Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 20-01-2017    Sale en Rabat, Marokko Deel 5
 Van Kerst tot nieuwjaarsdag
Het is vreemde gewaarwording om dit jaar Kerst te vieren in een land als Marokko. Ver van familie, vrienden en de kerstsfeer in Nederland. Rabat is een moderne stad waar een beperkt aantal winkels een poging hebben gedaan om een kerstboom te plaatsen, maar dat is het dan. Echt gezellig is het niet, geen verlichte straten of leuke kerstmuziek. Gelukkig heb ik wat kerstversieringen meegenomen en ook wat lampjes om het aan boord wel gezellig te maken. Mede door wat extra gezellige kerstdingetjes die ik van een goede vriendin heb gekregen, hebben wij toch een kerstsfeertje weten te creëren aan boord. We hebben zelfs een mini nep boompje bij de supermarkt kunnen kopen die we buiten in de kuip zetten met enkele lampjes erin! De sfeer is er wel, maar het gevoel is toch anders. We besluiten om op 1e kerstdag toch maar een soort van kerstdiner in elkaar te flansen. Wat we de 2e kerstdag eten, dat zien we wel. We hebben voor de periode tussen Kerst en Oud & Nieuw een auto gehuurd om het land te gaan bekijken.
 
Op 1e kerstdag hebben we iets lekkers bij de koffie en s ’avonds wijden we onze Tajine in met het klaar maken van een overheerlijk konijn. Op de salontafel staan enkele kerstdecoraties, de kaarsjes branden en de kerstverlichting is aan. Tijdens het eten draaien we de kerst cd van Mila (met dank hiervoor)! Onze 1e Kerst samen aan boord in een vreemd land.
 
We willen heel graag ook iets zien van het binnenland van Marokko en hebben daarom een auto gehuurd voor 5 dagen. Deze wordt op 2e kerstdag naar de Marina gebracht. Een week eerder hebben we uitgezocht waar we het beste een auto kunnen huren. Omdat de tarieven van de Internationaal bekende bedrijven, zoals AVIS e.d. zoveel hoger zijn dan die van de plaatselijke verhuurbedrijven, hebben we besloten om in zee te gaan met een plaatselijk bedrijfje. We zijn naar het bedrijf YADOCH (www.HighWayCar-Rabat.com) in Rabat (16 Av. Fal Ould Oumeir, 2e etage) toegegaan en hebben één en ander afgesproken. Vanaf de 2e kerstdag hebben we dan een Peugeot 301 ter beschikking. Helaas zonder GPS, maar gelukkig beschikken we over een tablet en mobiel met GPS. Deze 2e kerstdag gebruiken we verder om naar de supermarkt te rijden zodat we weer een voorraad in kunnen slaan en rijden een beetje rond langs de kust van in Salé.
De komende dagen gaan we het achterland ontdekken. Onze buren, Petra en Martin zullen 1 nachtje op Kit passen wanneer bij in Chefchaouen een nachtje blijven slapen.
 
Dag 2, naar Fes
Afstand van ongeveer 210 km en ongeveer 2 ½ uur rijden. We nemen de snelweg A2, een tolweg, die er goed uitziet.
Onderweg zien we wederom vrachtwagens die wel erg hoog zijn opgestapeld en een groep fietsers die op de snelweg rijden! Levensgevaarlijk! Het landschap wisselt zich af, van vlak met struiken naar kale weilanden die overgaan in een mooi groen glooiend landschap waar koeien grazen. Ooit beschikten ze over een bijzonder irrigatiesysteem (betonnen goot op pootjes) van kilometers. Nu staan alleen de vervallen restanten nog langs de weg als een soort kunstwerk. Langzamerhand komen de bergen in zicht, sommige kaal met her en der een paar struiken, andere bestaan uit mooie groene lappendekens.

We naderen Fes en dat kun je meteen zien aan de afvalbergen die langs de weg liggen. Fes of Fez, is één van de vier Koningsteden van Marokko en heeft rond de 1 miljoen inwoners. De stad staat met dit aantal op de derde plaats na Casablanca en Marrakech, maar nog wel voor hoofdstad Rabat. Door de status van Koningsstad wordt de stad door een flink aantal toeristen jaarlijks bezocht. Voor de Marokkaan zelf is Fez de studentenstad van Marokko en staat bekend om de Karueein universiteit die er al sinds 859 staat. Natuurlijk het prachtige Koninklijk Paleis, Dar el-Makhzen, waar we helaas geen tijd meer voor hadden om het te bezoeken. Fes bestaat uit twee delen, een moderne deel met moderne winkelcentra, infrastructuur, onderwijsinstellingen, woningbouw en hotels en prachtige parken met gigantisch hoge palmbomen. We zien rijen met rode taxi’s staan, elke stad heeft namelijk weer zijn eigen kleur. Het tweede gedeelte van de stad bestaat uit de oude Medina. Hier geven wij de voorkeur aan om deze te bezoeken. Rond het middag uur komen we bij een parkeerplaats bij de Medina, waar een mannetje voor een paar DH op de auto let.

