Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 5-02-2017    Agadir deel 1
 De stad
Agadir is een havenstad en tevens de grootste badplaats van Marokko. Het is de meest Berber-talige stad van Marokko. Het woord Agadir betekent in het Berbers: gemetselde muur die een stad insluit, een vesting, feitelijk een bijzondere vorm van de kasba. De 16e-eeuwse ”Kasba” staat boven op de heuvel en wanneer het donker is zie je Arabische letters sfeervol verlicht worden. In 1960 werd de oude stad vrijwel geheel verwoest door twee aardbevingen en de daarop volgende branden en vloedgolven, hierbij vielen 15.000 doden. Alleen de muren van de kasba werden grotendeels gerestaureerd. De stad werd ongeveer 1,5 km ten zuiden van de oorspronkelijke locatie herbouwd. Agadir is een moderne zeer toeristische stad, met brede lanen, bloeiende tuinen, hotels, luchthaven, havens en een grote boulevard langs de ongerepte stranden. Een zeer aantrekkelijke stad voor toeristen vanwege het zeer milde klimaat en de vele zonuren in de wintermaanden.
De “Souk El Had d'Agadir”, is één van de grootste van het land en spreidt zich uit over een gebied van ongeveer zes hectare. Er zijn verschillende poorten (ongeveer 13) waardoor je de souk binnen kunt gaan en bij elke poort vindt je weer andere waren. Het is ook veel ruimer opgezet dan een “oude” medina of souk (soek of souk, het mag allebei) die we tot nu toe gezien hebben. Honderden kraampjes met handelaars vanachter enorme stapels groenten, fruit en kruiden of kleding, schoenen, lappen of hoog opgestapelde pannen. Het is vooral een mengeling van kleur en bedrijvigheid waar gekeurd, onderhandeld en geproefd wordt. De mannen staren je schaamteloos aan en proberen hun waren aan je te slijten.
 
Er zijn duidelijk verschillen tussen Rabat en Agadir. Deze stad is ook modern, maar veel schoner, minder last van uitlaatgassen. In Agadir zijn veel meer toeristen en vooral de 50+ groep is zeer goed vertegenwoordigd! Duidelijk een veel beter klimaat en een goede plek om de tijd door te brengen.
 
De haven
Er zijn 3 havens in Agadir, de haven voor tankers, vissershaven en de Marina (die het dichtste bij het strand ligt). De Marina is gelegen in een soort kom met rondom zeer moderne winkels, restaurants, hotels en appartementen complexen (met de bijbehorende Europese prijzen). Het ziet er allemaal prima en netjes uit. Het kantoor van de politie en douane ligt naast het havenkantoor. De havenkom wordt bewaakt door 3 bewapende militairen, die de hele dag niets anders doen dan een beetje heen en weer lopen. Daarnaast staan er vele bewakers bij winkels en begin van een weg. Je moet toch iets te doen hebben niet waar? Het haven personeel van de Marina is uitermate vriendelijk en behulpzaam. Helaas is het met de staat van de steigers en de faciliteiten bedroevend slecht gesteld. Er zijn op de steigers vele plankjes los of ontbreken (gaten) en af en toe doet de verlichting het ook niet. Ze hebben het “veel te druk” met sociaal bezig zijn (lui op het bankje hangen bij het kantoortje). Dit is: “The Maroccan Way”, liever lui dan moe!
De sleutel van de faciliteiten ligt in een plantenbak die voor het kantoortje staat en na afloop is het de bedoeling dat je deze daar weer terug legt. Ach ja, waarom verbaast ons dit toch niet meer? De ruimte van de toiletten en douches bestaat uit een lange gang waarvan het merendeel van de deuren afgesloten is met een groot hangslot en er zijn slechts twee douches beschikbaar van de vier. Er zijn geen werkende wasmachines aanwezig. Het ziet er dramatisch slecht uit, houtwerk is weggerot, afgebladderde verf, gaten in deuren, verlichting doet het niet, het is echt heel erg vies. Bovendien is er niet eens een douchekop aanwezig. Wanneer je vraagt wanneer het gemaakt wordt, is steevast het antwoord morgen! Wij hebben aan boord een reserve en nemen deze elke keer mee, je moet toch wat! Na ongeveer 2 ½ week hangt er ineens één “oude” douchekop, we zijn verrassend verbaasd! Dit is toch ver weg de slechtste accommodatie tot dus ver. Het enige pluspuntje is dat het water over het algemeen lekker warm is! Later blijkt dat het ook nog eens een dure haven ten opzichte van de Marina in Salé, die veel beter en schoner is.
 
