Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 19-01-2017    Sale en Rabat, Marokko Deel 4
 In dit blog vertel ik iets meer over onze tijd in Salé en Rabat.
 
Algemene indruk
Marokko is een wereld van tegenstrijdigheden. Grote verschillen tussen rijk en arm, schoon en vies. Maar waar je ook komt de mensen zijn uitermate vriendelijk en behulpzaam. Doordat we hier al een poosje vertoeven hebben een aardige kijk gekregen op het Marokkaanse leven.
 
Vanaf de boot hoor je een kakofonie van vreemde geluiden: schreeuwende meeuwen, fluitjes van de bewakers, de bel van de tram en auto’s die over de moderne brug rijden, claxons, sirenes, de trommelgeluiden van trommelaars die onder de brug staan te oefenen en muziek van de restaurants op de kade. Tussendoor hoor je de stem van de gebedsomroeper vanuit de moskee.
Het verkeer rijdt luid toeterend kris kras door elkaar. Er heerst hier duidelijk een sfeer van “leven en laten leven”. Wanneer het rustig is doen de stoplichten het en maar tijdens de spits staan ze uit, zo van zoek het dan maar lekker zelf uit! Op de grote rotondes tref je vaak verkeersregelaars aan, die dan onder een parasolletje staan. Af en toe blazen ze als gekken op hun fluitje, maar veelal staan ze niets te doen. De oversteekplaatsen (zebra’s) zijn in Nederland heel duidelijk, daar kun je rustig oversteken. Hier is het echt niet van toepassing, oversteken doe je met risico voor eigen leven. Auto’s houden geen vaste baan, ze zigzaggen van links naar rechts en het gebruik van richtingaanwijzers is hun ook vreemd. Vaak zie je een richtingaanwijzer aanstaan naar rechts en dan slaan ze doodleuk links af! Eén ding is duidelijk, de tram heeft altijd voorrang! De mensen lopen vaker op de weg dan op de stoep, mocht die er al zijn. Wat ook niet verbazend is, met al die gaten en soms staat er ook ineens een paal midden op de stoep. Je ziet fietsers en brommers tussen de auto’s door manoeuvreren. Taxi’s duwen gewoon een beetje extra door. Vrachtwagens zeer hoog opgestapeld met spullen, waardoor ze wiebelend door het verkeer rijden (dood eng af en toe). Brommers volgeladen met plastic flessen, handkarren met hoge stapels fruit (mandarijnen waar de takjes en blaadjes nog aan zitten) en karren met ezeltjes er voor. Het is vies, stoffig en stinkt naar uitlaatgassen, want van roetfilters hebben ze hier nog nooit gehoord. Je ziet heel veel oude Mercedesen rondrijden die bij ons allang afgekeurd zouden zijn.
Rabat is een moderne stad. De meeste straten zijn groots opgezet met moderne gebouwen. Je vindt er overal parkeerwachten die er voor zorgen dat zich op de brede straat geen parkeerongemakjes voordoen. Als iemand weg wil rijden uit staande stand, houden zij naderende auto’s aan en dwingen ze tot stoppen. Op die manier is het een geregelde, maar wel ietwat chaotische organisatie. Je ziet een mengelmoes van mensen, keurig geklede dames en mannen in driedelige outfits met attaché koffer worden afgewisseld met mensen gekleed in de meer traditionele kleding. Ze lopen met hun mobiele telefoon druk pratend, bellen, te appen of wat dan ook. Waar zouden ze zijn zonder mobiele telefoon! Hoge palmbomen, mooie grote kronkelige bomen die keurig bij gesnoeid worden en groene parkjes die netjes schoon zijn. Naast dit alles kom je er verschillende moskeeën tegen waar bij naast de grote ingangsdeur een bord hangt met de tekst “verboden te betreden door NIET moslims”! Pure discriminatie vind ik dit! In Europa zie je nergens een dergelijk bord bij een kerk hangen!