We wandelen richting de officiële toegangspoort “Bab Bou Jeloud” ook wel de blauwe poort genoemd, vanwege de mooie blauwe mozaïeken. Op een terrasje drinken we even iets voordat we de Medina ingaan. Het wemelt hier al van de toeristen en de gidsen bieden zich al snel aan om je rond te leiden. Wij hebben van te voren een plattegrond geprint en proberen liever zelf een weg te vinden door de doolhof van kronkelige straatjes, doodlopende steegjes, duistere souks en verborgen tuinen. Wanneer je de Medina betreedt, waan je je in een andere wereld met smalle straatjes gevuld met kleine kledingzaakjes, kruidenwinkeltjes, groente- en fruitspecialisten, winkeltjes met dadels, vijgen en heel veel zoete snoeperijen, aardewerk en diverse oliën. In Marokko zijn ze erg goed in het op stapelen van producten. Tientallen schoenen, jurken, sjaaltjes en hoofddeksels netjes op soort en kleur. Men is hier wel veel meer op toeristen ingesteld en dat merk je goed omdat ze je van alles willen aansmeren. Om de zoveel meter bevindt zich een mooie met mozaïek ingelegde fontein, waar men water haalt en waar men zich wast voor dat ze naar de Moskee gaan om te bidden. Tegenwoordig bekijk ik de Medina meer van een andere kant. Want wanneer je goed om je heen kijkt, af en toe een blik werpt in een donker steegje, zie je de armoede, de bergen met afval die er gedumpt worden, de vervallen staat van sommige huizen, verwaarloosde paardjes die vastgebonden staan etc. Het is jammer dat dit soort dingen vele toeristen ontgaat, want het is erg triest om te zien hoe nonchalant men hier met dieren en afval omgaat en zich totaal niet druk maakt over de verloedering van de omgeving. Ik werp ook vaak een blik omhoog en zie vervallen houten balkonnetjes hangend boven de steegjes en plafonds die bijna op instorten staan. Het is de hoogste tijd om iets te eten en we kiezen een bijzonder kleurrijk restaurantje met een terrasje wat uitkijkt over de Medina en de heuvels buiten de stad. Daarvoor moeten we helaas wel heel veel smalle trapjes omhoog lopen, maar het is de moeite waard. Ook hier zien we weer een aantal jonge poesjes rondlopen die bedelen om voedsel. We ontmoeten een stel uit Engeland, die van oorsprong uit Bangladesh komen waar we heel gezellig mee aan de praat raken. We hebben alle tijd, want we moeten lang wachten op ons eten. Na de verlate lunch wandelen we verder in de Medina. Af en toe moet je even aan de kant, voor een volgeladen ezel, een paard of een handkar met kleurige mandarijnen die zich een weg banen door de smalle straatjes.
Natuurlijk willen we ook een bezoek brengen aan de aloude “tanneries”, de leerlooierijen/ververijen, waar Fez bekend om staat. Een jonge man biedt zich aan om ons naar één van de plekken te brengen waar we goed zicht hebben op de ververijen. We wandelen door de eindeloze straatjes en zien onderweg deuren met verschillende deur kloppers. Onze gids legt uit dat elke familie in het huis een eigen klopper heeft. We werpen een blik in de kleine weverijen en zien hoe de kleden op ambachtelijke wijze gemaakt worden. Werkplaatsjes waar mooie gekleurde vazen voorzien worden van zilveren versieringen. Dan komen we bij de plek waar we de ververijen kunnen zien. We moeten wederom menig trapje op voordat we op het terras zijn en een blik op de ververijen kunnen werpen. Bijzonder interessant om te zien, de stank die gepaard gaat met het wassen en verven van het leer, nemen we maar op de koop toe. De “Oom” legt ons uit hoe één en ander in het werk gaat. Natuurlijk is hier ook een winkel gevestigd en probeert de man ons over te halen iets van zijn waren te kopen. We leggen uit dat we op een boot wonen en de wereld rond zeilen en daardoor beperkte ruimte hebben. Onze gids begeleidt ons even later toch nog even naar een andere zaak toe (uiteraard ook een familielid), waar iemand Fred probeert over te halen om een leren jasje te kopen. Naar onze mening toch nog te duur en wat moeten we met een leren jas aan boord? Vervolgens laat de jonge gids ons zien hoe we de Medina weer uit kunnen komen. Moe van al het wandelen, gaan we iets drinken en ook hiervoor gaan we helemaal naar boven naar het dakterras. Terug bij de auto besluiten nog even de heuvel op te rijden naar het oude fort “Bjor Nord”, waar je een prachtig uitzicht hebt over de gehele stad Fez. Het is al knap laat geworden en we moeten nog helemaal terug naar Rabat rijden. Wanneer we vlakbij de Marina zijn besluiten we maar een hapje te gaan eten bij de plaatselijk Mc Donalds. Het is een lange dag geweest, maar zeker de moeite waard geweest. Niet veel later liggen we uit geteld op onze salonbank. Morgen weer een dag dus niet te laat naar bed.
 
