Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 9-05-2018    Vertrek naar de Kaapverdie, deel 2
 
Vrijdag 4 mei 2018
En toen was daar een enorme harde PANG……………
 
Eén van de vallijnen is, op een voor ons nog onverklaarbare wijze, gebroken.
Wat vooraf ging:
Bij ons vertrek uit Banjul worden we begeleid door een zeer enthouisiaste groep dolfijnen. Het zijn hele grote exemplaren en ik probeer nog enkele foto’s van ze te maken, maar dat valt tegen.
We waren er al op voorbereid dat we veel op de motor zouden moeten varen en zetten het grootzeil bij voor de stabiliteit en varen ruim uit de kust om de vissersboten met hun netten te voorkomen. De Duitse boot zijn we al gauw uit het beeld verloren, zij varen heel veel dichter langs de kust dan wij doen. Er is best veel wind, vlagen tot meer dan 25 knopen en de golven varieren tussen de 1 ½  en 2 meter. Ik voel me niet al te best bij deze golfslag en blijf voornamelijk buiten, want daar voel ik me het beste. Op een gegeven moment zien we een grote houten Piroque varen met een aantal zwaaiende mensen er op. We zwaaien enthousiast terug, maar dan blijven ze zwaaien en gebruiken zelf kledingstukken om onze aandacht te trekken. Zijn ze in nood? Wat is er aan de hand? Dan zie ik ineens een hele lange sliert van drijvende bolletjes opdoemen tussen de golven en gooi meteen het roer om en kan deze nog net ontwijken. De vissers hadden een zeker 100 meter lang net uitgezet, dat nauwelijks zichtbaar is in deze deining. Shit. Dat scheelde niet veel! Zucht………….
We varen nog maar wat meer uit de kust om eventueel andere netten maar te voorkomen. We besluiten om de Genua erbij op te zetten, maar tijdens het uitrollen van de Genua blijkt dat dit wel heel erg moeizaam gaat, of eigenlijk niet. Er staat enorm veel spanning op de lijnen, dit voelt niet goed. Wat is er aan de hand? De Genua kan slechts voor een gedeelte uitgerold worden en dan is daar die PANG en constateren we dat de geknapte vallijn helemaal bovenaan om de rolfok (Genua) heen gedraaid is. Op dit moment is nog niet duidelijk wat de oorzaak was dat de Genua niet verder uitgerold kon worden. Veel kunnen we er, met deze deinig, niet aan te doen. Maar gelukkig, mede door deze deining, laat de lijn los en kunnen we dat stuk inhalen. Dan zien we tot onze schrik dat ook de vallijn van de Genua geknapt is. Het zit ons niet mee en na enig gevloek van onze kant kunnen we wel constateren dat het gelukkig is dat de Genua niet volledig uitgerold is, waardoor het zeil blijft hangen en we het vooralsnog gewoon kunnen gebruiken. Zo zeilen we de komende tijd door met een kleinere Genua.
We zeilen meer westwaarts dan noord, waardoor we niet echt veel opschieten. Maar volgens de weersverwachting zal de wind langzaam gaan draaien en dan kunnen we een betere koers varen en rechtstreeks naar Sal zeilen. Nog steeds hebben we veel last van de hoge golven met bijbehorende vervelend deining. Ik ga me steeds beroerder voelen en hang niet veel later over de railing om het weinige wat ik al gegeten heb er uit te gooien. Nu voel ik me helemaal als een vaatdoek. Nee, dit is niet mijn meest favoriete tocht, dat blijkt wel. Inmiddels heb ik de nachtwacht van donderdag op vrijdag achter de rug en verlang naar mijn bedje.

Mijn wacht is net overgenomen door Fred, ik heb me net uitgekleed, wanneer ik opnieuw een hele harde knal hoor, gevolgd door de kreet van Fred dat hij direct hulp nodig heeft. Ik schiet mijn vest, schoenen en reddingsvest aan. Tijd om een zeilpak aan te trekken is er niet, ik moet Fred helpen. De lijn om de Genua uit te rollen is geknapt, waardoor het zeil in één keer uitrolde en meteen naar beneden zakte. Voordat we iets kunnen doen ligt onze hele voorzeil van 60 m2 in het water. Gelukkig kunnen we nog net één van de schoten aanhalen, waardoor we nog enige grip op het zeil kunnen houden. De stress factor is hoog. De boot duikt in de metershoge golven en ik start de motor om nog enigszins vat op de bestuurbaarheid van de boot te houden. Met de motor op de automaat, lijn ik mezelf ook aan en kruip naar voren waar Fred al verwoede pogingen onderneemt om het zeil binnen boord te halen. Na een aantal pogingen moeten we concluderen dat dit zo niet gaat werken. We zijn inmiddels bekaf en zeiknat van de gigantische golven die overkomen. Het zeil is inmiddels deels onder de boot verdwenen. Ik kruip terug naar de kuip en probeer met behulp van de wind en de golven het zeil onder de boot vandaan te krijgen. We hebben geluk, dit lijkt te werken en na heel veel moeite ligt het zeil weer aan boord! Fred gaat terug de kuip in om te sturen en ik naar voren om het zeil zeker te stellen, zodat het niet overboord kan waaien. Het gaat traag omdat ik moe en drijfnat ben, maar uiteindelijk zit alles vast en kruip ook ik terug in de kuip. Al met al zijn we toch zo een paar uur zoet geweest. Met veel moeite ontdoe ik mij zo snel mogelijk van mijn natte goed en droog me af om droge kleren aan te trekken, want onderkoeld wil je ook niet raken. Wat een pech hebben we op deze tocht, maar gelukkig geen lichamelijk letsel en de schade kunnen we wel oplossen.

Fred suggereert om maar terug te keren en naar Dakar te varen. Dit lijkt ons op dit moment echt het verstandigste om te doen. Daar kunnen we vandaag nog voor donker zijn en op de ankerplaats de nodige reparaties doen en daarna onze reis voortzetten naar de Kaapverdische eilanden. We zijn veel te moe en dan lopen we meer risico waardoor er iets mis kan gaan. Om 19:00 uur gaan we voor anker bij de CVD. Uitgeteld liggen we niet veel later op de bank bij te komen. Eerst eten, filmpje kijken om even te ontspannen en dan ons bedje in. Je kunt wel zeggen dat dit een bijzonder enerverend tochtje was en zeker niet voor herhaling vatbaar!
 
S’avonds moet ik denken aan een uitspraak op een scheurkalender: “Zeilen: een hobby waarbij je nat en ziek wordt terwijl je tegen enorme kosten heel langzaam nergens heen gaat.”

----------
 
 
9-05-2018, reactie van Cor
Ja, dan heb je van die dagen dat het gewoon tegenzit en alles lijkt stuk te gaan op hetzelfde moment. Natuurlijk blij dat jullie veilig in Dakar zijn aangekomen. Hoop dat de reparaties meevallen. Groet Dream C.

 
9-05-2018, reactie van Ludmilla
Brrrr... Wat een horrorstory! Ik ben zo blij dat jullie weer land hebben opgezocht...
Heel veel liefs en knuffels
 
11-05-2018, reactie van Cynthia van Hest
Wat een verhaal en wat een goede keus om terug te zeilen. Dat doen niet veel mensen. En wat een idee om je zeil boven te halen door een andere koers te gaan zeilen want zo'n zeil is loodzwaar lijkt me.

 ----------
     << Terug >>