Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 2-09-2016    Sesimbra - Sines - Burgau
 Donderdag 25-08-2016 t/m donderdag 01-09-2016
Ons plan is om in dagtochten te zeilen naar Portimão, waar we enige tijd willen doorbrengen.
Het is een zonnige dag wanneer we vanuit de baai van Cascais vertrekken richting Sesimbra. Het is ongeveer 27 mijl en we kunnen het grootste gedeelte zeilen. In de loop van de middag komen we aan en varen richting de haven waar we ons eerst een weg moeten banen door de honderden meeuwen die hier lekker liggen te dobberen. Bij de haven krijgen we te horen dat deze geen plek voor ons heeft (toch vreemd met al die lege plekken…). We gaan voor anker in de baai, wat misschien ook maar beter is met al die bootvervuilende meeuwen in de haven.
Sesimbra ligt aan een breed zandstrand, met steile kliffen in het westen van de stad en de kleine vissershaven in het oosten. Het strand strekt zich uit langs de voorkant van de stad en is verdeeld in tweeën door een klein fort, een grote stad met vele witte huizen en flatgebouwen.
 
De volgende dag gaan we verder richting Sines, een afstand van 35 mijl. Het is licht bewolkt en in eerste instantie kunnen we lekker zeilen, maar later zakt de wind in en zetten we de motor erbij. Aan het eind van de middag naderen we de grote strekdamman van Sines, hierna is voldoende ruimte om het zeil te laten zakken en ons voor te bereiden om naar de haven te varen. Na een stukje varen is er een nauwe ingang naar de baai en de jachthaven. Het is even goed opletten, want er staat veel stroming. Direct nadat je de baai in vaart ligt de haven aan de rechterkant. Er is niet veel ruimte, maar gelukkig staat ook hier al een bereidwillige havenmeester op de steiger om ons te helpen. Eenmaal aangelegd, wandelen we naar het havenkantoor alwaar een zeer vriendelijke havenmeester ons begroet.
De receptie is 24 uur per dag bemand en omdat we tijdens deze dagen aldoor de zelfde man achter de balie treffen, vragen we ons af of hij op een stretcher achter in de bezemkast slaapt. Volgens de man zelf denkt zijn vrouw dat ook! De faciliteiten zijn hier echt super, niet alleen heeft men rekening gehouden met kinderen, er is een heus mini toilet. Maar er zijn ook wc’s met een bidet en grote doucheruimtes met voldoende ruimte om je aan te kleden. Het havengeld is echt niet duur, hier krijg je tenminste waar voor je geld. Niets fijner dan van een lekkere warme douche te kunnen genieten! We maken een praatje met een Engelsman die met zijn boot hier al 15 jaar woont. Geheel ingeburgerd vertelt hij, wel in erg moeilijk verstaanbaar Engels, hoe we het beste naar het centrum kunnen lopen en waar je lekker kunt eten. De haven ligt redelijk ver van het centrum, je moet daarvoor een hele steile weg omhoog lopen of heel veel trappen op. De eerste avond hebben we daar nog de puf voor, maar eenmaal boven in het centrum valt er weinig te beleven. We gaan op zoek naar een restaurantje, maar die zijn zeer spaarzaam, het stadje lijkt wel verlaten. Uit eindelijk vinden we vlakbij het kasteel het restaurantje waar de Engelsman het over had. En wie schetst onze verbazing, ja hoor hij zit er ook. Blijkt dat hij hier al jaren lang elke vrijdag gaat eten. Het is er erg druk en er staan mensen in de rij om er te mogen eten, maar voor ons is er een plekje, naast het tafeltje van de Engelsman. De bediening laat wel wat te wensen over, de eigenaar schijnt niet helemaal gezond te zijn laten we ons vertellen, want hij vergeet steeds wat we gezegd hebben. Maar het eten is bijzonder goed, even later hebben een super groot stuk vlees op ons bord. Na afloop loopt de Engelsman nog even met ons mee om te laten zien waar de supermarkt is en waar we nog iets kunnen drinken. Heuvel af gaat ons na het eten en de wijn zeker een stuk beter af. De volgende dag hangt er een dikke mist over de baai en kunnen we zelfs de boten die achter ons liggen nauwelijks zien. Bij vlagen trekt de mist even op en schijnt de zon, dit wisselt de gehele dag door. Fred loopt even omhoog richting supermarkt en naar een kleine watersportzaak om te kijken of hij een onderdeel kan krijgen voor onze reling wat stuk is gegaan. Helaas is de man niet aanwezig en hangt er op de deur een bordje met zijn telefoonnummer. Fred spreekt een boodschap in en wandelt weer terug naar de haven, waar hij net gearriveerd is wanneer de man terug belt met de vraag of Fred over 30 minuten naar de zaak kan komen……. Moet hij alweer die trappen op en af, het zit hem niet mee, want helaas ook nog eens voor niets want het onderdeel is niet verkrijgbaar. Ik houd me bezig met het draaien van enkele wasjes. De rest van de dag luieren we een beetje, maken plannen voor morgen en Fred gaat aan het werk.
 