Dag 3, naar Chefchaouen
Afstand van ongeveer 250 km en bijna 4 uur rijden.
Het is te ver om dit in één dag te doen en daarom zoeken we van te voren uit waar zouden kunnen overnachten. Boeken doen we niet, want er zijn genoeg mogelijkheden.
We nemen de volgende route: N1 van Rabat – Kenitra - Souk Elarbaa Du Gharb – dan R408 naar Ouazzane, vervolgens de N13 naar Chefchaouen.
De wegen zijn goed begaanbaar maar je moet alleen heel goed op je medeweggebruikers letten. Terwijl Fred rijdt, ik doe mijn schoenen uit en zit lekker relaxed om me heen te kijken. Met het fototoestel op schoot maak ik af en toe een foto van het voorbij vliegende landschap. We zijn net de stad uit of we komen een wegafzetting tegen met zelfs echte spijkermat op de weg tegen (nee, we worden niet gecontroleerd). We rijden langs boomkwekerijen, moerassig landschap, weilanden vol grote struiken cactussen, glooiend groen landschap, in de verte zien we de bergen steeds hoger worden en dik in de bewolking. We zien schaapherders met kudde schapen, rare driewielige karretjes, vrachtwagens die scheef hangen vanwege hun vracht, auto’s waarvan het onderstel verbogen is, verlaten huizen, karren met ezeltjes en gesluierde vrouwen, oude mannetjes zittend aan de kant van de weg, stalletjes met aardewerken potten, vrouwen met grote bossen takken op hun rug gebonden, spelende schoolkinderen en kinderen die op een ezeltje naar huis rijden.
 
En dan ineens steekt er een lammetje recht voor onze auto de weg over. Gelukkig kan Fred op tijd remmen en de auto achter ons ook. Ik ren de auto uit en til het lammetje op, net op tijd voor de veel te hard voorbij scheurende en toeterende bus. Daar sta ik dan op mijn sokken aan de rechterkant van de weg met een lief zacht hagel wit lammetje in mijn armen (helaas hebben we hier geen foto van). Het beestje kan niet meer dan 1 of 2 dagen oud zijn, zo schoon als hij er uitziet en zo licht qua gewicht. Onze kat Kit is zwaarder. Nergens een moeder schaap te zien of een herder die zijn lammetje kwijt is. Aan de overkant van de weg in de verte zien we een schaapsherder met een aantal schapen. Fred neemt het lammetje van mij over en brengt het naar de man toe. Het blijkt niet van hem te zijn, maar hij accepteert het toch. De chauffeur van de auto achter ons geeft me een compliment voor het redden van het lammetje. Door mijn snelle actie leeft hij tenminste een dagje langer! Mijn dag kan niet meer stuk, ik heb een lammetje gered! De hele dag heb ik een blij gevoel.

