| | Woensdag 17-08-2016 t/m zaterdag 20-08-2016
Op de ochtend dat we de baai van Cascais verlaten hangt er een dikke mist in de baai en boven de rivier, waardoor ik toch weer dat gevoel hebben dat het ons achtervolgen…………. We hebben de stroom mee waardoor we met 8 knopen de rivier op varen richting Lissabon. Het is niet zover, ongeveer 2 ½ uur varen. Gaandeweg neemt de mist af en de wind behoorlijk toe, We naderen we de gigantische brug “Ponte 25 Abril” van Lissabon, waar we met gemak onderdoor kunnen.
Voor de haven ligt een draaibare voetbrug, die 10 minuten na onze oproep open gaat.
De haven
Er zijn verschillende havens bij Lissabon, echter maar één waar je als plezierjacht terecht kunt,
Doca De Alcantara Marina. Wanneer we de haven invaren, op zoek naar een plek is er geen havenmeester te bekennen en leggen we de Pegasus neer op een voor ons gunstige plek. Wanneer we helemaal gesetteld zijn en naar het havenkantoor wandelen, blijkt dat de havenmeester ons door de jaloezieën van het havenkantoortje heeft zien aankomen. In plaats van even laten weten dat we daar niet konden blijven liggen, deed hij niets. We moesten dus weer verkassen, wat niet mee valt met de harde wind die tegen de steiger blaast. Met behulp van een stel Duitse zeilers lukt het. Het havenpersoneel is niet van hun bureaustoel af te krijgen en zijn niet wat je noemt bijzonder vriendelijk of behulpzaam. Volgens het kaartje op de deur zijn ze er de gehele dag, maar in de praktijk dus niet. De faciliteiten van het toiletgebouw zijn ook niet denderend, ook hier gaan de heren voor qua ruimte en hebben een bankje, bovendien kun je het echt niet schoon noemen! Natuurlijk betaal je hier ook nog eens de hoofdprijs voor.
De haven ligt ingesloten tussen een verlaten boulevard, met moderne gebouwen met ruimte voor winkels en restaurants maar wat nooit echt iets geworden is en een container opslag met torenhoge stapels containers en meters hoge kranen. Ook hebben we uitzicht op de brug, “Ponte 25 Abril” uit 1966, 70 meter hoog met een overspanning van ruim een kilometer. Er is een autodek bovenop (thans zes rijstroken) en een spoorlijn onder in de vakwerkligger, deze produceren een geluid alsof je in een reuzen bijenkorf bevindt. Een continu gezoem en dat de gehele dag door………… Kortom een haven waar je met veel plezier wil vertoeven!
Oja, bijna vergeten, in de haven zwemmen hele grote kwallen, zie filmpje.
Your browser doesn't support video.
Please download the file: video/mp4
De stad
Lissabon (Lisboa) is de hoofdstad en de grootste stad va Portugal met ongeveer 3 miljoen inwoners.
Het is een charmante stad die op enkele heuvels gebouwd is en over de rivier de Taag uitkijkt. Ondanks dat het een wereldstad is, voelt de stad prettig en gemoedelijk aan. Lissabon heeft heel veel verschillende wijken, die allemaal hun eigen karakter en bezienswaardigheden hebben. We zijn niet in alle wijken geweest, maar wel de meeste leuke. Vooral de tram is populair en dan in het bijzonder tram 28 in Lissabon, een oude klassieke tram die door smalle straatjes omhoog kruipt. Deze tram is een toeristische attractie op zich en ook erg handig wanneer je wat steile straatje wilt vermijden. Maar wij lopen nog liever dan dat we in een overvolle en bloedhete tram gaan zitten.
In de wijk Alfama hangt het wasgoed buiten aan de gevels van de veelal compacte huizen en vind je pittoreske hoekjes, bouwvallige kerkjes, vele restaurantjes en mooie vergezichten. Boven op de heuvel ligt het Castelo São Jorge, dit hebben we vanaf de buitenkant bekeken omdat er een gigantische rij bij de ingang stond en wij geen zin hadden om in deze warmte uren te moeten wachten. We wandelen door de nauwe klinkerstraatjes, zien kleine gezellige pleintjes, miniatuur taartvormige dakterrasjes vol met potten met planten.
We lopen vele trapjes op en af en zien heel veel huizen met mozaïeken (zie foto), een prachtig uithangbordje voor een Urinol (wat de plek aangeeft waar de heren in het openbaar kunnen plassen, achter een schotje van gietijzer).
Niet alleen ligt er midden op straat een kat, maar zit er ook een man in een klapstoeltje die zich niets aantrekt van al de passerende toeristen. We komen ook een opgraving tegen midden in de stad van een Romeins theater.
In de wijk Baixa (benedenstad) zien we de tram de hoek omgaan met een grote boog, dood eng wanneer je daar lekker rustig op het terrasje aan je koffie zit.
Ik zie ineens een hele mooie oude stoffenzaak en werp gauw een blik naar binnen. Tientallen laadjes met kant en knopen, stoffen allemaal op kleur gesorteerd en hoedjes in een vitrinekast. Hier wil ik een foto van maken! Ik vraag om toestemming, Fred moet een foto maken van mij bij de stoffen en de dame positioneert mij voor de kleurige stoffen. Uiterst vriendelijk geeft ze mij de gelegenheid om nog meer foto’s te maken van de prachtige oude winkel.
We bedanken haar vriendelijk en wandelen glimlachend de deur uit.
In deze wijk tref je ook de “Elevador de Santa Justa” aan, een smeedijzeren lift die de wijken Baixa en Bairro Alto verbindt. Het plein “Rossi”, een geplaveid plein met cafés, pastelaria’s en het Nationaal theater.