Sines ligt aan de Costa Azul de zuidwestkust van Portugal. Het is een pittoresk havenstadje met nauwe straatjes. Boven de baai zie je nog de ruïnes van een middeleeuws Castelo de Sines wat in de 16e eeuw is gerestaureerd. Het kasteel heeft zijn middeleeuwse structuur behouden en zijn muren en met prachtige kantelen en ook de donjon staat nog overeind. Het verhaal gaat dat hier Vasco da Gamma, de beroemde Portugese ontdekkingsreiziger (1468-1524) is geboren. Hij was de zoon van de edelman Estevão da Gama, militaire gouverneur van Sines. Vasco da Gama was de zeevaarder en leider van de expeditie die de zeeweg naar India vond. Ter nagedachtenis, is een groot standbeeld geplaatst welke uitkijkt op zee.
 
Na een dagje rust gaan we weer verder richting het zuiden. Vandaag is er geen mist, maar in de ochtend wel erg weinig wind. We hebben ongeveer 72 mijl af te leggen, willen dit graag in één dag doen en zijn daardoor genoodzaakt om bijna de gehele dag op de motor te varen. We kunnen in ieder geval genieten van het mooi weer, want de zon schijnt volop. Onderweg zien we een grote groep met kleine dolfijnen dat elke keer weer een fantastisch gezicht is. Rond het middag uur neemt de wind toe naar 15 knp, helaas voor ons wind tegen.
We zullen vandaag de Cabo de Sao Vicente ronden waarna we aan de zuid kust van Portugal belanden. Het idee was om na de kaap in de baai Enseada de Belixe voor anker te gaan. De wind kwam echter totaal uit een verkeerde hoek waardoor dit niet goed uitkomt. We varen verder naar het stadje Sagres en ook hier is de wind te hard om voor anker te gaan. Gelukkig hebben we nog tijd over om verder te gaan, we willen altijd voor donker voor anker liggen of in een haven. We hebben dus nog voldoende speling om verder te varen. Vlak voor de grote plaats Lagos vinden we een kleine baai waar veel minder wind staat met veel meer beschutting. Er is net een andere zeilboot die vertrekt en we bij het passeren vragen we of het goed ankeren is in deze baai. Geen probleem zegt de Portugees! Daarna hebben we de gehele baai voor ons alleen! Deze baai ligt vlakbij het plaatsje Burgau, wat een schattig dorpje is om te zien, allemaal kleine witte huisjes tegen een heuvel opgebouwd. We blijven hier uiteindelijk een aantal dagen voor anker liggen.
 
