Javascript staat uit. Voor een optimale werking moet Javascript worden ingeschakeld.

SailingPegasus.nl - Zeilen met de Pegasus - Blogdetails
Datum: 21-06-2016    La Coruňa
 Donderdag 16 juni 2016
Vandaag varen we naar La Coruňa, een grote plaats die door vele zeilers bezocht wordt. Het is ongeveer 12 zeemijl en er staat te weinig wind om echt te kunnen zeilen, dat wordt op de motor met het grootzeil erbij. Het is fris, bewolkt en een beetje twijfelachtig weer, dus trek ik voor de zekerheid toch maar mijn zeilpak aan. Wanneer we La Coruña naderen, wordt het gelukkig steeds beter weer en kan mijn zeilpak weer uit en verruild worden voor een korte broek.
We volgen een aantal blogs van andere zeilers, vooral van degene die net als wij dit jaar vertrokken zijn. Eén daar van is de boot “Bojangles” met Rob en Baudine aan boord. Zij zijn net na ons vertrokken en via Engeland naar La Coruña gevaren. Via de AIS hebben we gezien dat ze een paar dagen eerder aangekomen zijn. De havenmeester Pedro komt ons al tegemoet in een bootje en wijst ons een leeg plekje naast de Bojangles aan, waar we onze Pegasus aan de steiger vast leggen.
 
De haven en havengeld
We hebben gekozen voor de “Real Club Náutico de La Coruña”ofwel Marina Real nabij het oude centrum van La Coruña. We willen een aantal dagen in La Coruña en proberen weer korting te krijgen. Standaard is er een korting van 5 nachten is 4 nachten betalen, maar omdat we het paspoort van Galicia hebben, beloofd hij dat we nog meer korting krijgen. We hoeven pas te betalen wanneer we vertrekken en dan blijkt dat we die laatste korting toch niet gekregen hebben, jammer maar helaas. De faciliteiten, twee wasmachines en één droger, grote douches en een bar/restaurant, zijn op loop afstand en zien er uitstekend uit. We draaien ook een paar wasjes, maar helaas duren de programma’s van zowel de wasmachine als de droger uren voordat ze klaar zijn. Bij de haven is er geen mogelijkheid om fietsen te huren. Er staan wel fietsen op het plein voor de haven, maar deze zijn slechts bestemd voor de bewoners van La Coruña. De enige plek waar we wel fietsen zouden kunnen huren is helemaal aan de andere kant van de stad en dat vinden we weinig zinvol. Het haven personeel is behulpzaam en vriendelijk en spreekt ook een beetje Engels. De haven is bij lange na niet vol, maar we zien wel steeds meer Engelse en Franse boten in de haven, blijkbaar is het seizoen nu toch echt een beetje begonnen.
 
De stad
La Coruña is een grote historische havenstad, die aan de Atlantische Oceaan ligt met ruim een kwart miljoen inwoners en met vele bezienswaardigheden zoals musea, Romaanse kerken, tuinen, parkjes en straatjes met barretjes en restaurantjes, waarvan we van die laatste twee er toch wel een aantal bezocht hebben!
Haven ligt aan de “Avenida de la Marina”, een promenade met parkje, restaurants en waar een aantal bussen stoppen en taxi’s staan. De belangrijkste winkelstraat is de autovrije Rua Real (Calle Real), een zijstraat van het verlengde van de Avenida de la Marina. Deze straat komt uit op het “Plaza Maria Pita”, het centrale plein ofwel het hart van de stad, waar het imposante stadhuis gevestigd is en statige huizen staan met hen bijzondere uitbouwen. Aan de rechterkant bevindt zich ook de plaatselijke VVV, waar je verdere informatie over de stad kunt verkrijgen. De tweede straat aan de linkerkant “Calle de La Franje” doorlopen richting “Calle de La Galera”, daar bevinden zich allerlei leuke bars/restaurants waar je we uitstekende tapas hebben gegeten.
Vanaf de “Plaza Maria Pita” naar het oosten kom je in de oude stad, wat wij eerlijk gezegd niet zo heel erg bijzonder vonden, oude vervallen huizen en weinig leven in de straatjes. Met uitzondering dan van het “Plaza General Azcarraga” waar op het moment dat wij in een caféetje koffie dronken net een bijeenkomst plaats vond van de Socialistische Partij, althans dat vermoeden hebben we. De Spanjaarden praten nogal hard en vrij rap achter elkaar om er nog iets van te kunnen begrijpen. Er staan prachtige oude bomen met wortels die ineen gestrengeld zijn. Wanneer er een klein kerkje is, kan ik het toch niet laten om even binnen te kijken, een tic van vroeger toen mijn vader ons als kinderen altijd elke kerk, kasteel of ruïne binnen sleepte. Nu ga ik niet alleen naar binnen om even af te koelen, maar ook om de stilte op me in te laten werken. Langs de oude stad ligt een kasteel "Castillo de San Anton”, waar nu een museum gevestigd is, die we overigens alleen vanaf de buitenkant bekeken hebben. Daarna ligt de grote nieuwe jachthaven en dan volg je de “Paseo Alcalde Franciscus Vazquez” tot aan “Torre De Hercules”. Wij namen de bus vanaf de haven langs de zee naar het noorden, wat slechts € 1,30 per persoon per rit kost.
Deze vuurtoren is gebouwd door de Romeinen op de 57 meter hoge rots van het schiereiland, is 55 meter hoog en zichtbaar tot 24 mijl (43 km). Het is de enige vuurtoren ter wereld die sinds de originele bouw tot aan zijn huidige vorm nog werkend is. In 2009 is de vuurtoren opgenomen op de lijst van werelderfgoed van UNESCO.

