Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 10-08-2016    Leixoes - Porto
 Zondag 31-7-2016 t/m dinsdag 09-08-2016
Vandaag gaan we van Viana do Castelo op weg naar Leixoes, een jachthaven vlakbij de stad Porto.
Het is een zeer sombere, koude en vochtige dag en boven de rivier hangt een dichte mist. Dat belooft niet veel goeds. De boot “The Circle” vertrekt iets voor ons en wordt bijna meteen opgeslokt door de dikke mist. We varen de rivier af richting zee voornamelijk op onze instrumenten, we zien zelfs de rivieroever niet meer. Buitengaats is het niet veel beter, we moeten dus goed blijven opletten want voor de kust van Portugal zijn heel veel vissersboeien/stokjes (dan wel met of zonder vlaggetje). Onderweg zien we wel veel van die vlaggetjes plat liggen en denken dat de boot voor ons die te laat heeft gezien. Wij weten ze gelukkig allemaal te omzeilen, mede dankzij mijn goede ogen en onze stuurkunst! Ook kunnen we nog net voorkomen dat we een recreanten vissersbootje overvaren, wat een stel idioten! Wie gaat er nu in deze mist zonder licht of geluid, gewoon voor anker gaan liggen. We varen maar nog iets verder uit de kust. Pas in de middag trekt de mist op en probeert ook de zon door te breken en naarmate we dichterbij Leixoes komen, krijgen we weer gewoon zicht. Aan het einde van de dag, zo rond 17:45 uur, naderen we de strekdam van Leixoes, wanneer de wind weer flink toe neemt. Ook hier zijn weer van die ellendige kleine en korte vingersteigers, niet de meest ideale plek om aan te liggen. Gelukkig is er een havenmeester die ons assisteert met aanleggen. We zullen hier in Leixões meer dan een week blijven, zodat we enkele pakketjes en brieven kunnen ontvangen uit Nederland.
 
De jachthaven van Leixoes, Marina Atlantico
We hebben voor deze haven gekozen omdat deze prijstechnisch een stuk goedkoper is dan die van de Marina in Porto, maar ook qua afstand maakt het niet veel uit, vanuit beide haven moet je eerst een stuk afleggen voordat je in het oude centrum bent. De haven is niet erg groot en de faciliteiten zijn erg beperkt. Ook is er een groot verschil tussen de voorzieningen voor de heren en de dames. Zo moeten wij, dames, het doen met 2 douches, 1 wastafel, 1 wc en een klein bankje in een smalle ruimte en de heren hebben 3 douches, 2 wc’s en grote ruimte met grote bank! Dat terwijl wij dames toch over het algemeen meer ruimte nodig hebben, maar misschien komt het wel dat er minder zeilende/varende dames op deze aardbol rondvaren!! Het haven personeel is erg vriendelijk en zeker behulpzaam, maar korting zit er deze keer niet in, tenzij meer dan 14 dagen blijven en dat gaan we niet doen! Doordat er grote vrachtschepen de rivier op en af varen, ontstaan er regelmatig behoorlijk golven in de haven, waardoor we met vaste regelmaat heen en weer geschud worden. Het is een kwestie van wennen!
 