Wat doen we zoal doen wanneer we voor anker liggen………………….niet echt veel kun je wel zeggen. We lezen heel veel, ik ben met mijn haakprojecten bezig, we zwemmen een beetje en genieten van de rust. Hoewel dat laatste af en toe verstoort werd door enkele motorbootjes die langs scheuren met grote opblaasbanden er achteraan waar gillende jongeren op zitten. Af en toe gaat er een zeilbootje een poosje voor anker (hoe durven ze in onze baai), maar veelal zijn we de enige in de baai. In de vroege ochtend uurtjes komt er soms een vissersbootje langs varen.
We gaan met de dinghy naar het strandje toe om een beetje rond te neuzen en te zwemmen. Dit strandje bestaat voornamelijk uit prachtige rond geslepen stenen in verschillende afmetingen. Ik kan me helemaal uitleven hier en probeer een paar mooie stenen op te stapelen (zie foto). We bezoeken met de dinghy het dorpje Burgau in de volgende baai om daar boodschapjes te doen. Dit laatste blijft toch af en toe een hele onderneming, waterdichte rugzak mee met droge kleren voor mij en onze schoenen, omdat je altijd wel een beetje nat kan worden van de opspattende golven. Fred neemt geen droge kleren mee, want die paar spetters zijn niet erg vindt hij. We moeten nog even wennen aan de dinghy en hebben nog niet de ervaren hoe het is om met een stevige branding aan te komen bij een strand. Nou, die ervaring laat niet lang op zich wachten! Aangekomen bij ondiep water, klappen we de buitenboordmotor omhoog en roeien het laatste stukje. Fred stapt vervolgens uit de dinghy en op dat moment komt er net een behoorlijk golf richting strand, waardoor ik de dinghy niet meer rustig kan houden en Fred zijn evenwicht verliest en met zijn kont in het water valt. Ik schiet meteen in een deuk van de lach dat Fred iets minder leuk vindt! Maar op het moment dat ik uit de dinghy stap komt er opnieuw een golf aan waardoor ik ineens achterover val en geheel koppie onder ga. Nu kom ik helemaal niet meer bij van het lachen, helemaal zeiknat rollen de tranen over mijn wangen. Fred kan niet anders dan meelachen om deze bizarre situatie. Voor de mensen die op het strandje nog aanwezig zijn, moet dit toch wel een bijzonder hilarisch gezicht zijn geweest. Geen droge draad meer aan ons lijf, dus terug naar de boot, zoute water afspoelen, afdrogen en droge kleren aan. We geven niet op, dus een nieuwe poging! Deze keer gaat alles een stuk beter en houden we het droog. We slepen de dinghy helemaal het strand op en leggen hem vast aan een paal. Even het zand van onze voeten vegen, schoon T-shirt aan en op zoek naar een leuk restaurant, want honger hebben we inmiddels wel gekregen. Nu blijkt dit leuke dorpje niet alleen groter te zijn dan verwacht, maar ook een stuk toeristische. Er zijn vele restaurantjes, maar helaas ook vaak vol. Bij het restaurant “nr 9” moeten we een half uurtje wachten aan de bar voordat we er een tafeltje beschikbaar is. We nemen een lekker biertje en vreten het hele bakje met gemengde nootjes leeg omdat we zo’n honger hebben. Er heerst een leuk sfeertje, leuke muziek en aardige mensen die de zaak runnen. We hebben zicht op de keuken, welke je echt minimalistisch kunt noemen met zijn 2 vierkante meter, waar ook nog eens twee koks zich uit de naad staan te zweten. Het eten is goed, maar de rekening valt wat duurder uit dan we dachten, maar goed we hebben ons wel tegoed gedaan. Geheel tegen onze gewoonte in om ergens een 2e keer te gaan eten, reserveren een tafeltje voor over een aantal dagen omdat het hier zo gezellig is. Wanneer we voor de tweede keer in het restaurant komen is het bijna leeg en kunnen we direct aan tafel. Het eten is goed, maar de hoeveelheid die je er voor krijgt is niet in verhouding met wat we er uiteindelijk voor moeten betalen. Jammer, valt dus eigenlijk wel tegen. Volgende keer toch maar weer op zoek naar kleinere en goedkopere tentjes.
 
We vertrekken op vrijdag 2 september naar de haven van Portimão om daar Fred’s 60e verjaardag te vieren.
----------
 
 
5-10-2016, reactie van René Schwab
Hallo Caroline en Fred,
Even niks geschreven, want ik denk dat ik het heel erg druk heb. Jullie lijken het ook druk te hebben en ik begin er steeds meer van overtuigd te raken, dat het wel iets heeft; een drijvend kantoor dat je langs allerlei exotische bestemmingen leidt. Vandaag opgezocht waar jullie liggen. Had op een gegeven moment 2 kaartjes. Volgens het ene liggen jullie bij Lagos; op het andere kaartje kan ik jullie vinden. Waar moet ik jullie zoeken? Zo langzamerhand komen jullie op gelijke hoogte met de kust van Noord Afrika. Gaat alles nog steeds naar wens? Ook wat het werk betreft? Voor ons is (SSSF) is alles nog onveranderd; geen verdronken berichten.
Binnenkort vertrek ik naar Chiang Rai mèt fiets voor een tocht van een maand door het Noorden van Thailand en Midden Laos, Cira 1100km met hier en daar zeer pittige klimmen. Niks voor Anita. Ik ga met een vriend waar ik al 2 keer eerder mee in Zuid-Oost Azie heb gefietst. Ik heb het giop-adres uit de reislog gehaald. Berichten gaan naar info@sailingpagasus.nl.
Het ga jullie goed!! Groet, René.
 ----------
     << Terug >>