Praktische zaken
Pinautomaten:
Zijn overal te vinden, maar vooral bij de doorgaande weg (boven en parallel aan de boulevard).
Supermarkten:
Carrefour en Aswak Salam zitten naast elkaar (Rue Yacoub El Mansour), met de taxi kost dit 15 DH (€ 1,50).
Marjane, (ligt aan de Avenue Mohammed V, N10 naar het zuiden aan de rand van de stad).
Mini supermarktje, zit aan de Route Marina (havenkom) en hier vind je ook een bakker (Boulangerie) “Tafarnout”, waar je lekker vers brood kunt kopen.
Taxi’s:
Die zijn in Agadir rood voor binnen de stad en wit voor buiten de stad. Je vindt ze bij de rotonde en slagboom op weg naar de boulevard.
Auto huren:
Er bevinden zich vele internationale autoverhuurbedrijven aan de doorgaaande weg (paralelweg van de boulevard).
Wij hebben hier geen auto gehuurd (zie volgend blog).
Gasflessen:
Marokkaanse gasfles (grote) die wij gebruiken om over te hevelen naar onze kleinere gasfles, hebben we gevonden in één van de kleine zijstraatjes in de wat “gewonere” wijken.
Restaurants:
Die zijn er in overvloed. Bij de Marina met Europese prijzen, langs de boulevard (van Europese naar Marokkaanse prijzen) in of bij de souk vele kleine eettentjes (veel goedkoper en beslist niet slechter). Er is zelfs een discotheek (in de haven kom), waarvan we s ’avonds mee kunnen genieten, inclusief lichtflitsen, tot in de vroege uurtjes.
 
