| | De haven
De Marina van Arrecife op Lanzarote is een hele nieuwe moderne haven. Het hele complex bestaat uit een jachtwerf, havenkantoor, diverse faciliteiten (met super mooie douches), moderne (dure) kledingzaken en restaurants. Het zal aan het seizoen liggen, maar het ziet er enigszins verlaten uit. We vernemen van mede zeilers dat dit hele complex veel geld heeft gekost en dat er nu al diverse zaken gesloten zijn. Zo waren er een tweetal supermarkten, maar deze zijn niet langer aanwezig. Blijkbaar hebben ze een verkeerde inschatting gemaakt over de toestroom van toeristen. Voor het oude centrum en een supermarkt moet je nu zeker 15 minuten lopen. Gelukkig is er wel een zaakje waar je lekkere koffie en vers brood kunt krijgen. Naast de glazen toegangsdeur van de steiger zijn gaten voor gescheiden afval (erg netjes). Aan de andere kant kun je het afval in de grotere gescheiden bakken kwijt. De steiger wordt afgesloten met een sleutel, wat ons schromelijk overdreven lijkt aangezien je met weinig moeite zo over het muurtje kunt klimmen (het bankje staat er handig voor). De gehele kademuur is nergens afgeschermd, waardoor men goed moet uitkijken anders val je bij laag water zo’n 2 meter naar beneden op de rotsen.
De stad
Arrecife is de hoofdstad van het eiland Lanzarote, het meest noordelijke eiland van de Canarische Eilanden. Het telt ongeveer zestigduizend inwoners, dat is overigens ongeveer de helft van het totale aantal inwoners dat het hele eiland telt. In het hoogseizoen wordt dit aantal verdubbeld door toeristen die o.a. aangevoerd worden met grote cruiseboten. De stad heeft een centrum, autovrij winkelhart, politiebureau, ziekenhuis, scholen, busstation met meerdere verbindingen, industrie en structurele parkeerproblemen. Het is even wennen om de weg te vinden, want de stad bestaat voornamelijk uit éénrichtingsstraten. Ook hier geldt dat de stad een beetje uitgestorven lijkt. Zeker tussen 13:30 en 17:00 uur wanneer de winkels zijn gesloten voor de siësta en zie je helemaal weinig mensen op straat. Over wat er zoal te zien valt op Lanzarote, daar schrijf ik later meer over.
De eerste weken op Lanzarote
Onze vuile was heeft zich aardig opgestapeld en moeten we echt aan de slag. Gelukkig beschikt deze Marina wel over een stel goede wasmachines. We zijn zeker twee dagen bezig met wasjes draaien, drogen en opbergen. Verder werkt Fred een beetje (moet ook af en toe gebeuren), lezen, opruimen, rommelen op de pc, filmpjes kijken, website bijwerken, boodschapjes doen en relaxen.
Ontmoetingen met zeilers
Op de tweede dag wordt er op de zijkant van de boot geklopt en tot onze grote verbazing staat Mark van de “Windharp” ineens voor onze neus. We hadden geen idee dat hij hier was. We heten hem van harte welkom en vragen of hij een hapje mee wil eten zodat we even bij kunnen kletsen. Mark kennen we vanuit Nederland al en hebben hem ook in Portimão gezien. Hij heeft behoorlijk wat pech gehad met zijn schip en ligt nu al een aantal maanden in de haven van Arrecife. Het wachten voor hem is nu nog op een nieuwe motor die uit Nederland moet komen. In de dagen die volgen komt Mark regelmatig even langs (vaak rond etenstijd) en daar houden we al gauw rekening mee. Gezellig!
Op een middag gaan we bij hem aan boord Spaanse kroketjes eten. Het heeft wel wat voeten in aarde (gas was op, vet niet te heet of juist wel), maar het mag ons toch smaken! Mark heeft in zijn boot een soundbar, voor nog betere muziek. Dat lijkt mij ook wel wat! We wisselen films en muziek met elkaar uit en ook een aantal spelletjes. Aan één van die spelletjes raak ik meteen verslaafd. Zo komen we over en weer regelmatig bij elkaar aan boord. Overigens is Mark nog op zoek naar een leuke sportieve levensgezellin en zeilmaatje die met hem de wereldzeeen wil bevaren (zie foto's).
Ook maken we kennis gemaakt met Peter van de “Sea Love”, die al een paar maanden met zijn boot rond de Canarische Eilanden zeilt.
Gezondheid
De laatste weken heb ik weer meer last van mijn rug en de slechte nacht tijdens deze overtocht heeft het zeker niet goed gedaan. Tijd om me weer even te laten controleren. Ik neem de foto’s en de lijst met medicatie, die de arts voorgeschreven had in Lagos, mee naar een kliniek. Helaas kunnen ze hier geen foto’s maken, maar wel een recept geven voor dezelfde medicatie. De arts doet totaal niet moeilijk dus Fred vraagt of ze ook nog wat extra Diclofenac kan uitschrijven? Geen probleem. Dat gaat wel erg gemakkelijk hier. Vanwege mijn zorgpasje hoeven we niets te betalen. Bij een apotheek halen we de medicijnen op en ook hier worden verder geen vragen gesteld en is het betalen en meenemen. Zo krijgen we een aantal medicijnen voor nog geen € 20,00 mee en tevens het recept terug. We gaan met dit zelfde recept proberen om nogmaals deze medicatie te krijgen. Misschien lukt dit wel en dan hebben we in ieder geval een leuk voorraadje voor erg weinig geld.