Men probeert hier op allerlei manieren aan geld te komen. Bij de stoplichten poetst men de voorruit van de auto’s, verkopen pakjes zakdoeken, sigaretten of chocoladesnacks. Op de straat tref je veel bedelaars aan die op een stuk karton op de grond zitten, sommige met alleen een houten kistje met een gleuf erin om geld in te kunnen doen, bedelaars die hun kind gebruiken om sympathie op te wekken, maar ook veel gehandicapten. De sociale voorzieningen zijn hier toch wel wat anders dan we in Nederland gewend zijn. Omdat we heel veel met de tram naar dezelfde plekken gaan, kom je ook vaak dezelfde mensen tegen, na een poosje begin je ze zelfs te herkennen en af en toe stoppen we wat muntjes toe. Eén van de routes van de tram komt langs een zogenaamde “sloppenwijk” afgeschermd door een grote muur maar toch goed zichtbaar. Huizen met daken van golfplaten, die wel allemaal voorzien zijn van een satellietschotel. Al hebben ze weinig te eten, maar tv kijken moet toch kunnen! De was hangt te drogen op een open veldje tussen de bergen met afval. Er is een halte die “Opera” heet, het bijbehorende gebouw staat leeg en ziet er vervallen uit. Deze buurt wordt afgewisseld met appartementen die bewaakt worden, in aanbouw zijn of vervallen zijn. Triest om te zien hoe de verschillen tussen rijk en arm elkaar zo snel afwisselen.
In de Marina en in de grote straten van Rabat zie je niet zoveel afval liggen, dat wordt keurig opgeraapt of weggeveegd. Maar in de zijstraatjes en ook in Salé is het de gewoonste zaak van de wereld dat er bergen afval naast containers of gewoon langs de kant van de weg liggen. Men gooit hier echt van alles op straat. Vanaf de Marine lopend langs de rivier richting de kust, zie je dat hier steeds meer moderne wooncomplexen worden gebouwd. De bij behorende boulevard, waar enkele moderne winkels zijn gevestigd, wordt goed bewaakt. Wandel je verder richting de kust dan heb je een prachtig uitzicht op de rivier met de kleine, soms droog gevallen, vissersbootjes en aan de overkant de kashba van Rabat. Langs de kustweg richting het noorden van Salé tref je een afwisselend straat beeld aan. Grote woonwijken met hoge gebouwen, grote moderne villa’s (2e huis van de rijkere Marokkaan) waarvan er sommige wel heel bijzonder uitzien. De boulevard, die er eerst heel aardig fraai uitziet met zijn groene perkjes, bankjes en mooi geasfalteerde wegen, veranderd langzaam in een slechtere weg met niets anders dan een halve vuilnisbelt er naast. Ook hier weer een zo duidelijk het verschil tussen de rijke en de arme buurt. Laten we dit vooral zo houden roept het beeld op! Maar …………….het uitzicht over zee is fantastisch, zeker wanneer de zon aan het ondergaan is!
We hebben de afgelopen weken bij verschillende tentjes gegeten en thee gedronken. Waarvan de meeste kleine zaakjes toch het beste bevallen, simpel, goed en ook nog eens goedkoop eten. Voor een goed bord vol met: rijst, patat, salade, sausjes, brood en vlees en een flesje drinken betalen we 80 DH (ofwel € 8,00) met zijn tweeën.
In het restaurant vlakbij de Carrefour in Rabat, worden we nu zelfs herkend en soms wil men zelfs met ons op de foto! In het begin dronken we de thee op de Marokkaanse wijze, maar deze is mierzoet. Toen Ayoub de thee klaar maakte zagen we al dat er heel veel suiker in ging, zeker 8 blokjes! Geen wonder dat de diabetes hier zoveel voorkomt! Nu vraag ik altijd de suiker er apart bij, kan ik het zelf doseren. Er zijn heel veel katten op straat, maar hier in Marokko hebben deze geen slecht leven. Ze krijgen vaak iets te eten of vinden wel iets bij de bergen afval en zelfs bij de luxere restaurants in de Marina worden ze gevoerd. Toen we net in Marokko waren hadden we onze kleding aangepast op, wat we dachten, passend was voor de omgeving. Driekwart of lange broek, T-shirts i.p.v. hemdjes, geen korte rokjes etc. Tot het moment dat Ayoub ons vertelde dat in de zomer de halve Marokkaanse bevolking hier er heel sexy bij loopt. Liepen we daar in onze lange broek en lange mouwen onnodig te zweten.
 