Ontmoetingen met andere zeilers
We maken kennis met de beide buurboten voordat we de boot verleggen naar de andere plek. Het waait deze dag behoorlijk en naast de hulp van de havenmeesters, helpen de zeilers van de andere twee boten ook een handje mee. We spreken meteen af om s ’avonds bij elkaar te komen op de Zwitserse boot, bij Anton en Sylvia, voor een borrel. Zij gaan over enkele weken richting Rabat. Nick en zijn moeder Anne zijn hier al een paar weken en gaan binnenkort richting Tenerife, waar ze nu nog een appartementje hebben. Deze gaan ze uitruimen en dan ook op de boot wonen. In de dagen die volgen, komen we geregeld bij elkaar buurten en het is dan heel gezellig. We wisselen de nodige tips en ervaringen uit en Nick en Anne zullen we zeker terug zien op de Canarische Eilanden. Met hun hebben we een hele goede klik en een aantal keren zeer diepgaande gesprekken gevoerd in een mengelmoes van Duits en Engels, wat totaal geen probleem is.
Ontmoetingen met Wereldvrouwen
Dit wordt een vast onderwerp in onze blog. Ik heb wederom een berichtje geplaatst op de Facebookpagina van “Wereldvrouwen”. Marjolein reageert op mijn berichtje en er wordt meteen een afspraak gemaakt. Toevallig kent Aicha uit Salé ook deze wereldvrouwen. Marjolein en Laila (een Nederlandse vrouw die vlakbij de Marina woont) komen naar onze boot. Voor hen is het apart om op een boot te zijn en we hebben een heel gezellige ontmoeting. Marjolein woont nu al 4 jaar in Agadir en is getrouwd met een Marokkaan en Laila pas 1 ½ jaar met man en drie kinderen. Er wordt met Marjolein afgesproken om elkaar de volgende dag te ontmoeten bij de “Souk El Had d'Agadir”, zodat zij ons een beetje wegwijs kan maken.
Wat hebben we zoal gedaan
Met de taxi naar de “Souk El Had d'Agadir”, daar heeft de man van Marjolein een fietsenhandel. We worden weer hartelijk ontvangen door haar en duiken meteen de souk in. We zijn op zoek naar een miniwasmachine, die we ook bij Nick en Anne hadden gezien. Geschikt voor ongeveer 4 kg wasgoed, niet al te groot en erg handig wanneer er geen enkele andere mogelijkheid is om je was te doen of laten doen. Marjolein is onze tolk en neemt ons mee, want de souk is echt erg groot en zij weet feilloos de weg na 4 jaar. We wandelen tussen de vele zeer kleurrijke kraampjes door. Op een binnenplaatsje zit een slager. Het vlees hangt lekker buiten tussen alle vliegen en om aan te geven van welk dier het vlees komt, hangt de kop van het beest er boven! Marjolein laat zien waar we het beste fruit, groente of Arganolie kunnen kopen. We vinden de wasmachine van het merk "Bronde", 50 cm hoog bij 35 x 35 cm. Fel roze van kleur en zelfs een energielabel A erop, voor nog geen € 45,00!
Marjolein kent vele handelaren waar ze weleens haar waren koopt. Velen maken een kort praatje of zeggen haar alleen gedag. Bij een klein kraampje, waarvan ze de eigenaar kent, koop ik argan-olie. Deze versie kan gebruikt worden om mee te bakken of als verzorgingsproduct. We zien een vrouw op de grond zitten die bezig met de laatste handelingen voor de olie. Even later heb ik “vers van de pers” een flesje! Ook proeven we een beetje de argannotenpasta en kopen maar meteen een potje!
Wat is Arganolie?
Wordt ook wel “Moroccon Oil” of het “Goud van Marokko” genoemd. Het produceren van Arganolie is een echte ‘vrouwenklus’. De olie bevat een grote hoeveelheid vitamine E, vergeleken met olijfolie zelfs twee keer zo veel. Het is voor vele doeleinden te gebruiken, zowel voor de consumptie als verzorgingsproduct. Het begint bij de Arganboom (Argania spinosa), deze bomen groeien alleen in het zuidwesten van Marokko. Berbervrouwen rapen de gevallen vruchten op, de groene schil wordt verwijderd en de noot wordt stukgeslagen met een steen. In de noot zitten pitten deze worden geroosterd (of niet, wanneer ze voor cosmetische olie gebruikt worden), daarna met de hand gemalen in een speciale stenen handmolen. Een hendel wordt rond gedraaid en aan de voorkant komt er een soort gemalen notenpasta uit druppelen (lijkt op pindakaas, maar dan vloeibaarder). Uit de gemalen argannotenpasta moet men de olie verkrijgen, en dat gebeurt door er water aan toe te voegen en dan heel stevig te kneden. Door hard te kneden wordt de pasta gescheiden in deegbollen en pure arganolie. De olie wordt opgevangen, gezeefd en in flessen gestopt. Argan olie is een ‘koudgeperste’ olie omdat er tijdens het maken van de olie geen hitte (vuur) aan te pas is gekomen.
 
Tussen de middag lunchen we met Marjolein boven op een terrasje in de zon/schaduw, we nemen een kip Tajine.
Sinds 10-01-2017 is de productie en verkoop van de Boerka in Marokko verboden. Het dragen er van is tot op heden nog niet verboden in Marokko (wel in België en Frankrijk), maar daar zal wellicht een verandering in komen. Naar onze mening zou dat niet verkeerd zijn, want voor een goede communicatie moet je toch de gelaatsuitdrukking van de ander waar kunnen nemen. Wanneer een vrouw (of man, want het is niet zichtbaar wat er onder de boerka zit) gesluierd is, wordt dit een stuk moeilijker. Dit heeft ook te maken met hoe men zich voelt in de nabijheid van een persoon die een boerka draagt. Persoonlijk vind ik het ook geen prettig gevoel wanneer je helemaal niets van een persoon kunt zien, zelfs geen ogen! Een moeilijk en gevoelig onderwerp, maar het moet wel bespreekbaar blijven!
Waarom dit onderwerp? We zitten net te lunchen wanneer er twee agenten een groep mensen, de vrouwen dragen een boerka, wegsturen. De eigenaar wil geen mensen in zijn zaak die een boerka dragen. Marjolein vertelt dat steeds meer bedrijven mensen in boerka’s niet meer toelaten vanwege een veiligheidsrisico.
Na de lunch gaan we naar de man van Marjolein, hij kan ons helpen met het regelen van een huurauto. Na wat heen en weer bellen heeft hij een auto voor een week geregeld voor ons. De auto zal maandag gebracht worden en dan vullen we alle papierwerk in. Toch erg fijn dat je mensen leert kennen die je hiermee kunnen/willen helpen.
 