De stad
Leixoes heeft een aardig centrum met een groot breed strand met eettentjes en zelfs een zwembad, waar men voor in de rij moet staan! Aan de boulevard, op ongeveer 20 minuten loopafstand zit een grote supermarkt ”Continente” en wanneer je voor minimaal € 50,00 koopt, bezorgen ze de boodschappen, tot op het dek van de boot!
Matosinhos ligt op 25 minuten lopen over de brug, daar bevindt zich ook de metro en overige bussen. Aantal aardige straatjes waar veel restaurantjes gevestigd zijn en waar bij iedereen de grill op straat staat.
Porto
Het oude centrum van Porto is tegen de heuvel opgebouwd (vandaar veel omhoog en omlaag lopen) en is zeker de moeite waard om te bezoeken. Een bezienswaardigheid die je zeker als boekenwurm niet mag missen is de Livraria Lello, de oudste boekenwinkel van Porto. Deze werd opgericht in 1906 en wordt wel eens de mooiste boekenwinkel ter wereld genoemd en het interieur schijnt overweldigend te zijn, vooral de trappenhal. Maar tegenwoordig moet je een kaartje kopen om naar binnen te gaan en aangezien er stond een rij van 50 meter voor de boekwinkel en ook nog eens een rij stond om hiervoor een kaartje te kopen en het ook nog eens zo’n 35 graden was, hebben we dit maar over geslagen!
Er zijn vele imposante gebouwen (versierd met kleurige tegels en gietijzeren balkonnetjes), paleizen, torens, de kathedraal Sé, parken en niet te vergeten de Ponte Luís, die gebouwd is door een leerling van Eifel (bekend van de Eifeltoren) met een prachtig uitzicht over de rivier en de stad. Er zijn grote brede straten, maar ook smalle steegjes en genoeg mogelijkheden om lekker op een terrasje te zitten. Je komt er ook een heleboel kleine pandjes tegen met prachtige gevels waarin winkeltjes, cafés of bedrijfjes gevestigd zijn zoals een gitarenmaker.
Wanneer je voor een paar euro een paar glazen port wilt drinken moet je beslist een bezoekje brengen aan de wijnkelders van de exporteurs van portwijnen in “Vila Nova De Gaia”, langs de rivier aan de zuidkant van de stad. Op de rivier liggen nog de traditionele boten die de portvaten vervoerden. Uiteraard kunnen ook wij de verleiding niet weerstaan en zitten lekker te genieten van 4 verschillende soorten Port met heerlijke ham erbij. We krijgen van een jong Nederlands stel een bon voor nog 2 gratis glazen Port, omdat zij dit veel te sterk vinden en ze ons net horen zeggen hoe lekker wij het vinden! Echt lief van ze, zo tuten we nog even lekker door! Wel jammer dat we daarna weer een stuk moeten lopen en dan voel je de Port wel even!
In de stad is ook een heel groot warenhuis “El Corte Inglés”, met 6 verdiepingen en heel erg lekker koel. Volgens andere zeilers, kunnen we hier bijna alles kopen en bezorgen ze het ook nog thuis! Als toerist krijg je op je tweede aankoop 10% korting. Een goed moment om een paar zakken kattengrit in te slaan, maar helaas blijkt later dat ze niet in onze Marina bezorgen! We kunnen slecht één voorwerp van ons hele lijstje kopen, maar hier geldt de toeristen korting niet! Zwaar teleurgesteld keren we terug naar de haven.
 
Vervoer
We lopen uiteraard veel, maar maken deze keer ook gebruik van het openbaar vervoer. De bushalte is gelukkig vlakbij de haven (Leça de Palmeira) en bus 507 (€ 1,85 per rit) brengt je in ongeveer 40 minuten naar het oude centrum van Porto (eindpunt). Bij de kiosk, naast de bushalte, kopen we een voordelige “opwaardeer” buskaart waarmee we, volgens de kioskverkoper samen op kunnen reizen. Mooi niet dus, je moet een eigen kaart hebben en het blijkt net zo duur te zijn! Je kunt ook vanuit de haven de brug over de “Rio Leça” overlopen naar de wijk Matosinhos, waar je de metro kunt nemen. Aan de zuidkant van de rivier “Rio Douro” bij de brug “Ponte Luís” is een kabelbaantje (hebben we niet gedaan) dan hoef je niet naar beneden te lopen. Aan de noordkant is een soort skiliftje vanaf Ribeira tot Batalha, waarna je nog 10 minuten moet lopen naar de bushalte om de bus 507 terug naar de haven te nemen, dit hebben wij gedaan. Daarnaast rijden er de nodige “hop on hop off” bussen rond en oude trammetjes waar niet alle raampjes open kunnen, dus dat hebben we ook niet gedaan. We hebben voornamelijk veel, heel veel gelopen.
 
Uit eten
Naast het drinken van heerlijk Port hebben we voor het eerst “Francesinha” gegeten. Dit is een Portugese sandwich oorspronkelijk uit Porto, gemaakt met brood, ham, linguiça, verse worst (zoals chipolata), steak of geroosterd vlees en bedekt met gesmolten kaas.
Hij wordt overgoten met een warme dikke tomatensaus en veelal opgediend met frietjes. De saus is een geheim en elk restaurant heeft zijn versie. Het enige gemeenschappelijke ingrediënt is bier. Er wordt gezegd dat de Francesinha werd uitgevonden in de jaren 1960 door Daniel da Silva, een teruggekeerde emigrant uit Frankrijk en België, die probeerde de “croque-monsieur” aan de Portugese smaak aan te passen. We nemen een variant met kip en tonijn, helaas krijgen wij er geen frietjes bij, waardoor we toch nog trek hebben. Fred bestelt nog maar een hamburger en ik kaas croquetjes met een knoflookdip. Omdat ik slecht tegen wit brood kan vraag ik om donker brood, waarop de ober vroeg “weet u het zeker”? Na afloop begrijp ik wat hij bedoeld, want het brood wat ik krijg is inderdaad erg donker en bijzonder zwaar, het lijkt op een soort roggebrood. Het is heerlijk en bovendien vult het in ieder geval goed! We eten krab op toastjes, kleine sardientjes (voor ons iets te zout) en zeebaars van de grill, wat bijzonder lekker is!
 