De bezienswaardigheden in Rabat en Salé
We zijn natuurlijk ook naar de geijkte bezienswaardigheden geweest, want die mag je niet missen.
Kashba des Oudayas
Is van oorsprong een vesting (burcht) waar religieuze strijders gelegerd waren. Door de eeuwen heen is hier een paleis en een moskee aan toe gevoegd. Sinds 2012 is dit fort opgenomen op de Werelderfgoedlijst en lijkt het erop dat ze bezig zijn met de restauratie. Imposant bouwwerk met hoge muren en enorme deuren. Door de Moorse poort kom je in wirwar van straatjes terecht die betstaat uit wit- en blauw gekalkte huisjes. We komen uit bij het 17e-eeuwse “Platefome du Sémaphore”, een groot terras met prachtig uitzicht over de zee en de ingang van de rivier de Bouregreg. Vervolgens lopen we door een poort de burcht weer uit en hebben onderweg uitzicht op een tweetal gigantische begraafplaatsen. Een deel bevindt zich binnen de muren en een deel er buiten. Ook hier een verschil tussen arm en rijk? We lopen verder naar het strand en daar op een terrasje geniet ik even later van de Marokkaanse thee en Fred van een “Café Americano”. We zien een aantal dapper mensen in hun lange gewaden voorzichtig pootje baden in zee.
 
Chellah de Rabat
Vanaf het station in Rabat lopen we naar Chellah (ongeveer 15 minuten), het is net buiten het centrum. Je volgt een lange weg die langzaam omhoog gaat (dat merk je meteen), langs grote gebouwen
Hier tref je de overblijfselen aan van een Romeinse havenstad en een 14e-eeuwse begraafplaats. Het entreegeld is slechts 10 DH (€ 1,00). Zodra je door de poort in de muur bent, loop je door een soort wilde tuin naar een terras. Hier nemen we plaats op een bankje en nemen het prachtig uitzicht over het complex in ons op. Er zijn niet veel bezoekers en er heerst een kalme en vredige sfeer. Een pad leidt naar het Forum en andere ruïnes zoals die van de Jupiter-tempel en de poel van de nymf. Waar de Chellah tegenwoordig om bekend staat zijn de vele ooievaars die hier neergestreken zijn. Af en toe hoor je het opvallende klepperen van de ooievaarsnavels en zie je de enorme vogels rond vliegen. Ze hebben zelfs op de vier hoeken van de prachtige met zachtgroene en blauwe tegels versierde minaret een nest gebouwd.
We zijn moe van het wandelen en willen we een taxi nemen terug naar de tramhalte. De taxichauffeur wil ons hiervoor 50 DH berekenen, voor een ritje van nog geen 5 minuten! Dat gaan we dus niet doen! We stappen weer uit en wandelen dan maar terug. Na 50 meter staat de taxi weer naast ons en nu kunnen we wel mee voor maar 15 DH. Het onderhandelen, gaat ons steeds beter af! Maar waar hebben we het eigenlijk over, de bedragen zijn zo gering!
 
Tour de Hassan en Mausoleum van Mohammed V
Vanaf onze boot hebben we uitzicht op de toren aan de overkant van de rivier. Tour de Hassan is een minaret van een incomplete moskee. Het had de grootste minaret moeten worden, maar door geld gebrek is deze nooit afgemaakt. De hoogte heeft slechts de helft van het de oorspronkelijk bedoeling hoogte gehaald. Ook de moskee werd niet afgebouwd en nu tref je hier een plein aan met alleen een paar muren en 200 zuilen. Het mausoleum is wel indrukwekkend met voor iedere poort zijn wachters.
Bij de poorten in de muren tref je wachters te paard aan. Op de middag besluiten we daar maar eens een kijkje te nemen. Ja hoor, het was alweer een feestdag in Marokko! Het bezoeken van de Hassan toren en het mausoleum is bij uitstek een echt een Marokkaans familie uitje, want het is een drukte van belang. We wandelen tussen de zuilen door, waar menig Marokkaan zomaar op klimt om een selfie te maken. Op een bankje gezeten kijken we uit over Salé en tevens de jachthaven. Wanneer we door het parkje terug wandelen naar de tram, zien we families op het gras zitten en de gesuikerde noten verorberen die de kleine kraampjes verkopen.
 
