkust van Cornwall, ongeveer halverwege tussen Plymouth en Falmouth. De haven van Fowey is vernoemd naar de stad met dezelfde naam, gelegen aan de westelijke kant van de monding van de rivier Fowey. Aan de andere kant ligt het veel kleinere dorpje Polruan. Het is een oude stad met middeleeuwse en Georgiaanse gebouwen met een levendige maritieme geschiedenis. Langs de belangrijkste Fore Street vindt je vele kleine winkeltjes. Voor de echte fijnproevers zijn er in Fowey vele bistro's, cafés en restaurants met veel lokale producten, waaronder de bekende “Fowey River mosselen”. Eén van de beroemdste inwoners van Fowey was de schrijfster Daphne du Maurier. In het letterkundig Centrum is een tentoonstelling en een film die over haar leven en werk verteld die zo beïnvloed werd door dit prachtige gebied. Het is zeker de moeite waard om deze stad ook vanaf het water te aanschouwen. Vanuit zee zien we een enorme grote boot de rivier op varen, dat is passen en meten. Bij het langsvaren zien we dat het ook nog eens een Nederlandse boot is en we vragen ons echt af wat die hier doet. Met de dinghy varen we naar de ponton met een steile loopbrug naar de kade. Boven aangekomen bevindt zich het havenkantoor, maar de faciliteiten, zoals de douches, bevinden zich bij een watersportvereniging een paar straatjes verderop. Ze zijn eenvoudig, niet al te ruim om te douchen, maar zeer doeltreffend. We wandelen door het mooie stadje, doen enkele boodschappen en bewonderen het kerkje. Op het gras staat een bordje met het verzoek om de duiven niet te voeren, iets wat dus iedereen juist doet. We gaan op zoek naar een restaurant en belanden bij “Sam’s Bistro & Lounge. Zodra je door de deur van Sam's lopen krijg je een gevoel van plezier. Het huis dateert uit circa 1380 en aan één kant is de originele stenen muur nog zichtbaar. De inrichting van het restaurant is 60 's stijl en aan de muren hangen posters van bekende popmuzikanten. Prima achtergrond muziek, goede service, ontspannen sfeer, goed eten en redelijk geprijsd. Kortom een perfecte formule voor een leuke avond. Fred gaat voor de mosselen, niet echt mijn ding, dus ik houd het bij gebakken inktvis met een heerlijke fles wijn. Het dessert maakt onze avond helemaal compleet. We gaan voor de “Warm Sticky Toffee Apple Pudding” en “Eden Mess, Berries, Meringue, clotted and Ice cream”, dat is pas genieten! Kortom zeker een aanbeveling waard om hier te gaan eten!
Dinsdag wordt een lui dagje, regen en zon wisselen elkaar af, dus een uitermate geschikte dag om lekker te lezen. In de loop van de middag gaat de zon meer schijnen en besluiten we om met de dinghy een stukje de rivier op te varen. We zien een prachtig wit huis, gelegen aan het water, je zult daar maar wonen!
Een aantal iets wat oudere houten boten die op de kant gezet zijn en verderop ineens een enorme fabriek. Later blijkt dat er in dit gebeid van Engeland heel veel klei te vinden is en dat hier de klei verwerkt wordt en daarna in schepen wordt geladen. Dit verklaart dan ook meteen de aanwezigheid van de grote Hollandse boot! Op onze terugtocht varen we nog even door naar het dorpje Polruan, om dit te bekijken. De huizen liggen hier tegen een helling met nauwe straatjes er tussen. Er valt weinig te beleven, alleen een klein kerkje met heel veel bloemen en een piratenpop in de tuin.
Tussen de huisjes door kun je de gehele baai overzien en de stad Fowey, een werkelijk fantastisch uitzicht!
Woensdag is het een klusdag. We hadden al wat onderdelen gekocht om één van de extra bilge pompen aan te kunnen leggen. Voor een buitenstaander lijkt het misschien wel dat we heel veel aan het klussen zijn tijdens deze vakantie. We hebben er totaal geen problemen mee om het nuttige met het aangename te combineren. Elke keer als er een klus geklaard is geeft ons toch een tevreden gevoel en een stapje dichter naar ons doel. We hebben tenslotte nog wel het nodige te doen om alles “klaar” te krijgen voor onze “grote reis”. Vandaag bereiden we ons ook weer voor op ons vertrek naar de volgende haven. Met de kaart op tafel besluiten we de volgende dag te vertrekken richting Torquay.
---------- | |
Blogdetails