We zijn er naar toe en om heen gewandeld en hebben genoten van het prachtige uitzicht over de zee, hier zullen we over een aantal dagen varen en de toren van een andere kant zien. De toren zelf hebben we maar gelaten voor wat het is, het zijn namelijk 234 treden om naar boven te klimmen, we hebben al genoeg gelopen. Aan het einde van de “Paseo Alcalde Franciscus Vazquez” bevindt zich het “Aquarium Finisterrae”, met een buitenbad voor drie zeehonden.
De onderzeeboot aquarium “Nautilus” is wel mooi, met in het trappenhuis een bonte verzameling van posters en schilderijen over Jules Verne en de Nautilus. Niet super spectaculair zoals we gewend zijn in de Aquaria van Nederland. Wel erg leuk was het om een echte “Nemo” Clownsvis te zien, zoals in de animatiefilm. Daarna kom je uit op een heel groot strand “Playa del Orzan”, maar dat hebben wij niet gezien. Het was die dag heel erg mooi weer en wij zaten liever op een terrasje dan op een heet strand. We hebben ons gelaafd met tapas, gefrituurde inktvis en een koud biertje!
 
Het weer
De eerste dag hadden we af en toe een stortbui, maar de meeste dagen waren bijzonder mooi, warm en zonnig. Af en toe zat er een dagje tussen die met bewolking begon, maar later op de dag klaarde het dan toch op. Hebben we eindelijk het zonnige Spanje bereikt?
 
Eten en drinken
Als echte Hollanders moeten wel wennen aan de eet gewoontes van de Spanjaarden, maar we krijgen de smaak nu toch wel aardig te pakken. Zoals eerder vermeld zijn er veel en leuke tentjes in de “Calle de La Galera”. Helaas zat er ook een restaurant tussen waar we, voor de eerste keer een slechte ervaring hadden. Niet alleen qua eten, maar ook de bediening liet ver te wensen over. De norse kijkende niet luisterende ober, die het eten ongeveer op onze tafel gooide. Bovendien was er weinig goeds aan het eten, jammer, deze krijgt geen ster van ons! Daarentegen treffen we verder hele aardige obers, lekkere tapas en kunnen hier gezellig met een glaasje wijn van genieten. Bij één van de restaurantjes kreeg ik zelfs een handkus van de ober………… We zien een bar waar allemaal hammen aan het plafond hangen met de opvangbakjes er onder. In de supermarkt maak ik foto’s bij de visafdeling, zo heb ik de namen van de vis en kunnen we ze beter herkennen.
 