Medina van Rabat en Salé
Tegen de Kashba aan ligt de Medina van Rabat, omringd door een grote muur. Zodra je door de poort gaat tref je heel veel verschillende winkeltjes aan die je in elke Medina ziet. De medina van Rabat is een stuk toeristische dan die van Salé, daarom vinden wij de laatste ook veel leuker om doorheen te wandelen. De Medina van Salé is op loopafstand van de Marina en deze kun je van verschillende kanten benaderen. Neem je de ingang in een zijstraat vlakbij de tramhalte “Gare de Salé”, dan kom je meteen allerlei verkopers tegen in groente en fruit. Dit ziet er overigens veel beter uit dan wat je in menig supermarkt aantreft. We kopen hier dan ook onze mandarijnen, verse muntblaadjes voor de thee en een bijzonder exotisch uitziende vrucht. De kraampjes gaan over in de vlees en vis, maar hier zullen we niet gauw iets kopen, want de hygiëne laat nog wel wat te wensen over. Het is leuk om door een wirwar van kleine straatjes en steegjes te wandelen. Er zijn niet zoveel toeristen hier, waardoor we toch wel wat bekijks hebben. Neem je de ingang vlakbij de tramhalte van de Marina, dan kom je allereerst in een “gewone straat” met allerlei kleine zaakjes, variërend van restaurantjes (waar we een aantal keren heel lekker hebben gegeten), matrassenmakers, kledingzaakjes, brommer reparateurs etc. Loop je verder, dan kom je vanzelf weer in de steeds kleiner wordende straatjes met de tientallen kleine winkeltjes. In één van de winkeltjes heb ik een hele voorraad haakwol kunnen kopen (14 bollen voor nog geen € 10,00)! Hier kochten we ook onze Tajine voor maar € 3,00 en aluminium plaatje voor op het gasfornuis. Aan de zeekant van de Medina loop je langs de muur en kunt af en toe een blik door één van de gaten werpen. Hier zie je de burcht van Rabat met op de voorgrond de begraafplaats van Salé.
 
Overige dingen
Onze broodmachine heeft het begeven en moeten we op zoek naar een nieuwe. Dat is op zich alweer een hele onderneming, want iedereen bakt gewoon zijn brood zelf, zonder een machine. Maar uiteindelijk hebben we er dan toch één gevonden.
Ook mijn tablet heeft het begeven. Maar gelukkig hebben we ook deze kunnen vervangen.
Wasdag op de boot betekend samen de handen uit de mouwen steken. Ik vul emmer met sop en kleding en Fred schud de speciale was emmer (met deksel) een aantal keren heen en weer. Uitspoelen en ophangen maar. Aan het einde van de dag hebben we alles weer een beetje schoon!
 
Het weer
We hebben in deze twee maanden ongeveer het gehele seizoen aan ons voorbij zien trekken. In het begin was het nog redelijk, zonnig en lekker warm afgewisseld met een periode van forse regenval. Daarna een hele periode zonnig weer, maar wel af en toe behoorlijk fris. Maar ja wat wil je, het is december! In het nieuwe jaar begon het kouder te worden en daalde de temperatuur fors. Overdag kun je nog wel even genieten van de zon, wanneer je voldoende beschut zit, maar s ’middags wordt het snel kouder. Na de tweede week van januari horen we overal de verhalen van hevige sneeuwval in Europa. Denken we dat lekker te kunnen ontwijken, niet dus! Hagel in Marokko, nu wordt het toch de hoogste tijd om verder te gaan.
 
Bootdingetjes
Onze eigen gasflessen zijn bestand tegen propaan en butaan. De Marokkaanse gasfles bevat altijd butaan, wat alleen werkt bij temperaturen boven nul. Omdat 2 van onze gasflessen leeg zijn, hebben we een Marokkaanse gasfles gekocht bij de benzinepomp. Deze heeft een inhoud die tweemaal zo groot is als onze eigen flessen. Nu we via de post allerlei verschillende gasfles aansluitingen en een hogedrukslang hebben ontvangen, zijn we instaat om het gas over te hevelen. De volle Marokkaanse fles wordt hiervoor op zijn kop boven onze lege gasfles gehangen en zo zakt het vloeibare butaan langzaam in onze eigen gasfles. Nu is het even afwachten hoe vol ze daadwerkelijk gevuld zijn, de praktijk zal het leren.
 
