Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 2-07-2017    Las Galletas - Montana Roja - Las Palmas (Gran Canaria)
 Las Galletas - Montana Roja
De planning is dat we begin juli in Las Palmas (Gran Canaria) moeten zijn, omdat daar onze nieuwe motor geïnstalleerd gaat worden. Maar voordat we in één keer doorstomen, gaan we nog één nachtje voor anker bij de “rode rots”. Het is slechts 7 zeemijl varen en in 2 uurtjes zijn we in de baai. Op het moment dat we de baai binnen varen om een mooi ankerplekje te vinden, zien we iemand in zee zwemmen en met een oranje reddingsboei zwaaien. Het is duidelijk dat hij hulp nodig heeft en we sturen de boot richting deze persoon. Het is iemand van de reddingsbrigade die graag aan boord wil komen omdat hij dood moe is. Zijn collega is nog veel verder de zee op gezwommen om een kitesurfer te redden die door de wind veel te ver de zee op is gewaaid. Beide zijn blijkbaar bekaf en zijn niet meer instaat om terug te zwemmen. Gelukkig waren wij daar op het juiste moment. Wanneer we ze naderen is het nog een hele klus om niet alleen beide zwemmers aan boord te hijsen, maar ook nog eens de kite van de surfer. De beide mannen zijn bekaf en uitermate dankbaar dat we ze gered hebben. De kite surfer is een boom van een vent, maar nu toch wel erg blij dat we in de buurt waren. Hij blijft ons bedanken in gebroken Engels. We denken er nog net aan om snel een foto van de drie mannen te maken, want dit moeten we natuurlijk vastleggen! Niet veel later varen we zo dicht mogelijk langs het strand, waar de drie mannen weer van boord springen. Wij hebben onze goede daad weer gedaan voor vandaag!
Eindelijk rustig voor anker liggend kunnen we nog een paar uurtjes genieten van het mooie weer. Om 20:30 uur is het nog steeds 27 graden.
Morgen vertrekken we in alle vroegte richting las Palmas.
2017-07-03 Montana Roja - Las Palmas
We staan vroeg op en om 6:10 uur halen we het anker op. Genietend van een prachtige zonsopgang zien we tientallen dolfijnen rondom de boot zwemmen en uit het water springen. De hele ochtend hebben we nauwelijks wind en motor zeilen. Rond het middag uur neemt de wind ineens toe naar 20 knopen. Het is bekend dat er tussen de eilanden een sterke wind toename kan ontstaan, dit noemen ze de “acceleratiezone”. De motor gaat uit en we kunnen lekker zeilen. Rond 19:00 uur naderen we de gigantische stad Las Palmas op het eiland Gran Canaria.
We moeten ons melden bij de aanmeldsteiger naast het havenkantoor. Er staan een behoorlijke wind, maar aanleggen gaat goed. We hebben de haven eerder op de hoogte gesteld van onze komst i.v.m. de tijd die we nodig hebben om de motor te laten installeren. Ik meld me bij de havenmeester en we krijgen een plek aangewezen op de J-steiger.
Eén van de havenmeesters wijst ons de weg en zal ons helpen met aanleggen. Het is nog wel even een dingetje om van deze aanmeldsteiger weg te komen omdat de plek vrij krap is moeten we achteruit varen en er staat een harde wind die ons tegen de steiger blaast. Het helpt al helemaal niet wanneer de havenmeester niet luistert naar ons en ineens alle lijnen meteen los gooit. En bedankt!
Vervolgens vaart hij vooruit met zijn dinghy naar een hele andere plek toe dan we aangewezen hebben gekregen. Deze is veel te krap en wat we ook doen, het is onmogelijk om daar aan te leggen. We geven duidelijk aan bij de havenmeester niet tevreden te zijn en willen naar de andere juiste plek toe. Er ontstaat een heftige discussie en even later komt ook de andere havenmeester aan gevaren met zijn dinghy. Die geeft aan dat zijn collega een fout heeft gemaakt en ons naar de verkeerde plek heeft gewezen. Brrr………. Door al dat geklooi is de accu van de boegschroef leeg en zijn we minder flexibel waardoor het nog lastiger is om aan te leggen. We moeten weer met de kont van de boot naar de steiger toe en aan de voorkant mooringlijnen oppikken. Gelukkig staan er bij de goede plek een aantal medezeilers ons op te wachten en verlenen hulp samen met de havenmeester die wederom zijn excuses aanbiedt voor het misverstand. Later blijkt dat één van de zeilers Igor heet en hier al een paar jaar op zijn boot woont. Na het douchen, gaan we dezelfde avond uit eten bij het dichtstbijzijnde restaurant “Pier 19”. Duur en niet zo gezellig, maar we hebben even niet meer de puf op nog verder te lopen. Na het eten liggen we lekker lui “uit te buiken” op onze salonbank, kijken nog even een filmpje en rollen vervolgens moe ons bedje in.
----------
 
     << Terug >>