Naar de Kasba
We willen met taxi naar de Kashba van Agadir, deze ligt bovenop de heuvel. De eerste taxi, een witte, die we aanhouden vraagt 100 DH, en deze zat al behoorlijk vol met andere mensen. Dat gaan we dus niet doen. De tweede taxi, een rode, vraagt op voorhand 50 DH. Deze nemen we, maar hadden we gezegd dat hij de meter had moeten laten lopen, dan was het waarschijnlijk maar 25 DH geweest. Natuurlijk………het is nog niet veel, want waar praten we eigenlijk over, een paar euro. We hebben ons al aardig aan het land aangepast! Boven aangekomen zien we dat het hier echt een toeristisch attractie is. Er staan een aantal dromedarissen, waarop je een ritje kunt maken. Dat vinden we zo zielig, dat we dat beslist niet gaan doen! Er zijn enkele handelaren die souvenirs verkopen, maar verder is er niet veel anders te zien dan een aantal “op de Marokkaanse manier" gerestaureerde muren en restanten van de Kasba. Het is wel een mooi uitzicht over de stad, strand en de Marina. We wandelen terug de heuvel af via een redelijk begaanbaar pad, volgens Marokkaanse maatstaven dan. Onderweg komen we weer heel veel afval tegen, overal liggen plastic zakjes en flessen en nergens een prullenbak te bekennen. In Marokko zijn ze zich totaal niet bewust van wat al dat afval doet met onze aardbol. Het is iets waar ze hier gewoon niet mee bezig zijn. Zo triest! Halverwege de heuvel rent er ineens een gigantisch everzwijn over het pad. Zo zie je nog eens wat! Na 45 minuten zijn we weer in de Marina.
Boulevard
We wandelen regelmatig langs de boulevard en daar zie je toeristen rond scheuren op “Benidorm Bastards” karretjes. Geen gezicht!
 
Het weer
De eerste week is het redelijk mooi weer, maar een week later slaat het weer om. Een storm raast langs de kust van Marokko en dat merken we goed. Harde wind, veel regen en hele hoge golven. Het is een spectaculair gezicht, de hoge golven die tegen de havenhoofden uit een spatten. Maar de boten liggen als een gek te schommelen in de haven en die van de Zwitsers en de Duitsers gaan hevig tekeer. Nick verteld later dat hij hier bijna een zeeziek van geworden is. Gelukkig liggen wij iets verder in de haven en hebben er iets minder last van. De steigers lijken wel golfplaten zoals ze bewegen en wanneer je er overheen loopt moet je wijdbeens lopen om je evenwicht te behouden. Het water is donkerbruin doordat de regen heel veel modder uit de bergen naar zee spoelt. Je ziet enorm veel afval de haven binnen gespoeld worden, natuurlijk vooral heel veel plastic. Maar ook een “bid” tapijtje drijft langs. Delen van het strand zijn overspoeld en de golven hebben veel zand en afval meegenomen en achter gelaten in de straat naast het strand. De storm duurt een paar dagen en dan hebben we weer beter weer. Maar het duurt dagen voordat de kleur van het water weer een normale transparante kleur heeft.

----------
 
 
27-02-2017, reactie van Karin (White Pearl
Wat fijn dat je zaken zo gedetailleerd noemt. Het duurt nog een poosje maar dan lan ik er vast gebruik van maken. Ik ga ook eens op zoek naar die pagina van wereldvrouwenconferentie en kun je ook een foto sturen van de wasmachine. Ben heel benieuwd hoe groot die is en of wij daar nog plaats voor hebben.
 
5-03-2017, reactie van Paula Burger
Bedankt weer voor jullie nieuwe mail. Altijd interessant weer te lezen wat jullie de afgelopen maanden gedaan hebben en beleefd hebben en dat dat jullie zo genieten en zoveel kennissen op doen waar je weer nieuwe ervaringen mee op kan doen en die je kunnen helpen om e.e.a. te ontdekken en wegwijs te maken om iets te vinden waar jullie naar op zoek zijn. Het is wel een hele belevenis wat jullie zo al mee maken en tegenkomen en het land leren kennen en bezichtigen en wegwijs gemaakt worden door mensen die er al een tijdje verblijven. Verder bedankt voor je kaart gisteren ontvangen. Groetjes en tot de volgende mail van Paula.
 ----------
     << Terug >>