De dag dat we met Aicha en Ayoub een dagje zouden gaan varen ging niet door doordat we motor pech hadden. Het lukte niet om de motor aan de praat te krijgen. Fred haalde het zijschot bij de motor weg en lag in een bocht om bij de startmotor te kunnen. Na een verwoede poging om hem aan de praat te krijgen heeft Fred hem uiteindelijk los gekoppeld. Ondertussen kwam iemand van de Marina vragen of we nog weggingen die dag. Nadat ik vertel dat we pech met de motor hebben en dat weggaan geen optie meer is, stelt hij voor om een monteur te bellen. Niet veel later kwam de monteur en monteerde de startmotor opnieuw (hoezo onzinnig?), want hij wilde zelf kunnen constateren dat dit het euvel was waarom de motor niet wilde starten. Niet veel later was hij tot de zelfde conclusie gekomen. Startmotor er weer uit en de monteur zou deze meenemen en bekijken of deze gemaakt of vervangen moest worden. De volgende dag kwam hij weer terug met een gerepareerde startmotor (nieuwe inhoud). Het werk en reparatie van startmotor kost bij elkaar  700,00 DH  (€ 70,00). Na de test blijkt hij het weer te doen. Gelukkig maar!
 
Kit
Onze boordkat heeft het naar zijn zin op de boot maar wil toch ook zijn territorium wat uitbreiden wanneer we zolang op één plek liggen. Steeds vaker gaat hij van boord en op verkenning op de steiger springt hij tegenwoordig met een vanzelfsprekendheid ook bij andere boten aan boord. In het begin alleen bij “onbewoonde” boten maar later gaat hij zelfs op bezoek bij Petra en Martin van de “Bravelender”. Hij maakt kennis met de vogels die op de steiger landen (witte reigers) en de vele meeuwen. Ook komt er op een bepaald moment een rode kat op de steiger. Ze draaien om elkaar heen en Kit laat duidelijk blijken dat dit zijn terrein is. Maar deze rode kat is wel brutaal genoeg om bij ons aan boord te springen wanneer we binnen zitten en het luik dicht is.
Op een dag duurt het wel erg lang voordat Kit terug is van zijn dagelijkse ronde over de steiger. We gaan toch maar even kijken waar hij uithangt, maar kunnen hem nergens vinden. De hele boot onderste boven gehaald, want misschien heeft hij zich wel verstopt in een klein hoekje. Daarna alle boten af aan onze steiger, nergens te vinden. Nu begin ik me toch wel erg ongerust te worden en er doemen allerlei scenario’s voor mijn ogen op. Uren lopen we te zoeken, zelfs op de kade en andere steigers zoeken we af. Dan komt op eens een man van een paar boten verderop en verteld dat hij Kit heeft zien lopen op een boot. Zucht! Op de betreffende boot vind ik Kit helemaal in elkaar gedoken en bibberend van angst. Hij moet ergens van geschrokken zijn. Uiteindelijk krijg ik hem te pakken en met behulp van Petra wikkel ik hem in een grote handdoek en brengen we hem naar onze boot. Zodra hij aan boord is rent hij naar binnen, voorlopig heeft hij het buiten wel even gezien. Kit is een hele lieve sociaal gezellige kat en we zijn allebei gehecht aan hem. Gelukkig hij is weer terecht.
De eerste dagen na zijn avontuur is hij wat rustiger en blijft vaker aan boord, maar daarna vervalt hij weer een zijn oude routine. Rondje boot, rondje steiger en weer terug aan boord. We hoeven hem tegenwoordig niet meer te roepen, hij komt gewoon uit zichzelf terug.
----------
 
 
29-01-2017, reactie van joke laene
Leuk weer jullie zeer uitgebreide verslag over Marokko te lezen. Het gaat er toch anders aan toe als hier in Nederland. Veel dingen worden duidelijker naar o.a. jullie verhaal over het toelatingsbeleid in de marina veel strenger. Geniet van deze andere cultuur. De thee lijkt me wat minder met als die suiker maar verder klinkt het prima. groetjes uit een bewolkt en fris Rijswijk
 
29-01-2017, reactie van Anuschka
Beste Caroline en Fred,

Heel leuk om telkens weer jullie blog te lezen....nuttige informatie ook!
Kijk uit naar jullie volgende berichten!!
Veel plezier en geniet!

Vriendelijke groet,
Anuschka
 
15-02-2017, reactie van René Schwab
Hallo Fred en Caroline, Anita en ik vonden Rabat prachtig. We hadden een hotel in het mondaine gedeelte van de stad, dicht bij de Soukh. Poort door en je stapte een totaal andere wereld in. Hassans Tower al bezocht bij avond? Moet je doen. Als je het nog niet hebt het gedaan, kijk op mijn site, --> Reizen --> Marokko en de eerste foto, dat is hem. Al geweest? dan oud nieuws.
Groeten en succes met je gasflessen!!
 ----------
     << Terug >>