Chefchaouen is de hoofdstad van de gelijknamige provincie. De stad werd in 1471, na de Spaanse Reconquista, gesticht door Moorse en Joodse vluchtelingen uit Spanje. Het bergdorpje diende als fort tegen de Portugezen die Marokko binnendrongen. Het fotogenieke stadje ligt in het rif gebergte en is opgetrokken in blauw en wit en wordt ook wel het “Blauwe Joodse Dorp” genoemd. Alle gebouwen in de medina zijn lichtblauwe, donkerblauw, marineblauw, indigoblauw, hemelblauw, azuurblauw blauw met wit geverfd. Het is een traditie die nog stamt uit de tijd van de Joodse vluchtelingen die ooit het gebied bewoonden. Tegenwoordig hoor je op gebedstijden eigenlijk uitsluitend nog de muezzin. Het is niet alleen mooi, maar er heerst ook nog eens een uitermate relaxte sfeer. De kans is overigens groot dat dit mede komt door de nabijgelegen hennepplantages, waar deze streek om bekend staat. Marihuana is naast leer, geitenkaas en wol de lokale specialiteit. Het is niet ongewoon dat een herder je drugs aanbiedt wanneer je rustig aan het wandelen bent. Chefchaouen is het Amsterdam van Marokko. De schoonheid in combinatie met de eenvoudige en relaxte levensstijl maken tot Chefchaouen één van de leukste bestemmingen van Marokko. Ook de ligging van Chefchaoun is prachtig. De stadsnaam betekent: kijk naar de horens. Vanuit het dal zouden de omliggende bergen de vorm van horens hebben. Omdat we in de bergen zijn is het hier ook meteen een stuk koeler.
Wanneer we het stadje naderen gaan we eerst op zoek naar het door ons uitgekozen hotel “Madrid”. We parkeren onze auto in een parkeergarage. Het hotel heeft gelukkig een kamer vrij voor ons en wat voor één! Het hele hotel is van binnen bijzonder kleurrijk met heel veel mozaïek en uiteraard de blauw/witte accenten. Een hele grote algemene ruimte die geheel in rode tinten is. Maar onze hotelkamer is wel erg bijzonder, je waant je meteen in een sprookje. De enige storende factor in dit plaatje is de moderne tv. We wandelen de Medina in, die recht tegenover het hotel ligt. Het is ook hier een stuk koeler, iets wat we een beetje hebben onderschat en waardoor we waarschijnlijk ook kou gevat hebben. Het hotel, de huizen en restaurants hebben hier geen verwarming. Tussen de middag zaten we te vernikkelen in een restaurant. We slenteren door de blauw/witte straatjes, zien kleurrijke stalletjes met hand gemaakte tassen, potten met verfpoeder, sierraden, beschilderde houten krukjes en kastjes, kleden en houten voorwerpen. Komen zo ook langs een aantal weverijen. Hoewel de vraagprijzen soms iets hoger liggen dan in de grote steden is het een stuk plezieriger shoppen. De bevolking is veel minder opdringerig, maar misschien komt dit doordat ze stoned zijn. Ik ben op zoek naar een mooi kleed om hier hoezen van te maken voor op onze salonbank. In één van de zaakjes vind ik een mooi kleed en vraag hoeveel deze kost. 350 DH zegt de verkoper. Omdat het heel gewoon is dat je afdingt, zeg ik dat dit teveel is. Uit eindelijk ga ik tevreden de deur uit met mijn kleed voor maar 150 DH. Toch weer gelukt! Deze Medina ziet er bijzonder uit met de blauwe kleuren en de vele potten met planten er voor. Tussendoor zie je katten rondlopen of lekker opgerold op een stoel liggen. Maar hier zien niet alle poesen er zo goed uit. We treffen twee jonge katjes aan die waarschijnlijk de koude nacht niet zullen overleven. Zo triest! Het is een mooi stad en de medina is heel bijzonder, maar we vonden het er wel heel erg koud. We hopen dat we het niet te koud krijgen in het hotel vannacht. We zijn moe en besluiten in het restaurant op de hoek ‘s avonds een hapje te gaan eten. Ook hier is het steen koud. Zelfs de eigenaar en bediening lopen in dikke gewatteerde jassen rond en dat terwijl er een grote grasbrander/verwarming in de hoek staat. Ik waag het er op en vraag of ze deze verwarming kunnen aan doen. De gasfles wordt vervangen en even later zitten we redelijk warm achter ons avond eten. In het hotel drinken we nog een thee om even later warm ons bedje in te rollen.
 