Bootklusjes
Er staat erg veel deining in de haven, wij liggen ook nog eens dichtbij de opening, waardoor de landvasten (waar de boot mee aan de steiger vast zit) gaan schavielen (schuren en kraken). Om dit tegen te gaan hebben we aan beide kanten de lijnen voorzien van een rubbere veer waardoor het meer mee beweegt. We hebben een groot stuk tuinslang gekocht en deze, aan de boordkant, om het touw gedaan voordat we het op de kikker beleggen. Alles om er maar voor te zorgen dat het minder piept en kraakt, wat dat kan je danig uit je slaap houden, althans voor mij, want Fred slaapt overal doorheen……..
Voor het zwemvest van Fred zijn we nog steeds op zoek naar een gaspatroon en zouttablet, helaas konden we wel een gaspatroon vinden, maar geen zouttabletten. We vrezen dat dit nog weleens moeilijk te krijgen zal zijn. We kochten weer een nieuwe gedetailleerde zeekaart van Imray voor het huidige en komende gebied. Van een aantal stootwillen waren de lijnen versleten of dreigden stuk te gaan en deze hebben we voorzien van nieuwe lijnen.
Aan boord hebben we 3 gasflessen met 5 kg propaangas, waarvan er inmiddels al ééntje leeg is en de tweede fles zal eerdaags leeg zal zijn. Met nog maar één volle fles te gaan vond ik toch dat, nu we in een grote stad als La Coruňa zijn, maar moeten proberen om deze lege fles te laten vullen. Het blijkt toch een hele onderneming te worden, want in Spanje is het verboden om gasflessen te vullen binnen de bebouwde kom. Volgens de havenmeester kan dit alleen bij een leverancier van REPSOL-gas. Het bedrijf heet Arbupes en is gevestigd in het dorpje Mesoires net buiten La Coruňa op de Estrada de Mesoiro nr. 8. Wij namen bus 23, je moet uitstappen bij de halte nadat de bus onder het viaduct van de AC 14 is gereden en niet zoals wij te laat uitstappen waardoor we ruim  1,5 km terug moesten lopen. Niemand kan zeggen dat we te weinig beweging krijgen! Binnen no-time was de fles keurig gevuld met propaan-gas en met wat moeite komen we er achter dat we in Galicië alleen nog in Vigo een gasfles kunnen laten vullen. In ieder geval handig om hier het adres van te hebben! De bushalte voor de terugreis was gelukkig voor de deur! Kosten voor dit hele gedoe, 4x bus ritje € 5,20 en € 8,00 voor het vullen. Je moet toch iets doen om jezelf bezig te houden he!
 
Overige dingetjes
We hebben uiteraard een bootverzekering, echter deze is qua gebied beperkt en daarvoor hebben we deze beëindigd en een nieuwe afgesloten bij de firma Pantaenius, die voorziet in een wereldwijde dekking.
Kit kijkt zijn ogen uit naar de vissen die rondom de boot zwemmen en we zijn bang dat hij een keer in zijn enthousiasme overboord naar de vissen springt. Gelukkig vandaag niet.
Rob van de “Bojangles” geeft ons een zeer goede tip! Zij hebben net als wij geen elektrische lieren en omdat het heel veel kracht vereist om de zeilen of een persoon omhoog te hijsen in de mast, maken zijn gebruik van een “Heavy Duty” haakse boormachine die ze op de lier zetten met een speciaal 8 kantig tussenstuk. Super idee en zeker de moeite waard om uit te zoeken waar we dit apparaat zouden kunnen aanschaffen!
In de stad zie je regelmatig mensen die bedelen om geld, ze hebben een bordje met tekst om hen nek hangen en houden een bekertje voor geld te vragen vast. Sommige maken muziek bij een terrasje of verkopen appels.
  
Ontmoetingen
In de haven kwam een Nederlandse boot “Freya” binnen gevaren, de volgende dag maakten we kennis met de bemanning: Suzanne, Mark en hen 2 jarige zoontje Coen. We werden namelijk ineens opgeschrikt door hevig gekraak en een gil, Suzanne stapte van de boot af op de smalle vingersteiger en zakte hier dwars doorheen met haar voet. Gelukkig heeft ze er weinig aan over gehouden, anders dan enkele schaafwonden, maar even goed zat de schrik er goed in. Ik ben toch maar even gaan kijken of ik iets voor ze kon doen. We wisselen meteen wat info uit, zij gaan een rondje Atlantic doen en hebben hier ongeveer één jaar voor uit getrokken. We zullen elkaar zeker nog wel een keertje tegen komen!
Min puntje voor het haven personeel, er kon blijkbaar geen sorry vanaf, maar ze gingen wel meteen aan de slag om alle slechte planken van die steiger en die van de andere steigers te vervangen en/of vast te zetten!
 
De bemanning van de “Luna Verde” die we in Scheveningen hadden ontmoet, lagen ook in de haven, maar hebben we niet meer gesproken, zij vertrokken even later weer.
----------
 
 
28-06-2016, reactie van Carel en Ria
Bedankt voor jullie mooie kaart uit Cedeira!!
Hoe doen jullie het met douchen, wassen en drogen als jullie de oceaan over gan steken??
 ----------
     << Terug >>