Het weer
We ervaren het weer als heel bijzonder hier in Portugal. De ene dag is het bloedheet en de andere dag zitten we dik in de mist met een lichte miezer regen. In de ochtend heb je landwind, die is warm en aan het einde van de dag zeewind en die is hier in de haven echt koud te noemen, zelfs genoeg om binnen te gaan zitten!
En wanneer het de hele dag mist, loeit de misthoorn ook de hele dag vrolijk mee! We zullen nog meer naar het zuiden moeten om dit wisselende weer achter ons te laten.
 
Bootdingetjes
Zoals bekend is ons “Pegazusje”, zo heet onze dinghy, ruim toe aan vervanging, we blijven namelijk plakken en het blijft maar water lekken. Bij een watersportzaak “Dismotor” (Av. Serpa Pinto 228, Matosinhos) bestellen ze een nieuwe dinghy met een vaste kunststof bodem. De eigenaar van de winkel brengt de dinghy naar de haven (wij rijden mee) en neemt de oude dinghy mee terug. Dat scheelt ons weer een hoop gesjouw. Verder kopen we enkele nieuwe harpjes en vinden we eindelijk de lang gezochte zouttabletten voor onze reddingsvesten!
 
Via dit bedrijf krijgen we het adres van een houthandel die ons misschien kan helpen aan hout om nieuwe handgrepen te maken voor op het dek. We komen uit bij een winkel, “Estancia de Madeiras”, waar een bonte verzameling van antiek en moderne kasten, stoelen en zelfs een paar hobbelpaarden staan. Aan de eigenaar, João Inácio Costa, een bijzonder aardige man die goed Engels spreekt, leggen we uit aan de hand van een tekeningetje wat we nodig hebben en waarvoor. Hij neemt ons mee naar zijn werkplaats, die zo van “Geppetto”, de vader van Pinokkio zou kunnen zijn en laat ons diverse soorten hout zien. Hij is erg geïnteresseerd als wij hem vertellen dat we op de onze zeilboot wonen en wat onze plannen zijn. Hij vindt het erg moedig van ons dat wij samen op zee zeilen en zo dicht op elkaar lip zitten, dan moet je wel een goed huwelijk hebben! Op het moment dat Fred een zakelijk telefoontje krijgt, hebben wij even een onderonsje, waarin hij vraagt wie de beste zeiler is en de kapitein aan boord. Waarop ik natuurlijk zeg: “Dat ben ik, maar vertel het niet verder”. Staan we daar met allebei een grote grijns op ons gezicht als Fred terug komt…..
We komen een goede prijs overeen en maken de afspraak wanneer het klaar moet zijn. Omdat het lunch tijd is brengt hij ons, met zijn eigen auto, nog even naar een goed restaurant in de buurt (Matosinhos). João belt 2 dagen later of we het voorlopige resultaat willen zien, wat we graag doen. Uiteindelijk kunnen we de 4 handgrepen ophalen, een prachtig stukje vakmanschap!
 
Ontmoetingen
De oudste zoon (en zijn vriendin), van hele goede vrienden, zijn toevallig ook in Porto. Via Messenger hebben we contact en spreken af om elkaar ergens te treffen. Het is erg leuk om Mark weer eens te zien (ik ken hem vanaf zijn geboorte) en zeker om zijn vriendin Loes te ontmoeten.
De zeilboot “Freya” ligt een aantal dagen in de jachthaven tegenover ons, zoontje Coen is 2 jaar geworden en we gaan op verjaardagsvisite. De “Bojangles” ligt deze keer voor anker vlakbij de haven. In de haven ontmoeten een Engels man die alleen met zijn boot “Hyachinte II” voorlopig in de buurt blijft rondzeilen en een Noor die, net als wij, ook verder naar het zuiden gaat.
 
Pakketjes e.d.
De nieuwe monitor voor onze boord pc wordt geleverd en Fred ontvangt een aantal kaartjes voor de internet satelliet, met dank aan André Schaart. We krijgen van goede vrienden digitaal muziek, E-books en diverse tv series opgestuurd, met dank aan Ad en Anneke en kaartjes van de familie van Fred. Het blijft leuk om post te krijgen!
 
Overige
Skypen met vrienden.
Blog bijgeschreven en de Engelse vertalingen er op gezet. Wederom met dank aan mijn vriendinnetje Mila, waarbij ik moet opmerken dat ik af en toe stiekem een zinnetje aanpas!
De dag na ons bezoek aan Porto kan ik bijna niet lopen van de spierpijn, dagje verplichte rust voor mij dus. Fred gaat even heen en weer naar de supermarkt, wandelschoenen aan en grote rugzak op! Onderweg werd hij aangesproken door een stel Italianen die op de fiets aan het rondtrekken zijn en aan hem vragen of hij de voettocht naar Santiago de Compostella aan het maken is. Zo sportief is Fred ook weer niet!
----------
 
 
21-08-2016, reactie van Ria en Carel
Krijgen jullie geen problemen met het laadvermogen van de Pegasus met al die lekkere hapjes en drnakjes?
 ----------
     << Terug >>