De wijk Belém ligt aan de monding van de Taag en redelijk in de buurt van de haven, maar hier zijn we alleen even naar een watersportzaak geweest vanwege onze stuurautomaat. De belangrijkste gebouwen, Mosteiro dos Jerónimos een 16de-eeuws klooster en Torre de Belém zagen we vanaf het water, zowel op de heen als de terugreis.
Vervoer
Lissabon bestaat uit diverse wijken, die je per bus, tram, trein of metro kunt bereiken. Daarnaast rijden er in het centrum ook nog de oude trammetjes rond en ook heel veel “TukTukjes”.
Daarnaast kun je nog altijd een gewone taxi nemen. Maar om vanaf de jachthaven bij de bus te komen moet je wel een stuk lopen en bovendien altijd een lange trap op en af voordat je bij de halte bent. Ik kan in ieder geval geen trap meer zien!
Uit eten
Vanaf de Taag naar het oude centrum Alfama betekend heel veel omhoog lopen en voornamelijk heel veel trappen. We hebben die dag al veel gelopen en besluiten om een soort “Tuk-Tukje” te huren, die ons boven afzet. Hier heb je een fantastisch uitzicht over de Taag. In één van de straatjes vinden we een leuk restaurant, “Pastel Dio Fado”, Largo do Limoeiro , 10 Lisboa, waar die avond een gitarist echte Fado (Portugees levenslied) zal vertolken. We reserveren alvast een tafeltje en wachten op het terras totdat het etenstijd is. Het blijkt dat het verstandig is geweest om te reserveren, want de zaak zit al aardig vol.
We hebben een tafeltje tegenover de gitarist en genieten volop van het bijzonder lekkere eten en de prachtige muziek die deze mooie man vertolkt. Het was niet het goedkoopste restaurant, maar we hadden wel waar voor ons geld.
Restaurant “Lumar”, Rua Conde 5, ligt vlakbij de jachthaven, alleen moet je wel meer 150 treden omhoog lopen om er te komen. Het is een klein gezellig restaurant waar je alle aandacht van de al wat oudere ober krijgt. Ook hier werd meteen van alles op tafel gezet, zoals olijven (waar we allebei niet van houden) en kaasjes e.d. Met tegenzin neemt hij weer wat mee terug. De ober praat uitsluitend Portugees en weigert iets in het Engels uit te leggen, hoewel we hem later wel Engels horen praten……Het eten is goed en de wijn mocht er ook zijn, waarvan hij ongevraagd een tweede fles wijn open maakt (die we overigens niet gedronken hebben). Bij de koffie krijgen we zomaar een likeurtje erbij wel, waarvan hij de fles laat zien en rustig door praat in het, voor ons onverstaanbare, Portugees. We vragen ons hoe hoog de rekening wel zal zijn, maar deze valt heel erg mee. Kortom, gezellig en goed eten voor een mooie prijs.
Het weer
Alle dagen warm weer, met uitzondering van de dag dat we de stad in gingen, toen hebben we een beetje miezerregen gehad en was het minder warm.
Bootdingetjes
We hebben weer een lege gasfles en willen die laten vullen, wat in Portugal officieel echt verboden is. Echter via het havenkantoor krijgen we toch een telefoonnummer van een persoon die ons zou kunnen helpen. De fles wordt opgehaald, ergens gevuld en weer retour gebracht voor een bedrag van € 45,00. Een groot verschil met Gijon, daar waren we € 8,00 kwijt en € 10,00 aan bus kosten! Maar goed, wat moet dat moet!
We zijn op zoek naar een bedrijf die onze stuurautomaat kan repareren of vervangen. Via het bedrijf DND, aan de Doca Belem, wordt er een afspraak gemaakt dat er iemand van Nautirader dezelfde middag bij ons aan boord komt. Natuurlijk hebben we ons al redelijk voorbereid en weten welk type we eventueel zouden moeten hebben. Deze verkoper kijkt nauwelijks ergens naar en laat ons ook nog eens niet uitspreken. Hij denkt al helemaal niet met ons mee om naar een goede oplossing te kijken. Het toppunt is wanneer wij om een offerte vragen, hij dood leuk zegt dat hij niet weet of dat gaat lukken, want maandag gaat hij op vakantie! Net of ons dat iets kan schelen, laat de man gewoon zijn werk doen. Al met al is meneer nog geen 10 minuten aan boord geweest en de kreet “klant is koning” is op deze meneer zeker niet van toepassing! We hebben tot op heden ook niets meer van dit bedrijf vernomen!
Ik besluit om Raymarine in Nederland een email te sturen, waarop we de volgende dag al een antwoord hebben. Zij geven een naam door van een Nederlander die in Albufeira werkt en woont en ook Raymarine vertegenwoordiger is. We sturen hem een mail dat we naar Portimão komen en of hij ons kan helpen. Deze man wist al van onze problemen doordat Nederland hem op de hoogte had gebracht. Zo kan het dus ook! Wordt vervolgd.
Overige
Aangezien de jachthaven geen wasmachines heeft moeten we dus weer op zoek naar een wasserette. Uiteindelijk vinden we er “lavanderia”, in de Rua Prior do Crato, die vanaf de haven lopend te doen is. Hier zijn weer wasmachines die super snel klaar zijn en na een uurtje keren we met schoon goed terug naar de boot.
Ontmoetingen
We zien de “Matsya” in de haven liggen, waarvan we ook de blogs volgen, maar ontmoeten niet de eigenaren.
Kit
Die voelt zich erg thuis op de boot! Op één van zijn favoriete plekken, de plank boven het aanrecht, zondert hij zich af (zie foto). Ik zie jullie niet, dus jullie zien mij ook niet!
---------- | |
Blogdetails