Dag 4, van Chefchaouen terug naar Rabat
We willen graag zoveel mogelijk zien van het land, dus nemen we vandaag een andere route terug en zullen gebruik maken van de niet zo toeristische wegen. Maar eerst rijden we nog even naar een punt toe om de stad van bovenaf te kunnen bekijken. Via een weggetje komen we langs de plaatselijke vuilnisbelt, ook weer voorbeeld van “we gooien het hier maar gewoon neer”. We treffen hier honderden “zilverreigers” (witte vogels) aan. Maar we hebben wel uitzicht over de stad. Dan is de tijd om aan onze terugreis te beginnen.
Van Chefchaouen de R412 tot Derdara – dan de R412 richting Ksar-el-Kebir – dan P4404, P4208, P4200, P4202, dan de P4214 langs de kust richting Rabat en laatste stukje de snelweg A1.
Deze tocht is een echte belevenis. Eerst rijden we nog een beetje op de zogenaamde “normale” wegen, maar deze worden steeds slechter en moeilijk begaanbaar. Van een mooie asfalt weg, naar gaten in het weg dek, naar wegen die alleen uit stenen, zand, modder en waterpoelen bestaan. Het is een echte uitdaging, dat kun je gerust zeggen. We hebben maar een gewone auto, geen terreinwagen, wat op sommige wegen toch eigenlijk wel zou moeten hebben. Maar……………we komen daardoor ook wel op bijzondere plaatsen. Voor Fred is het wel vermoeiend rijden om alle gaten in de weg op tijd te ontwijken. Sommige zijn zo groot dat we zelfs even van de weg af moeten wijken. Mensen draaien hun hoofd om wanneer we op de modderige wegen door hun dorpje rijden. We zwaaien en er wordt driftig terug gezwaaid. We rijden tussen de loslopende schapen, overstekende koeien en kippen, langs mooie cactussen met vruchten, heuvel met bijenkorven en eenzame ezeltjes die los op de weg lopen. Het landschap is prachtig, in de verte de hoge bergen die zelfs met sneeuw bedekt zijn. De heuvels waar kleine riviertjes door stromen, waardoor de grond vruchtbaarder is. Het land wordt of met de hand omgeploegd of wanneer men rijker is met een ezel of een stier. De grotere rivieren die door het dal tussen de bergen lopen. Langs de weg zien we verlegen schaapherderinnen in traditionele kleding met leuke kleurige strooien hoedjes op. Langs de weg staan af en toe soort van “bushalte hokjes” opgetrokken in blauw/witte huisjes. Uiteindelijk naderen we weer een redelijk geasfalteerde weg en komen we uit bij de kust. Het laatste stukje is weer “gewoon” rijden. Moe maar voldaan komen we in de buurt van de Marina aan en parkeren de auto bij een restaurantje. Na het eten laten we op de boot alle indrukken nog even de revue passeren. Ondanks de soms nauwelijks begaanbare wegen hadden we dit niet willen missen.
 
Dag 5
Op deze laatste dag gaat Fred met de huurauto naar de carwash om deze te laten ontdoen van alle modder. Hij ziet er echt niet ui! Anders gaan ze misschien nog vragen stellen waar we in hemelsnaam allemaal gereden hebben. Wij leveren hem in ieder geval schoner in dan dat we hem hebben gekregen! In Marokko gaat het wassen van auto’s overigens niet automatisch maar met de hand, want mankracht is veel goedkoper! Fred rijdt ook nog even langs het tankstation om jerrycans te vullen met diesel te vullen. Daarna rijden we de auto terug naar Rabat om hem in te leveren en brengt de man van het bedrijf ons weer terug naar de Marina.
 
Oud en Nieuw aan boord
We hebben met Petra en Martin van de “Bravelander” afgesproken om deze avond gezellig samen door te brengen. Wij zorgen voor de maaltijd, vooraf krabsalade met avocado en als hoofdgerecht gebraden konijn met toebehoren. Petra geeft deze dag een Hollands tintje en maakt zelf “appelflappen” en een heerlijke salade voor de avond. We kijken gezamenlijk naar de oudejaarsconference van Claudia de Breij en luisteren naar de “Vrienden van Amstel”. Zo hebben we toch een beetje Hollands gevoel. Om 23:00 uur sturen we alvast een aantal nieuwjaarswensen via WhatsApp er uit, want in Nederland is het al een uurtje later. Zodra het bij ons 00:00 uur is, proosten we met champagne op het nieuwe jaar en wensen elkaar heel veel zeilplezier toe in 2017! Buiten blijft het vreemd stil…………………ook aan de jaarwisseling wordt hier in Marokko niets gedaan. Zo vreemd, geen vuurwerk niets, wat een verschil met vorig jaar toen we nog in de Marina van Rotterdam lagen. Het enige wat je hoort is muziek vanuit één van de restaurants op de kade, waar een soort disco is.
 
2017
We zijn nu bijna 8 maanden onderweg en al zo gewend aan het leven aan boord. Nederland missen we niet, maar wel onze familie en vrienden! Natuurlijk ook wel kleine dingetjes zoals drop, pepermunt, pindakaas en hagelslag. Gelukkig hebben we lieve familieleden en vrienden die ons af en toe een pakketje sturen met lekkernijen! Ook dit jaar hopen we dat het een bijzonder zeiljaar zal worden met leuke ontmoetingen van zeilers en niet zeilers. We gaan er voor!
----------
 
     << Terug >>