Fietsen gehuurd
Voor € 100,00 huren een weeklang twee fietsen. Het zijn stadsfietsen zodat ik redelijk rechtop kan fietsen. Fietsen vinden we allebei leuk en gaat mij goed af ondanks mijn ruggetje. Of zou het toch door de medicatie komen? Voel me super vrolijk en van de pijn voel ik bijna niet meer!
De omgeving
We fietsen elke dag een stukje door de stad en over wegen die langs de kust lopen om de omgeving een beetje te leren kennen. Maar ook naar de supermarkten, op zoek naar een dierenwinkel, Chinese winkeltjes (voor leuke hebbedingetjes) en een soort mediamarkt voor de soundbar.
Bootdingetjes en overige
Ergens zit een klein lek in de leiding van onze gasfles. Fred draait alles goed aan, vervangt een deel van de slang, maar komt er niet achter waar het lek zit. Jaren geleden heeft hij een koperen gasleiding in de boot gelegd omdat dit een stuk veiliger is. Nu is er alleen nog een stuk slang aan het begin van het fornuis en bij de gasfles. Dan kan het alleen nog maar aan de koppeling op de fles liggen. Bij het vast draaien molt hij de oude steeksleutel en moeten we op zoek naar een nieuwe. Er zijn drie watersportzaken aan de overkant van de Marina en in één daarvan vinden we gelukkig de goede.
We kopen een papieren detail zeekaart van de Canarische Eilanden. Altijd fijn om te hebben naast alle elektronische kaarten. Led lampje gekocht om de laatste “gewone” lamp te vervangen. De verlichting in de boot bestaat nu alleen nog maar uit ledverlichting. De soundbar hangen we op boven de tv in de salon en vanaf nu hebben we een super geluid wanneer we muziek luisteren of filmpje kijken. Ook is hij aan te sluiten op onze laptops. Natuurlijk moet FRITZ, onze mascotte, ook weer op de foto.
Het weer
We kunnen wel zeggen dat dit gevarieerd is! Van zeer zonnig met temperaturen van bijna 30 graden tot bewolkt en behoorlijk fris met 15 graden. Regen hebben we ook gehad, niet veel, maar toch. Een aantal dagen storm met windvlagen van meer dan 30 knopen. De boot van Mark hing zo schuin te bonken tegen de steiger aan, dat er een paar stootwillen kapot gegaan zijn.
Feest
Op 14 maart 2017 vieren we een beetje feest. Vandaag wordt mijn jongste zoon Vincent 25 jaar en kennen Fred en ik elkaar alweer 9 jaar! Wat is er veel gebeurd in die afgelopen jaren en wat ziet ons leven er nu anders en veel gelukkiger uit. Zeker een goede reden om lekker uit eten te gaan. We kiezen er voor om verschillende tapas te nemen, waar we gek op zijn. We proosten op Vincent en ons zelf op nog heel veel mooie jaren samen!
Kit
Tja, die is de eerste dagen een beetje voorzichtig, de omgeving ziet er natuurlijk heel anders uit. Maar na een paar dagen vervalt hij in zijn oude patroon: rondje boot, rondje op de steiger en de nieuwe (verlaten) boten in de omgeving verkennen. Van de buurman horen we later dat hij zelfs in de dinghy gesprongen is die achterop de boot hangt.
En dan gebeurd waar we allebei huiverig voor zijn. Op het moment dat we uit eten willen op onze feestdag, is Kit ineens weer verdwenen. We lopen allebei te zoeken, in en buiten de boot. Zal je net zien, wil je weg en gaat meneer er vandoor en is nergens te vinden. Ik vraag bij verschillende boten of zij onze kat hebben gezien, maar niemand weet iets. Dan komt iemand naar me toe gelopen van het begin van de steiger en roept dat hij miauwen hoort. Ik loop met hem mee en hoor het ook. Waar zit dat beest dan! Dan ineens zie ik Kit, luid miauwend en helemaal nat op de rotsen zitten. De kade is een hele hoge gladde muur die op de rotsen gebouwd is. Veel te hoog voor hem om erop te klimmen of te springen. Bovendien is hij door en door nat. Hij moet toch minstens 50 meter gezwommen hebben! Fred haalt het stuk net om hem daar in te laten klimmen, maar daar heeft Kit geen kracht meer voor. Dan klautert Fred maar naar hem toe over de rotsen, langs de hoge muur. Hij reikt Kit aan en ik grijp hem bij zijn nieuwe stevige halsband. Ik loop direct door naar de douches om hem af te spoelen en op te warmen. Miauwend laat hij alles gelaten toe. Hij kan nauwelijks meer op zijn pootjes staan. Na de douche wikkelen we hem in een handdoek en dragen hem aan boord. We zetten even het straalkacheltje aan zodat het lekker warm is voor hem. Ik leg een oud vest (zijn favoriet) op de salonbank waar hij lekker op kan liggen. Kit gaat zich eerst uitgebreid zitten likken en is toch wel erg geschrokken van dit avontuur. De dagen die volgen blijft Kit binnen, waarna hij langzaam even in de kuip gaat kijken, maar van boord gaan? No way! Hij heeft voorlopig goed de schrik er in en kijkt wel uit om dicht bij water te komen! We zijn benieuwd hoelang hij dit volhoudt.
---------- | |
Blogdetails
